Seite
⁊ ſi fortaſſe litteras ignorāt: ⁊ p̄cepta dei legere nō valent: certe in multoꝝ fideliū cōuerſatiōe bona que imitent̉ vident. Ec ce in eccleſia voces ſancti euangelij atqꝫ apoſtoloꝝ ſonāt: ecce exempla bene viuē tiū quottidie oīm oculis opponunt̉. Nec in excuſatiōe dicere poterūt: non vidimꝰ ꝙ imitari deberemꝰ. Vnde ⁊ ſubdit̉. Et altare ante faciē templi. Quid eſt templū: niſi fidelis populus: Sicut per paulū apoſtolū diſcipulis di­cit̉: Templū em̄ dei ſanctū eſt: quod eſtis vos. 1. Corinth̓. 3. Et quid eſt altare dei: niſi mens bene viuentiū? Qui peccatoꝝ ſuoꝝ memores lachrymis ſe lauāt: carne per abſtinentiā macerant: nullis ſe mūdi huius actiōibus myſcēt: que habent indi gētibus tribuūt: ⁊ habere que nō habent nō concupiſcūt. Recte igit̉ hoꝝ cor alta­re dei dicit̉: vbi ex merore cōpunctiōis ignis ardet ⁊ caro cōſumit̉. Et nūquid nō tales fratres chariſſimi quottidie in ſan­cto hoc fideli populo quaſi in tēpli atrio videmus? Nūquid nō eoꝝ vitā nobis ad exemplū propoſitā indeſinēter aſpicimꝰ? Altare ergo ante faciē templi eſt: cū mul ti in ſancte eccleſie cōſpectu ſunt poſiti: qͥ eterni iudicij memores ſemetip̄os quo­tidie deo ſacrificiū in lamēto compūctio­nis mactāt. Qui vt predictū eſt corpora caſtigāt: quatenꝰ hoc quod per magiſtrū gentiū dicit̉ impleant. Vt exhibeatis cor pora veſtra hoſtiā viuentē: ſanctam: deo placentē. Roman̄. 12. Hoſtia quippe oc ciditur vt offeratur. Sed hoſtia viuens eſt corpꝰ domīo afflictū. Quod ⁊ hoſtia dicit̉: et viuens: quia viuit in virtutibꝰ ⁊ eſt a vicijs occiſuꝫ. Hoſtia videlicet: qꝛ iam huic mūdo eſt a prauis actibus mor­tuū. Uiuens autē: quia cūcta que preua­let bona operat̉. Sed quia ſub altaris no mine de compūctiōis flāma ſermo intulit neceſſariū puto que ſit diuerſitas eiuſdē cōpunctiōis oſtendere. Alia quippe com pūctio eſt: que per timorē naſcit̉: alia que per amorē. Quia aliud eſt ſupplicia fu­gere: aliud premia deſiderare. Vnde eti­Liber II Omelia XXII am in tabernaculo per legem duo altaria fieri iubēt̉. Exod̓. 27. et. 30. Unū videli­cet exterius: aliud vero interius. Unū in atrio: aliud ante archā. Unū quod ere co opertū eſt: aliud qd̓ auro veſtit̉. Atqꝫ in altari ereo cremant̉ carnes: in altari vero aureo incendūtur aromata Quid eſt hoc fratres chariſſimi ꝙ foris cōcremant̉ car­nes intus aromata: niſi hoc qd̓ quottidie videmus: quia duo ſunt cōpunctiōis ge­nera: Quia alij adhuc per timorē plan­gūt: alij vero iam ſe per amorē in lamen­tis afficiūt. Multi namqꝫ peccatoꝝ ſuoꝝ memores: dū ſupplicia eterna pertime­ſcūt: quottidianis ſe lachrymis affligūt. Plangūt mala que fecerūt: ⁊ incendunt̉ vicia igne cōpunctiōis quoꝝ adhuc ſug­geſtiones in corde patiunt̉. Quid iſti ni ſi altare ſunt ereū in quo carnes ardent: quia adhuc ab eis carnalia opera plangū tur. Alij vero a carnalibus vicijs liberi: aut longis iam fletibꝰ ſecuri: amoris flam ma in cōpunctiōis lachrymis inardeſcūt celeſtis patrie premia cordis oculis aſpi­ciūt: ſupernis iā ciuibus intereſſe cōcupi ſcūt. Dura eis apparet ſeruitus: longitu­do peregrinatiōis ſue. Regem in decore ſuo videre deſiderāt: ⁊ flere quottidie ex eius amore nō ceſſant. Quid iſti: niſi al­tare ſunt aureū in quoꝝ corde aromata in cenſa ſunt: quia virtutes ardēt. Bene au tem de eodē altari dicit̉: ꝙ ante velū ar­che ſit poſitū in ſancta ſanctorum. Archa quippe teſtamēti ip̄e nobis factus eſt: de quo ſcriptū eſſe nouimus. In quo ſūt om nes theſauri ſapiētie abſconditi. Col̓. 2. Archana intra velū eſt redemptor noſter in celo. Altare vero aureū in quo tima­ma incendit̉ ante velū: quia ſanctoꝝ cor­da que cū magnis virtutibus in dei amo­re ſuccenſa ſunt: per ſanctū deſideriū in il lo ardent quē adhuc reuelata facie vide­dere nō poſſunt. Inter archā qͥppe ⁊ alta re velū eſt: qꝛ hoc qd̓ nos adhuc a viſiōe dei ſeꝑat: corruptōis nr̄e obſtaculū remo tū nō eſt. Sed qͦuſqꝫ an̄ veluꝫ ſumꝰ: oꝫ vt quaſi timiamatis incenſum flāma amoris