Seite
diuinoꝝ p̄ceptoꝝ. tanta ad illoꝝ ꝯpletio­nem dilectio quata requirit̉ ⁊ ſufficit ad fi­nem beatitudinis adquirendū. nō eēt opꝰ ampliori cōſilio. hec ſentētia eſſet ſatis cui libet hoc fac ⁊ viues. Uerū longealiter eſt Hinc religiōes ꝑticulares ſub xp̄i religio­ne generali ⁊ de ſe ſufficienti ſuꝑaddite ml̓ tiplicateqꝫ ſunt. Hinc quotidie noua vel incipientiū in via dei/ vel in ea proficienti um ꝯſilia Hinc porro tam multiplex apd̓ plurimos cōquiſitio partim verax/ partim fallax ⁊ ſepius mendax/ ſuꝑ diſtributione talenti cōmiſſi. quale ſibi quiſqꝫ ſuadet le­uibus ex cauſis eſſe datum. Sit illud talē tum ſcientia ꝯquiſita. Sit eloquētia in re bus humanis. ſit animaꝝ regendarū ars. ſit zelus eaꝝ. hinc appetitus ille nō dicam ab initio p̄laturarū/ magiſterioꝝ/ officioꝝ predicatoꝝ ad populū/ que omnia reuela­ret vtinam caro ⁊ ſanguīs. Deniqꝫ religio num ingreſſus ⁊ profeſſio miſcet aliquan do ſecū puluerē ſi nō lutum denſum ſuſtē­tationis habende carnaliter ocioſe ⁊ laute nec ſpūs in manibꝰ prelati ponit̉ aut reci­pitur ſed caro. A Negare nequeo ſic̄ et nō dolere nō valeo miſeriā noſtrā hanc cōmunē que vt frequēter incedit nō recto nec īmaculato calle. Sed nōne verū ē apl̓i dictū. Qui ep̄atū deſiderat. bonū opus de ſiderat? Qd̓ dictū cōprehendit in ſe prima tum quorūlibet alioꝝ regiminuꝫ. T Trahis ad materiam diu multūqꝫ nobis alias ventilatā. Sed hoc vnū referre placꝫ ad pn̄s/ veluti cōcluſerim ꝑ apl̓ica verba. Si potes liber fieri magis vtere. Scis qͦ­niam omnis p̄latio ſeu dn̄atio veriſſime ẜ uitus eſt. Nec fruſtra nec ficte nec mēdoſe dicit ſe ſummꝰ pontifex ſeruū ſeruoꝝ/ tāqͣꝫ habēs omnes hoīes impoſitos ſuꝑ caput ſuū redditurꝰ de omnibꝰ ratōeꝫ. Si conſi deret igit̉ vehemēter ⁊ acriter homo qͣꝫ ni­hil de ſe poſſit humana induſtria ꝓ ſalute pro correctōne/ pro eruditione hoīm. Ita vt vbi plus aliquādo proficere crediderit/ ibidē nō ꝓdeſſe ſed obeſſe frequēterreꝑiat quia ꝑuerſi difficile corrigunt̉ ⁊ ſtultoꝝ in finitꝰ eſt numerus. Mirabit̉ ꝓfecto ſtolidi tatē humane p̄ſumptōnis nō expectantis vt vocet̉. nec vocari ſatis eſſet niſi ſimul co geret̉. Quo pacto cogeret̉? Per auctorita tem ⁊ legē vel dei reuelātis. vel p̄lati mittē tis. vel vrgentis vel ineuitabilis neceſſita tis. Sed allegabis gregoriū in omelia Nemo eſt qui veraciter dicere poſſit. Talē tum minime accepi. nō eſt vnde rōem po­nere cogar. O deus equiſſime quot hoīm temerarios auſus hec cōſideratio minus intellecta fefellit. Quot inſultationes ina­nes/ ⁊ noxias proximoꝝ rep̄henſiones in­duxit. Teſtis eſt ⁊ valdēſiū ſecta cū ſuis cōplicibꝰ innumeris. Aduerſus qͦs opor­tuit decretales cōdere/ ne quis auctoritate propria p̄ſumeret p̄dicare. Qd̓ ad ceteros actus hierarchicos extendit̉ īmo nec frat̓­na correctio fieri ſecure poteſt niſi ml̓to di ſcretionis ſale condita ſit. A Qua ra­tione poterit ergo diuinū p̄ceptu comple­ri dilige proximū tuū ſicut teip̄m. Cui cō­ſonat illud ſapientis. Mandauit deꝰ vni­cuiqꝫ de proximo ſuo. Deniqꝫ de el̓ia non tam corꝑaliter qͣꝫ ſpūaliter largienda. Et quia maledicit̉ qui frumentū abſcondit in populis. Nam ſapientia abſcondita ⁊ the ſaurus inuiſus/ que vtilitas in vtriſqꝫ? Et ſeruus piger non quia diſſipauit ſed quia in ſudario(qd̓ mundū eſt) pecuniā ſerua­uit domini. ſeueriſſime dānatꝰ eſt. T Mouent iſta dum allegantur. Habendū eſt idcirco ſuper talibus conſilium vt ſcire valeat homo quid agendū. Agendum in­telligo non ꝑ ſolam erogationem conſilij­ſed neceſſitate p̄cepti. Conſurgit autē pre ceptum altero trium modorū quos tetigi­mus vel a deo reuelante. Uel prelato legi­time iubente. Uel vrgente neceſſitate. Ad­dimus quartum. Si facta eſt obligatio vl tronea voluntate. Que vero ſit neceſſitas vrgens determinari non poteſt niſi prout ſapiens iudicabit. quāuis collatio de obli gatione ad elemoſinā corꝑalē ſatis appro ximat ad inueniendum obligationem ele­moſine ſpiritualis. Tu qui times de ab ſconſione talenti/ qui dum tibi vacas di­cis vt quid perditio hec? Exerce potiſſimū tui cordis talentum. fac omnibus de illo ſeruitium. Sit in eo peregrinatio tua. ſit predicatio. ſit cōmonitio. ſit elemoſine di­ſtributio. ſit illud hoſpitale miſerorū om­nium. Quo pacto dices? orando pro qua­libet ⁊ in qualibet aduerſitate proximorū pro ſua eruditione. caſtigatione. conſola­tione. patientia. cibo. potu. veſte ſanitater Sciet pater omnium deus/ et volet deſi­derium pauperis exaudire. et preparatio­nem eorum audiet auris ſua? Anima Quantum poteſt colligere attentio mea