ſocijs ītuliſſet. haut dubie ruine metum fortuito auxilio vitauit. Nanqꝫ ꝑ id ipſum tempus quo triſtes deeo ſentencie ferebantur repentina vis nimbi incidit.Cunqꝫ ꝓſtratus humi pedes iudicum oſcularetur. osſuum ceno repleuit Quod conſpectū totam queſtionēa ſeueritate ad clemenciam et manſuetudinem tranſtulit. quia ſatis iam graues eū penas ſocijs dediſſe arbitrati ſunt. huc deductum neceſſitatis ut abiicere ſe tamſuppliciter aūt attollere tam deformiter cogeret̉. Subnectam duos. accuſatorū ſuorū culpa abſolutos. ¶.C. flauiꝰ a. C. valerio edili apud populū reus actuſcum quatuordecim tribuū ſuffragijs damnatꝰ eſſet proclamauit ſe innocentem opprimi. Cui valerius equeclara voce reſpondit. nihil ſua intereſſe nocens ne aninnoxius periret. dummodo periret. Qua violenciadicti reliquas tribus aduerſario donauit. Abieceratinimicū eundem dum ꝓcerto peſſundatū credidit. erexitvictoriamqꝫ in ipſa victoria perdidit ¶ G. eciamcōſtoniū ſeruilia lege reum ꝓpter plurima et euidentiſſima facinora ſine vlla dubitacione nocentem valerijvalentini accuſatoris eius recitatū in iudicio carmenquo puerū p̄texatū& ingenuam virginem a ſe corruptam poetico ioco ſignificauerat correxit. Siquidēiudices iniquum rati ſunt eum victorem dimittere quipalmā non ex alio ferre ſed de ſe dare merebatur. Magis vero valerius in cōſtonij abſolucione damnatus.quam coſtonius in ſua cauſa liberatus eſt. ¶ Attingam eos quoqꝫ quorū ſalus ꝓprijs obruta criminibusꝓximorū claritati donata eſt. ¶ Attiliū calatinūſaranorū oppidi ꝓdicione reum admodū infamem imminentis damnacionis periculo pauca verba. q. maximi ſoceri ſubtraxerunt. quibus affirmauit ſi in eo crimine ſontem illū ipſe comperiſſet. direpturū ſe fuiſſeaffinitatem. Continuo enim populus pene iam explo
