Seite
Hoſpitalis ci re ac inuentariū facere de bonis ipſorum locoruꝫ et annuatim reddere rōꝫ ordinarijs ſub qͥbꝰ ſunt vel ab eis deputatis. alioquin collatio: prouiſio: et ordinatio taliū eſt nulla ipſo iure. vt in. d. cle. quia cōtingit. Uerū quia nō extendit̉ hoc ad hoſpita­lia militariū ordinū aūt alioꝝ religioſorū. Precipi tur tamē omnibꝰ rectoribꝰ ſub obteſtatiōe diuini iudicij et ꝑ obedientiā vt redditus in vſus pau­perū cōuertāt ⁊ nō in alios. rectores tamē milita­riū et religioſoꝝ hoſpitaliū ſufficit ꝓuideāt ẜm eo rū ordinū inſtituta ⁊ antiqͣs obſeruātias pauperi bus qd̓ eſt limitandū: qn̄ qd̓ ſuꝑeſt exponūt ꝓ fi­de vel pie. alias nō excuſant̉. ſi male expendunt in nō pos vſus: qꝛ negari nō pōt: qͥn tales redditus ſint inſtituti ꝓpter pios vſus. 3 Quid de adminiſtratiōe ſacramētorū ⁊ celebra tione in ip̄is hoſpitalibꝰ pauperibus ibidē? ℟. ꝗ debet ſeruari antiqͣ cōſuetudo quo ad exercenda et miniſtrāda ſpūalia ſupradicta. vt in. d. cle. quia contingit. 4 Precipit̉ oībus ad quos de iure vel conſuetu­dine vel ſtatuto vel priuilegio pertinet cura hoſpi talium ꝙ bona deperdita alienata indebite in ſta­tū debitū reducāt et reformēt vt rectores iuxta fa­cultates ꝓuentuū inſiſtant ſuſtentatōi et receptiōi miſerabiliū ꝑſonarū. In quo ſi negligētes fuerūt ordinarijs iniungit̉. vt ipſi ſi nō ſunt exempta au­ctoritate propria. Si vero exempta ſunt auctorita te apoſtolica compellant ad predicta facienda per cenſuram eccleſiaſticam compeſcendo tam eoſdeꝫ ꝙͣ quoſcunqꝫ contradictores cum dantibus auxi lium conſilium vel fauorem. Non obſtantibus quibuſcūqꝫ priuilegijs quo ad hoc dicta cle. quia contingit. Oſpitalis quomodo debet eē clericus. vide ſupra Clericus. iij. oſtiarius dr̄ idē ꝙ ianitor. nam in veteri teſtamento pͥmi Paralippo. v. Hoſtiarij electi ſunt ad cuſtodiā templi vt non ingrederet̉ in illud immūdus ſpūs in omni re. Un̄ hoſtiarij dicti ſunt eo ꝙ p̄ſint hoſtijs tēpli. Ipſi em̄ tenētes claues omnia intus extraqꝫ cuſtodiunt atqꝫ inter bonos et malos habentes iudiciū fideles recipiūt et infideles abijciunt. xxj. di. cleros. in fi. et. xxv. di. perlectis. Oſt ſeruāda eſt fides ꝓmiſſa. xxiij. queſti.j. ⁊.xxij. q. iiij. innocēs. Quod limita. vt infra Iuramentuꝫ. v. C.xvij. umilitas vera reqͥrit tria. Pri­mum ſuipſius nihila tionem. hoc eſt ꝙ reputet ſe omnibus vilioreꝫ. Et licet cognoſcat ſe habere aliqua dona dei que alij nō habēt. tanto magis debꝫ in ſe vile­ſcere cogitans ꝙ ſi deus talia alijs dediſſet gratio­res deo eſſent ꝙ ipſe. Et ſic cū veritate poteſt ſe exi­iure viliorem omnibus et magis ingratui. Et hoc eſt qd̓ voluit dicere Beda in omel̓. ſabbati ter ſedemnice qͣdrageſima. Cum alium inquit pec cantem conſpicimꝰ mox animū deorſum incline­mus. et ꝙͣ abiecti ex noſtra fragilitate ſumꝰ. ſi nos diuina pietas non ſuſtētet humiliter inſpiciamꝰ. hec ille. Et Ioh̓. xiij. Cū feceritis hec omnia dicite quia ſerui inutiles eſtis: qͣſi dicat ex conſideratiōe bumili obligationis quā habemus. quia cum au­gentur dona rōnes etiaꝫ creſcunt donorū. Scd̓m ꝓmptaꝫ aliorū obtemperationē. Un̄ de renun. c. niſi cum pridem. tunc verā humilitateꝫ oſtendis cum ꝑ eam locū ſublimē effugies. ⁊ tamē ꝑ obedi­entiam nō dimittes. Nam vera humilitas facit: vt quiſquis magis alijs de ſe credat ꝙͣ ſibipſi. qͥa dicit Gre. ſi ſe meliorem alijs nō crederet nequaqͣ alioruꝫ conſilla ſue deliberationi poſtponeret. Et hoc verū in omni dubio ꝙ potius debet alijs cre­dere qͣꝫ ſue opinioni. ſecus in alijs. Terciū ꝙ reqͥ­rit humilitas eſt. vt dona dei qͥ in ſe habet abſcon­dat: ⁊ ſe ſolū vilem abextra demonſtret: niſi inqͣn­tum honor dei et bonū ꝓximi aliud requirit. Nā nō eſſet humilitas qn̄ ꝓ ſalute ꝓximi et ad edifi­cationē animarū poſſit oſtendere ⁊ p̄dicare dona dei que habꝫ ſi ea occultaret: quia dicit̉ Math̓. v. Luceat lux veſtra ⁊cͣ. Non tamē debet magis vt­leſcere in apparentia qͣꝫ importet conditio ſua ⁊ qͣ litas reſpectu eorū cū qͥbus viuit. quia ſic potius eſſet ſuperſtitio ꝙͣ humilitas. xli. di. c. quiſquis re­bus. in p̓n. Actantiā ꝓprie īportat ꝙ hō v̓bis ſe extollat ẜm Tho. xxij. queſ. cxxij. ar. j. Et patꝫ ex. c. imitare. vj. q. j. Et ꝓcedit ẜm Greg. in li. xxij. moraliū. Aliqn̄ ex ſuꝑbia ſicut a cauſa inte­rius motiua. quia ex hoc ꝙ qͥs ꝑ arrogantiā inte­rius ſupra ſe eleuatur. plerunqꝫ exterius maiora quēdā de ſe iactat. Et ꝓpterea ponit̉ a Grego. ibi­dem tercia ſpecies ſuperbie: licet nō ſit idem qd̓ ſu perbia. ſed eſt tanqͣ a cauſa impellente. Aliqn̄ ve ro ꝓcedit ab inani gloria. ſicut a cauſa finali inqͣn tū ſcꝫ iactator intendit: ꝙ ꝑ ſuā iactantiam gloriaꝫ conſequetur. Et ideo ponitur etiaꝫ a Gre. filia in­anis glorie ratione finis. vt nota. Alexan. de ales xxij. ti. eo. Utrū iactantia ſi peccatū mortale. Rn̄. vt col 1 ligo ex Alex. et Tho. vbi sͣ. ꝙ ſic quadrupliciter. Primi duo modi ſunt inquantū conſiderat̉ ex ſe. Secundi duo inquantū ꝯſiderat̉ ex cauſa vel fi­ne. Primo eſt mortale pctm̄ qn̄ iactator ꝓfert: qd̓ eſt cōtra gloriā dei. ſicut ille de quo Ezech̓.xxviij. Eleuatū eſt cor tuum: et dixiſti deus ego ſum. Ta les ſunt qͥ iactant ſe ſuis meritis habere aliqua do na dei: vel a ſe habere: vel illi qui de peccatis mor talibus que fecerūt vel nō: iactant ſe vt ſtrēnui vi deantur vel etiā laudant alios et iactant de pecca­tis mortalibꝰ que fecerunt. vt no. glo. in. d. c. imita re. Secus eſſet de veniali. quia nō eſt contra deū. Scd̓o eſt peccatū mortale qn̄ iactantia eſt contra charitatē ꝓximi. ſicut cū quis iactādo ſe ꝓrumpit in contumeliā ꝓximi: ſicut phariſeus. Luce. xviij Non ſum ſicut ceteri velut: et hic publicanus. al̓s autē iactare ſe de eo qd̓ nō eſt contra gloriā dei vl̓ charitatē ꝓximi ex ſe ē veniale. Tercio ē mortale