¶ Theologia ſpeculatiua (T5 centrum. et locus naturalis omniū deſiderioꝝ ſuoꝝ. Dum ergo in ſe deficit aīa in ſa lutare dei velut ad nihilū redacta nulli iaꝫ alteri nec ſibimet innititur ſed ſoli deo/ vt ſue dulcedini/ vt ſue veritati/ vt ſue glorifi cationi. dicens ꝓ pͥmo Renuit cōſolari aīa mea memor fui dei/ et delectatus ſum Di cens ꝓ ſcd̓o/ nihil arbitratus ſum me ſcireniſi ih̓m xp̄m factus ſtultus ꝓpter ip̄m/ dicens ꝓ tertio/ vtinam qͥ gloriatur in domi no glorietur. Ac ꝓinde non hn̄s qͦ vlteri tendat/ aut qͥd vltra requirat/ quietat̉ anīa indeo atqꝫ ſtabilitur poſſidens in eo omīa ceteraqꝫ contemnens atqꝫ ꝑuipendens ¶ Poſſent ad hec explicāda verba magis ac magis ſine termino multiplicari/ ſed apud exꝑtos hec pauca vidētur ſufficere. Nam inexꝑtis ſiue rudibꝰ vel qui laborio ſe poſſunt hūano adminuculo excitari vt a nimū ad amandū exercitarent nulla vnqͣꝫ verba ad hoc plene capiendum ſatis erūt. ¶ Conſiderat. XL. III Agit de amoroſa oratione et eius ꝓprietate eam etiam diffinit ẜm traditiōeꝫ magno rum viroꝝ ſtudioſiſſime. Roprietates et cōditiones amo ris ac theologie miſtice q̄ ſupra dicte ſunt/ etiam orationi ꝑfctē cōneniēter aſcribi pn̄t. Huiꝰ rō eſt qꝛ in anima cōtemplatiua amor/ et myſtica theologia. et oratio ꝑfecta/ aut idē ſūt aut ſe inuicem p̄ſuppouūt. Nam vt patet ex ſupra dictis. miſtica theologia eſt cogni tio exꝑimentalis habita de deo ꝑ cōiūctio nem affectus ſpūalis cū eodē. dū ſcꝫ impletur illudapl̓i. Qui adheret deo vnus ſpūs eſt/ que nimirū adheſio ſit ꝑ extaticū amore Teſte btō Dioni. Rurſus hec eadē miſtica theologia dicit̉ ſapīa ꝓut inter dōa re ponitur a ſapore.ſ. qͣſi ſapida ſcīa. Uocat̉ p̄terea a diuino dioniſio irrōalis ⁊ amens ſapīa/ eo ꝙ ſuꝑat rōem ac mentē/ tranſiliēſ in affectū. nō qualēcūqꝫ ſed purū ip̄iqꝫ mētali iutelligētie corrn̄dētem/ qͦ affectu vide tur deus a mūdis corde. Uidet̉ inquā. qͥa ſentit̉ ⁊ guſtatur iuxta ꝓmiſſionem xp̄i. btī mūdo corde qm̄ ip̄i deū videbūt/ ⁊ ẜm illd̓ Greg. in omel̓. Amor ip̄e noticia ē ¶ Nūc vero recogitemus de qͦ incepit cōſideratio quid enī eſt aliud or̄o ꝑfctā qͣꝫ hmōi exꝑim̄ talis ⁊ affectualis cognitōis noticia? Or̄o quidem deſcribit̉ ꝙ eſt eleuatio mētꝭ ī deuꝫ ꝑſpium et humilem affectum: ecce ꝙ oratō tranſcēdit mentem ⁊ ſpūm. ꝓ qͣꝫto mens et ſpūs dicūt vim cognitiuam intellectiuam tranſit enī ſupra ꝑ deſideriū ꝑ piū et humi lem affectū. ſed qͣlem affectū. affectuꝫ vtiqꝫ mentalem aūt intellectualem ſup̄mū ⁊ nō ſolū ſenſualem autrōnalem/ alioqͥn nō eēt oratio ꝑfecta/ qͣlem loquimur et qualeꝫ deſcribit apl̓us cū dicit Orabo ſpū orabo et mente/ ſpūm ibi ꝓ vocis inſpiratione. men tem vero ꝓ ſuꝑiori anime portione accipit oratio enī ſolū in voce/ aut imaginatione verſata/ caret ſuo ꝑfectiōis cōplemēto/ trāſeat neceſſe eſt ad mentē et cor quemadmodū dicebat dauid ad dn̄m Inuenit ẜuus tuus cor ſuū/ vt oret te Sicut p̄terea mos eccīaſticus habet hortari ppl̓m ante orōeꝫ vel gratiarūactiōem ⁊ dicere. Surſuꝫ cor da. Recte quidē hoc fac̄/ ne ꝓph̓ica illa maledictione notaret̉ que dicit. ppl̓us hic labijs me honorat. cor aūt eoꝝ longeē a me Hanc btūs Anthonius heremicola hanc ceteri eleuati prēs ſenſerunt dicētes. Orationē nō in ſtrepitu vocū/ nō in cōpoſitione ꝟboꝝ ſed in affectiōe pioꝝ puroꝝqꝫ de ſiderioꝝ ita vt crebro neſciat orās nec ītelligat ſe aliqͥd poſtulare Sic docet Antho nius Quare hoc? qꝛ ſupra ſe ꝑ intellectum nequaqͣꝫ mens ſic affecta reflectit̉ nequaqͣꝫ cōponit aut diuidit ſed puro ſimpliciqꝫ ac tu deſiderij vel amoris in eo qd̓ eſt om̄e bonū fertur/ pauſat/ ſoporat̉. qͣſi dicens cū ꝓpheta In pace in idip̄m dormiam ⁊ reqͥeſcam. ¶ Ex p̄miſſis eluceſcit clarius ꝙ mi ſtica theologia ⁊ or̄o ꝑfecta in hoc cōuenin unt ꝙ vtraqꝫ ponitur in vi affectiua ſuꝑio re/ et ꝙ vtraqꝫ eſt reſpectu pͥmi ⁊ ſummi bo ni Et eſt ip̄ius amor quidam purus/ aut ip̄m cōcomitans vel gignēs vel ſupponēs cui amorꝭ ꝓprietates quas ſupra poſuimꝰ vtiqꝫ conueniunt. ¶ Cōſidera. XL.IIII. ¶ L Orationis ꝑfectiōem ⁊ vbi. eiuſqꝫ effectū ⁊ ꝓſtinctum orantis quā ꝓ quibꝰ offert̉ po nit et ip̄ius ꝓceſſum qͦ ad p̄cellentiam Erfectio ſeu felicitas aīe rōnalis ꝓ vita p̄ſenti magis in orōe p ꝑfecta ſeu theologia miſtica qͣꝫ ī cōtemplatione intellectiua r̄po nitur Cōtemplatio nanqꝫ ſi nude cōſideretur ſine dilectione vel affectu ſubſequente iam arida eſt/ inquieta eſt curioſa ingͣta o0
