Seite
opus eſt meritoriū niſi ex intētione ꝓcedat. aliter nō eſſet humanū. cū hō ſit hō ꝑ rōꝫ et voluntateꝫ. Similiter ad euitandū tranſgreſſiones p̄cepti. qꝛ p̄ceptū datur hominibꝰ. Et ideo oportet ꝙ nō ꝓ cedat ex ſola imaginatōe q̄ cōis eſt nobis ⁊ brutis Sed ex deliberatōe q̄ requirit attentionē. Secun do mō vt totū officiū attentio cōcomitet̉ actualit̉. et hoc nō requirit̉. nec in officio nec in alijs bonis orationibꝰ vel operibus qꝛ ē impoſſibilis hūane fragilitati. Requirit̉ tn̄ ꝙ orans ſcienter nō diſtra bat mētem ab officio. qꝛ hoc nō poſſꝫ eſſe ſine mor tali peccato vel veniali. Naꝫ euagatio q̄ eſt preter intentionē ⁊ ꝓpter p̄cedentē occupationē licitā nō eſt pctm̄. Secus ſi ꝓpter illicitaꝫ. Sed euagatio q̄ eſt aduertentis et ſolū ẜm actum interiorē: licet ſit temeraria et gͣuis forte: nō tn̄ ē mortale niſi ꝓpt̓ cō tēptū. qꝛ eccleſia nō hꝫ iudicare de interioribꝰ acti bus mere ꝓpter qd̓ miniſter eccleſie licet dicēdo oſ ficiū aliud cogitet: nō videt̉ trāſgreſſor precepti ex natura facti. Si aūt euagatio mentis ſit ex hoc ꝙ aliqͥs ſcient̓ ſe occupat in actu exteriori qͥ non ſecū patit̉ attentionē. ſic videt̉ eſſe mortale pctm̄ et dire cte ꝯͣ p̄ceptū. c. dolentes. de cele. miſ. vbi p̄cipit̉ vt ſtudioſe pariter et deuote dicat̉. hoc nō obſeruant qͥ occupantes ſe in actu exteriori ſciēter ſibi attētio nem ſubtrahūt. Idē Tho. in. iiij. di. xv. dicit ꝙ qn̄ aliquis mētē ex ꝓpoſito diſtrahit ad alia in orādo ſine culpa nō eſt. et p̄cipue ſi in alijs ſponte ſe occu­pat que mētem diſtrahūt: ſicut ſunt exteriora oꝑa. Et ſi mens ad cōtrariū euagetur: erit culpa morta lis. Si autem ſine hoc ꝙ ꝑcipiamus: mes ad alia euagetur: vel culpa caret: vel minima erit niſi pre cedens cogitatio: ex qua contingit euagatio talis eſſe dicatur in culpa: hec ille. Et hoc teneas limi­tando tn̄ dictū Thome verū quo ad or̄oeꝫ que ē de p̄cepto: ſicut eſt officiū et hmōi. nō autē quo ad oratōꝫ q̄ ex deuotione eſt et volūtate ſolū. Aduer te tn̄ ẜm Tho. xxij. q. lxxxij. ar. j. ꝙ deuotio nihil aliud eſſe videt̉: ꝙ voluntas quedā ꝓmꝑte ſe tra dendi ad ea q̄ ꝑtinent ad dei famulatū. Sil̓r atten de ẜm Tho. in. iiij. di. xv. ꝙ requirit̉ ꝙ attentio re maneat in or̄one. nō ꝑ eētiaꝫ actus: nec ſufficit ꝙ ſit in habitu ſolū: ſꝫ ꝙ ſit ẜm virtutē q̄ eſt medium qͥd inter p̄dicta duo. Et tūc videt̉ manere ẜm vir tutē qn̄ accedit ad orationē cū intentiōe aliqͥd im­petrādi vel deo debitū obſequiū reddēdi: etiā ſi in ꝓſecutione mens ad alia rapiat̉: niſi tanta ſit eua gatio ꝙ oīno deperiat vis pͥme intētionis. Et id̓o oportet ꝙ ſepius hō cor reuocet ad ſeip̄m. Et ex his pꝫ qͥd tenendū de cōfabulantibꝰ et alias diſſo lutiones facientibꝰ in officio: aut ip̄m dicentibꝰ fa ciendo aliqd̓ exercitiū manuale. qd̓ bene nota. Et ẜm p̄dicta intellige et limita. d. c. dolentes. et doct. ibidem. 28 Utrum clericus cantans in eccleſia officiuꝫ di­uinum vt placeat populo peccet. Rn̄. Pa. in. c. vt quiſquis de vita et ho. cle. ꝙ ſic grauiter. Un̄ di­cit Iſid̓. Deum moribus ſtimulat qui populum vocibus mulcet. facit qd̓ dicitur et notat̉. xcij. diſ. c. j. et. ij. De quo tn̄ vtrū ſit mortale vel veniale vl­nullum. Dic vt. jͣ. placere. Hoſpitale Orror future vite eſt filia luxurie inquantū reputat bonuꝫ eternū vt bonū arduū: qꝛ ꝓpter d̓lecta­tiones venereas nō appetit: immo fa­ſtidit bona eterna ac ſi nō eſſent ardua et ſumma. Oſpitale qd̓ alio vocabulo dr̄ ſinodochiū. aliud dr̄ religioſuꝫ. aliud nō religioſuꝫ. hoſpita­le religioſum dicit̉ qn̄ auctoritate epiſ­copi edificatum eſt. c. ad hec. de reli. do. et tunc per tinet ad ip̄m ep̄m: non vt diſponat de redditibus ad libitum: ſꝫ vt ordinet vt diſpenſent̉ ad vſuꝫ de­ſtinatū. ar. cle. quia cōtingit. de reli. do. Hoſpita­le qd̓ nō eſt religioſum eſt illud qd̓ ſine auctoritate ep̄i conſtructū ē: nec ep̄s pōt ſe d̓ eo intromittere. ſꝫ patronꝰ qui edificauit ad libitū diſponet. vt in c. inter dilectos. et ibi ꝑ Inno. de dona. Et qͣꝫuis ep̄s exercuerit ibi vnū ius epiſcopale: nō pōt tn̄ ꝑ hoc alia exercere ẜm fede. conſi. xxv. quia de poſ­ſeſſione vnius articuli non eſt inferendum ad ali­os articulos. vt in. c. cū cōtingat. de deci. Nec ob­ſtat. c. primū. de reli. do. qꝛ locus de quo loquitur neceſſario: debebat eſſe ſubiectus alicui ep̄o. ⁊ id̓o p̄ſumitur ꝓ eo qͥ exercuit vnū ius in eo. Sil̓e in­fert Io. an. in regula. qd̓ alicui. li. vj. in mercuriali bus ꝙ patronus qͥ exercuit ius p̄ſentandi alio nō apparente preſumit̉ patronꝰ exquo ius patrona­tus ad aliquē debet ꝑtinere ⁊ alius nō appareat. niſi iſte qui exercuit actꝰ patroni. nō ſic in caſu no ſtro. quia hoſpitale neceſſario nō eſt religioſuꝫ. vt patet. Limita tn̄ hoc verū: ꝙ epūs nō pōt ſe intro mittere qn̄ nō eſt religioſum. ẜm Pa. in. c. j. et. c. de ſinodochijs. de reli. do. verū niſi patronus qui ip ſum hedificauit eſſet mortuus. qꝛ tunc ad curā epi­ſcopi pertineret vt voluntas defuncti pia māda­ret̉ executioni. vt videt̉ tex. in aut̓. d̓ eccleſi. titu.§. ſi qͥs edificatiōe. et.§. ſeq. Unde licet talis locꝰ nō teneat̉ epiſcopo reſpondere: in epiſcopalibus ta­mē epūs curā habere poteſt. exquo pius locus ē. Qd̓ veruꝫ eſt niſi teſtator qͥ ip̄m hedificauit aliter expreſſe diſpoſuiſſet. quia illud ſeruāduꝫ. vt in. d. §. ſi quis. Ex quo patet ꝙ quilibet poteſt hoſpita le hedificare etiā cū oratorio. ẜm Hoſtien̄. et Pa­nor. in dicto. c. ad hec. ſine alia auctoritate. Sed in oratorio non poteſt celebrari ſine licentia epiſcopi de cōſecra. diſtinctio. j. c. vnicuiqꝫ. et dicto. c. inter dilectos. Quis pōt prefici ꝓ rectore hoſpitalis? ℟. Pa. 1 in. d. c. de ſinodochijs ꝙ religioſi nō poſſunt d̓pu­tari niſi talia hoſpitalia habeāt curā animaꝝ. vel niſi hoſpitale eſſet ſubiectum monaſterio ⁊ mona chus deputaret̉ ꝑ abbatē tanqͣ obedientiariꝰ ẜm fede. conſi. clv. Clerici ſeculares poſſunt eſſe recto res: ſꝫ nō poſſunt habere in tituluꝫ beneficij. vt in cle. quia contingit. de reli. do. et cle. ꝑ litteras. de p̄­ben. Laici oēs pn̄t inſtitui rectores. dūmodo ſint viri idonei et ꝓuidi et boni teſtimonij. qͥ ſciant ve­lint et poſſint loca ipſa et iura eoꝝ vtiliter regere. vt in cle. p̄dicta. quia contingit. Quid debent facere predicti rectores? ℟. ꝙ de­ 1 bent ad modū curatoꝝ ⁊ tutoꝝ: iuramentū p̄ſta­