Seite
Non metus officio nec te certaſſe priorem Pœniteat. Nonnunqͣꝫ autē& pro alicuius artis ratione accipitur ut officiū grammatici tale eſt officiū architecti: officiū medici. Sane offa cū per duplex. f. ſcribat̉& primā ha beat longa: ut Iuuenalis in primo: patruo ſimiles effunderet offas tamē in deriuatiuo ꝑdit unū. f.& ſit pri­ma breuis: ſcribiturqꝫ ofella: ait idem in ſatyra Atticus eximie: At rudis omni tꝑe& exiguæ furtis imbutus ofella. Si uero ob cū dictione incipiente a. g. componatur: in. g. ipſum cōmutatur: ut oggānio quod ex ob­& gānio componitur. Et eſt gannire proprie uulpiū. Vnde apud aliquos pro ſtulte loqui. Apud alios uero pro inculcare. Apud nōnullos aūt pro irridere ponitur. Et inde oggannio quaſi contra gannientē gannio. Rurſus& cū dictione incipiente ab. m. cōuertitur. d. in. m. Immo ut oſtēdit Priſcianꝰ magis abiicit. b. Nā ex ob& mitto dicendū eſſet ommitto cū duplicato. m. ſed cū prima breuis ponat̉: abiicitur a poetis. b.& dicit̉ omitto. Terentius in adelphis: Omitte mulierē. Horatius in ſecūdo ſermonū. Aut ſpem deponas: aut partē illuſus omittas. Idē in epiſtolis: Quē ſua culpa præmit deceptus omitte tueri. Similiter omuteſco abſqꝫ. b. ſcribit̉. Si uero cū dictionibus incipientibus ab. n. præpoſitio ob cōponat̉. b. ip̄m prorſus ſeruatur: ut obni­tor: ex ob& nitor: quaſi cōtra nitor& conor. Vnde obnixus ꝑticipiū format̉: obnoxius uero ex ob& nexus cōponi quidā uolunt: quaſi obſtrictus& obligatus obnixus eſſe dicatur. Plautus in aſinaria: Maximas opi­mitate:& gaudeo effertiſſimas ſuis heris ille una mecū pariet gnatoqꝫ& patri: adeo ut ætatē ambo ambo­bus nobis ſint obnoxi noſtro deuincti beneficio. Cecilius in chryſio: Quamqͣꝫ ego mercede hic conductus tua aduenio: ne tibi me eſſe ob eam rē obnoxiū reare: audibis male: ſi male dicis mihi. Si aūt cōponat̉ ob cū dictione incipiente a. p. tranſit. b. in. p. ut oppono oppugno: quod eſt quaſi cōtra pugno: unde oppugnatio Non enī recte dicitur pugnaui urbem: ſed bene oppugnaui: ſicut expugnaui cū pugnando uici: ut in ſequē tibus uidebimus. Oppeto quod ſignificat morior:& licet plærūqꝫ ſine accuſatiuo ponatur: intelligi tamen conſueuit hoc eſt mortem. Virgilius in primo ænei. Oterqꝫ quaterqꝫ beati. Quis ante ora patrum troia ſub­mœnibus altis Contigit oppetere. Aliquando uero ponitur cū ipſo accuſatiuo: ut Cicero de diuinatione: Aequius inquit eſſe cenſuit maturam oppetere mortem. Verū ut paulo ante tetigimus: ſequente. p. nōnūqͣꝫ ob abiicit. b. ut aperio: quod per unicū. p. ſcribitur.& ex ob& perio: cuius ſimplex in uſu non eſt: ſecundū quoſdā componitur. Alii uero ex ob& uerbo pario: quod apud antiquiſſimos Priſciano teſte non ſolū ter tiæ: ſed etiā quarta cōiugationis erat. Vnde Ennius: Qua parire ſolet genꝰ pēnis cōdecoratū. At cum dicti­onibus incipientibus a. q. non componitur ob: Sed cum incipientibus ab. r. componitur:&. b. ipſum inte­grum cōſeruat: ut obruo: quod ex ob& ruo componitur. Significatqꝫ operire. ſiue aqua: ut obrutus undis ſiue terra: ut Ouidius in primo de remedio amoris: Obrue uerſata cerealia ſemina terra. Siue per trāſlati­onem ad animū: ut Quintilianus: Tot uoluptatibus obruere poſſunt unū dolorem. Simili modo obrepo: obradio: quaſi ſurrepo& ſurradio. Rurſus& ſi cum dictionibus incipientibus ab. s. componatur: conſer­uat ipſum. b. integrum: ut obſtrepo obſto. Et idem obſtetrix: quia contra parturientem ſtat. Obſecro ob­ſtupeo: obſideo:& idem obſes:& is dicitur: qui traditur imperio alterius ea conditione: ut ſi dator obſidis a fide recedat: recipienti ſit ius in corpus& uitam obſidis. Et quia obſidionis cauſa dari conſueuerat: obſi­dis nomen aſſumpſit. Similiter ſi cum dictionibus incipientibus a. t. eadem præpoſitio ob componatur: in­tegrum. b. conſeruat: ut obtempero: obturo: obtineo. Quintilianus uero in primo de inſtitutione oratoria inquit: In uerbo obtinuit: ſecundā. b. litteram ratio expoſcit. Aures magis audiunt. p. Ex quibus uerbis qui dam concludere uolunt: ut in qualibet ſimili compoſitione: in qua. t. ſequitur. b. tunc quoqꝫ ipſum. b. nō ſo lum ſonū ſuum perdat: ſed in. p. ipſum prorſus conuertatur:& cum. p. eiuſmodi dictio ſcribenda ſit: ut ob­tineo: opturo: ſupter: ſuꝑticeo:& reliqua. Alii uero dicunt mentem fuiſſe Quintiliani: ut per. b. ſcribi debe at: ac eodē ſono litteræ proferri ratio expoſcat. ſed. p. gratius aures audiant. Ita. ſ. ut per. p. proferri debeat & nō ꝑ. b. ut ſimili mō Caius Cneus& amurca: q̄ teſte Seruio ꝑ. g. ꝓferri debēt:& ꝑ. c. litterā deſignatur. De ſub præpoſitione. Vb præpoſitio: quæ ſimiliter in. b. terminat̉: ſignificat aliquādo ip̄aꝫ primā tēporis partem. ut Virg. in. iii. georg. Sub lucem exportāt calathis. i. adueniēte luce: nō aūt quacūqꝫ ꝑte lucis. Et ſub tp̄s ip̄m quo pugnādū erat: hoc ē iam iā præſente tꝑe. Aliquādo ſtatim poſt: ut ſub hæc uerba. Aliquādo ſubter: ut ī innumeris fere cōpoſitionibus. Nā eadē uia cōponit̉: ut aliæ quas in. b. terminari oſtēdimus. Vnde cū uoca­libus quibuſcūqꝫ ſequētibus cōpoſita integrum. b. cōſeruat: ut ſubagito: ſubaro: ſubeo: ſubigo: etiā cū. i. cōſonante: ut ſubiectus: ſuboleo: ſuburbiū: quaſi uia ſub urbe: hoc eſt urbi contigua. Si uero cū dictionibꝰ incipientibus a cōſonātibus cōponat̉: manet. b. integrū: niſi ſit cōſonans. c. uel. f. uel. g. uel. m. uel. p. Nā tūc quoqꝫ auctoribus Papyriano& Priſciano in eas litteras cōmutat̉: ut ſigillatim uidebimus. Vnde ſequēte. b. integra manet: ut ſubbibo: ſubblandior. Sequente uero. c. trāſit in illā: ut ſuccurro: ſuccinericius: ſuccreſco quaſi inſenſibiliter creſco. At ſequēte. d. integra manet ut ſubdo: ſubdolus ſubditꝰ. Nō aūt ſequente. ſ. ſed mutat̉ in illā. ut ſufficio ſuffero ſuffragiū. quod a uerbo deponēte fragor fragaris quod nō eſt in uſu& au­xiliari apud antiquos ſignificat cōponit̉ ut deducit̉. Vnde& uerbū ſuffragor ſuffragaris penultima ꝓdu­cta& proprie ſuffragia(ut ſic dicam) uoces ſunt quæ dicebant̉ ad comitia in tabella ue ſcribebant̉ quibꝰ ſuā quiſqꝫ declararet uoluntatē de aliquo eligēdo in magiſtrū: qualis eſt electio hoc tempore ſummi pontificis