![]()
Expoſitio beati Gregorij pape ſuper Ezechielem quiſqꝫ in oſtio papilionis ſue. Ibidē. Ibi etem̄ ſtamus vbi mētis oculos fugimus. Unde helias ait. Uluit dn̄s in cuiꝰ cōſpe ctu ſto. 3. Regū. 17. Ibi vtiqꝫ ſtabat vbi cor fixerat. Quid eſt autē populū colūnā nubis aſpicere ⁊ in tabernaculi ſui foribꝰ ſtare atqꝫ orare: niſi ꝙ hūana mēs cū ſuperiora illa atqꝫ celeſtia vtrūqꝫ in enigma te cōſpicit: iā clauſtra habitatiōis corporee ꝑ ſubleuatā cogitationē exit. atqꝫ illū humiliter adorat: cuiꝰ ⁊ ſi videre ſubſtātiā nō valet: iā tamē eiꝰ potentiā ꝑ illumina tionē ſpūs mirat̉? Et cū moyſes tabernaculū ingredit̉: eius terga populꝰ aſpicit. ⁊ in papilionū ſuorū oſtijs cōſiſtit. Qꝛ cū ſanctꝰ quiſqꝫ predicator alta de deo loqͥtur: ſuꝑne habitatiōis iā vtrūqꝫ tabernaculū ingredit̉. Cuiꝰ p̄dicatōis infirmi qͥqꝫ ⁊ ſi virtutē plene pēſare nō poſſunt: tn̄ ve ut terga aſpiciūt: qꝛ poſtrema q̄ preualēt ꝑ intellectū ſequunt̉. Sꝫ in ipſis quoqꝫ qͦ minꝰ caꝑe ſufficiūt: iā de ſuis papilionibꝰ quaſi exeūt atqꝫ ī oſtijs ſtāt: qꝛ ⁊ habitacu la carnis relinquere. ⁊ ad illa eterne vite gaudia q̄ audiūt ꝓgredi conant̉. Hinc ē etiā ꝙ helias cū vocē dn̄i ſecū loquentis audiret in ſpelūce ſue oſtiū ſtetiſſe deſcribit̉ ⁊ faciē velaſſe. 3. Regū. 29. qꝛ cū ꝑ cō tēplationis gratiā vox ſuꝑne intelligētie ſit in mēte: totꝰ hō iā intra ſpeluncā nō ē. qꝛ animū carnis cura nō poſſidet: ſed ſtain oſtio: qꝛ mortalitatꝭ anguſtias exire me ditat̉. Sꝫ iā qui in oſtio ſpelūce ꝯſiſtit et verba dei ī aure cordis ꝑcipit: neceſſe eſt vt faciē velet: qꝛ dū ꝑ ſupernā gratiaꝫ ad altiora intelligēda ducimur: quāto ſubtilius leuamur tāto ſemꝑ ad humilitatem noſmetipſos intellectu noſtro p̄mere debemꝰ. ne conemur plꝰ ſaꝑe ꝙͣ oportet ſapere. Ro. 12. ſed ſaꝑe ad ſobrietatem. ne dū nimis īuiſibilia diſcutimꝰ aberemꝰ. ne ī illa natura corporea corꝑei lumīs aliquid queramꝰ. Aure enī intēdere ⁊ faciē operire: eſt vocē interioris ſubſtātie audi re ꝑ mentē: ⁊ tamē ab omni ſpecie corporea oculos cordis auertere. ne quid ſibi in illa corꝑale animus fingat. que vbiqꝫ tota ⁊ vbiqꝫ in circūſpecta eſt. Nos itaqꝫ fratres chariſſimi qui iā ꝑ redēptoris mortē ac reſurrectionē atqꝫ ad celos aſcenſionē gaudia eterna didicimꝰ: qui ī teſtimonio diuinitatis eius apparuiſſe exteriꝰ ciues noſtros angelos illiꝰ ſcimꝰ. cōcupiſcamꝰ regem. deſideremus ciues quos cognoui mus. atqꝫ ī hoc ſancte eccleſie edificio ſtā tes oculos in porta teneamꝰ. demus terga mētis huic corruptioni vite tēporalis. intēdamus cordis faciē ad celeſtis patrie libertatē. Sed ecce adhuc multa ſūt que nos de cura vite corruptibilis premunt. Qꝛ ergo ꝑfecte exire nō poſſumꝰ: ſaltem in ſpelūce noſtre oſtio ſtemꝰ exituri qn̄qꝫ ꝓſpere ꝑ gratiā redēptoris noſtri. Qui viuit ⁊ regnat cū patre in vnitate ſpūſſancti. per omīa ſecula ſeculorū. Amen. Explicit omelia. XIII. Incipit Omelia. XIIII. que exponit capitulum. XL. ab illa ꝑte: fili homīs vide oculis tuis: vſqꝫ ad illam ꝑtem. Et venit ad portā que reſpiciebat ad vitam orientalem. Equidā me fortaſſe tacita cogitatione reprehēdāt: qui Eze chielis ꝓphete tā ꝓfundam ſteria a magnis expoſitoribus intētata diſcutere p̄ſumo: qua mēte id faciā agnoſcāt. Nō eniꝫ hoc temeritate aggredior: ſꝫ hūilitate. Scio enī qꝛ plerūqꝫ multa in ſacro eloquio que ſolꝰ intelligere nō potui: corā fratribꝰ meis poſitꝰ ītellexi. Ex quo intellectu ⁊ hoc quoqꝫ intelligere ſtudui: vt ſcirem ex quorū mihi me rito intellectus daretur. Patet eniꝫ quia hoc mihi ꝓ illis datur: quibus mihi preſentibus dat̉. Ex quare largiēte deo agitur: vt ſēſus creſcat ⁊ elatio decreſcat dū propter vos diſco quod inter vos doceo. Quia verū fateor: plerūqꝫ vobiſcum audio quid dico. Quicquid ergo in hoc ꝓ 