Seite
Re ſuſcitatus Quid ſi talis abſolutō ſeu remiſſio ſit facta nō li beraliter ſꝫ per metū ſeu deſperatōeꝫ. puta ne eiꝰ in dignatione incurreret vel quia oīno nihil habere poſſe ſe credebat vel parū. aūt cū fraude fuit obtē­ta. puta dicendo ꝙ nihil poterat ſoluere vel parū: cū tamen totum poſſet: vel plus qͣꝫ dixerit. Rn̄. ꝙ non valet. nec talis eſt liberatus ab obligatōne re­ſtōnis. Hoſt. tamē in ſumma. ti. de vſu. tenet ꝙ ſi aliqua honeſta ꝑſona tractat cuꝫ aliquo dicēs ſi ex corde reſiduū volueris remittere faciā ꝙ talis reſti tuet tibi tantum: ⁊ ille remittit ꝙ talis debitor eſt li­beratus. Qd̓ credo verū qn̄ talis perſona honeſte hoc tractat. puta intēdendo gerere negocium am­borum vtiliter. ⁊ quo ad obligationem reſtōnis. ſꝫ non quo ad peccatū male diſpōnis. de quo tamen ſufficit peniteat ſine alia reſtitutione. 3 Sed nunqͥd quilibet cui debetur p̄t hanc abſo­lutōem facere. Rn̄. ꝙ nō. ſꝫ ſolū illi qui libera d̓ ſu is rebus hn̄t adminiſtratōeꝫ. et qui pn̄t donare. et qui ſint vide Donatio pͥmo. Utrū conciliū vniuerſale vel ciuitatis et hmōi: ⁊ poſſit remittere qd̓ debetur ſingulari perſone ꝯtra eius volūtatem. Rn̄. ẜm Inno. in. c. in noſtra. de iniur. ꝙ ſic. ſi debetur iure ciuili tm̄. Secus ſi debe tur iure naturali. qꝛ non pōt. Qd̓ limita ſine cā. qͥa cum cā etiam pōt. vt no. ibidē Inno. ī. c. que in ec cleſiarū. de cōſti. et glo. in. l. fi. C. ſi cōtra ius vl̓ vti. pu. vbi tenet ꝙ publica vtilitas ſit licita cā vt tolla tur qd̓ alteri debetur. etiam de iure naturali. qd̓ eſt notandū ſingulariter qꝛ facit ad cognoſcendū quā do papa poteſt diſpenſare ſuper certis. et quando dn̄i vel cōmunitates qͥ habuerūt bellū inter ſe pn̄t componere ſuper dānis datis. de quo vide ſupra Bellum.§. xiiij. 5 Utrū cū quis non vult reſtituere. qꝛ nō pōt niſi cū magno ſuo incōmodo. ⁊ ille cui tenetur nō vult dare dilatōem vel remiſſionem aliquā poſſit abſol ui a ſuo confeſſore? Rn̄. ẜm Direc. ti. reſtitutio. ꝙ etiam ſi non īmineat periculū vite reſtituere debē ti. vel aliud graue incōmodū pōt confeſſor cōſcīaꝫ ſuam formare: ex eo ꝙ intendat negociū vtiliter ge rere creditoris. eo quia videt ꝙ non ita cito vel ita cōmode vel nunqͣꝫ poſſet rē ſuam recuperare ⁊ ſic dare abſolutionē peccatori poteſt dūmodo ꝓmit­tat bona fide ſatiſfacere certo die. vel aliam cautio­nem faciat. nō tn̄ iuramentuꝫ exigat. vt ita creditor habeat ſuū. et peccator non recedat a confeſſore de ſperatus. pro quo facit. l. ſoluēdo. ff. de nego. geſ. et l. ait p̄tor.§. j. ff. de mino. Et cū hoc ꝯcor. Hoſt. in ſumma. Qd̓ bene notēt confeſſores: qui nō ſolum vtiliter non gerunt negociū creditorū: ſꝫ potius dā noſe abſoluēdo illos qui reſtituerent ſi abſolutōeꝫ negarent. quia tenentur ipſi de omni damno dato creditoribus. Utrū epūs vel ꝓprius confeſſor poſſit dare licē­tiam differēdi reſtoneꝫ incertoꝝ? Rn̄. do. Anto. in c. cū tu. de vſu. tenet ꝙ cōfeſſor nō poteſt: niſi habe at auctoritatē ab ep̄o. Alij autē tenent ꝙ etiaꝫ ꝓpri us confeſſor. Sed ego dico ꝙ et epūs et ꝓprius cō feſſor poteſt qn̄ ex rationabili cā hoc facit. ita tamē ꝙ ꝑ hͦ nō ledant̉ pauperes. ſicut faciūt qui talia in certa ꝯcedunt ad pomꝑa ⁊ ad ſtatuꝫ illoꝝ qui dn̄t reſtituere ⁊ ad dānationē tam ꝯcedentiū qͣꝫ qͥbus ꝯceditur. Utrū dn̄s qui ſi totū venderet qd̓ hꝫ non poſ­ 7 ſet reſtituere quicqͥd ipſe vel ſui p̄deceſſores inde­bite a ſubditis rapuerūt habeat aliquē modū libe rationis? Rn̄. ẜm Monal. ti. Reſtitutio. iiij. ꝙ ſic vꝫ vt remittat hoībus ſuis in recompēſationē ali­quam ſeruitutē ad quam tenetur eis imperpetuū vel det eis aliquam certā immunitatē: vl̓ faciat ali quod hoſpitale: vel ad aliam elemoſynam de ꝯſen ſu et volūtate dāna paſſoꝝ vel eoꝝ ſucceſſorū ⁊ cū hoc ꝯcordat Directo. ti. de reſti. Utrū heredes quibus relictū eſt ꝙ ſoluāt mil­le libras ꝓ incertis habitis ex vſuris: cū tn̄ non ap pareat de dictis vſuris niſi ꝑ ꝯfeſſionē teſtōris libe­rētur ꝑ p̄ſcriptionē. xxx. annoꝝ a dicta reſtōne. ℟. Lau. poſt fede. ꝙ ſic ſi bona fide ſemꝑ ſic poſſede runt: nec ꝑ ep̄m amplius poterunt moleſtari. Ra tio qꝛ cū actio que competit ex teſtamento vel con­ditio que competit epiſcopo per. l. nulli. C. de epi. et cle. ſit perſonalis. ⁊ ſpacio. xxx. annoꝝ claudatur C. de p̄ſcrip. xxx. vel. xl. annorū. l. per ꝯſeq̄ns. Id̓o heredes bone fidei non poterunt moleſtari. Nec ob. ꝙ actiones q̄ ꝯpetunt ep̄is durent. xl. annis. qꝛ hoc intelligitur de actionibus competētibus epi­ſcopatui vl̓ eccīe colligiate: ſꝫ hic non ꝯpetit vt ep̄o ſꝫ vt iconomo et adminiſtratori pauperū. Quo v̓o ad eos quibus bona ſunt alienata vel relicta: ſi ſpa cio. x. annorū poſſederūt indubitant̉ ſunt liberati ab obligatione reſtōnis qꝛ actio perſonalis nō cō­petit ꝯtra ſucceſſorē ſingularē. l. j.§. heres. ff. ad tre bel. Secus ſi talis beres vel vniuerſalis aūt ſingu laris fuiſſet malefidei poſſeſſor vel ſi alit̓ appareat de vſura per factū. quia ſic non eſſet liberatus. vi­de etiā qd̓ dixi sͣ. Preſcriptio.§. xlij. Qumodo etiā per p̄ſcriptionē aut vſucapionē ꝓ quis liberatur ab obligatione reſtitutionis. vide sͣ Preſcriptio.§. xlij. Utrū per ceſſionē bonoꝝ tollat̉ obligatio reſti­ 10 tutionis. vide sͣ. Cedere bonis. eſuſcitatus comodo reſtit itur in integrū. vi de sͣ. Mors.§. iij. euelare ne quis teneatura to ꝙ ſcit requiſitꝰ ab eo per excōicationem: aut alio precepto vi de sͣ. Confeſſio delicti. ⁊ denunciatio. ⁊ inquiſitio. Item de ſigillo confeſſionis et ſecreti. vi de sͣ. Confeſſio vltimo.§. iij. an teneatur vxor reue lare marito adulteriū. vide ſupra Iuramentū. iiij. in p̓ncipio. euerentia differt ab honore eo quia reuerētia ē pͥn­cipium motiuum honoris in qͣntuꝫ ſcꝫ quis ex reuerentia quam habet ad ali­quem ipſum honorat. Item reſpectu finis inqͣntū ſcꝫ quis honoratur vt ab alijs in reuerentia habe­atur. In qͥbus conſiſtit reuerentia. Rn̄. ꝙ in.vj. Pri 1 mo in dilectionis affectu tor dit. ſto ſibi