Transkription / 3 [390

¶ De oratione ſicut ſpei liberatōem impetrare. ſicut dile ctōis dilectōeꝫ reciproca extorquere quodāmodo. Iuxta illd̓ ꝓuerbij. Si vis ama ri ama. Et ita de reliquis virtutibꝰ donis btītudinibꝰ. ſuo modo dici p̄t. ⁊ hoc qͣꝫ late pateat vides ¶ Scd̓o recogites in ip̄a meditatōe tua. profeſſionē in monaſterio ⁊ in ſacerdotio conſecratiōem. videbis te conſtitutū ⁊ peculiarit̓ dedicatū vt ſis veluti queſtor aliquis/ qui pro languētibꝰ ⁊ indigentibꝰ in hoſpitali magno totiꝰ orb̓ etiaꝫ vſqꝫ ad carceres purgatorij querere debeas elemoſinā. nō tā corꝑaliter qͣꝫ ſpiritualiter ſuſtentantē. Petas igit̉ ne reſpiciatur indignitas tua ignauia tua. ſꝫ alie na miſeria. pro cuiꝰ ſubleuamine q̄ris miſericordiā. quā vt nō impediat ꝓpria miſeria tua/ ſupplex pete ¶ Proinde tertō ver ſetur meditatio tua. in quibus verbis vel oꝑibus oras deū. Nam ml̓ta ſunt priuilegiata q̄ ſortiūtur efficaciā nedū ex operante ſed ex quadā vi operis oꝑati. prout in euchariſtie cōſecratōne ⁊ ſumptōne ⁊ aliorum ſacramētoꝝ miniſtratōe quādā vim ſuſcipiūt/ ex parte diuini ⁊ eccl̓iaſtici man dati. Sicut ⁊ oratio dn̄ica quā deus ꝑ ſe fecit. Sicut hore canonice vel cetere oratōes quas eccl̓ia dicendas inſtituit. Alia etiā ſunt oꝑa pro quibꝰ indulgētias pontifex dedit. Dic igitur deo. dic eccl̓ie Exur ge in p̄cepto quod mādaſti. ¶ Demū qͣrto meditatōeꝫ tuam cōuerte quorū ſis mi niſter ad orandū videlicꝫ deū miſſus inſtitutus. rogatꝰ vel obligatus Sit hoc ex generis ꝓpinquitate. ſit ex elemoſinaꝝ ſuſceptōe. ſit ex amicicie viciſſitudine ſeu requiſitōne. qm̄ ſi mittētes ſunt in grā quē admodū ſunt om̄es in carcere purgatorij ⁊ plurimi ex hoſpitali magno pn̄tis ſeculi. tua nō erit ingrata neqꝫ prorſus inefficax oratō etiāſi peccator ſis Dat̉ exemplū dū mittit̉ ꝑ ſeruū neqͣꝫ a dn̄o bone intentōis elemoſinā petentibꝰ. ¶ Uides igit̉ quis ⁊ qͣlis ſis qͥ oras. qꝛ donis gratuitis nō omnino cares. Nam mediator inſtitu tus es. qꝛ dei p̄ceptū ⁊ eccl̓ie mādatū ⁊ the ſauꝝ habes. qꝛ ab alijs miſſus ⁊ iuſſus es Lterū principale qd̓ ipſa tibi meditatio tua debet ſuggerere eſt; quē vel quos oras. Et quidē de om̄ipotentis dei immēſa liberalitate/ cui ꝓpriū eſt miſereri ſemꝑ ⁊ parcere/ qui om̄ipotentiā ſuā parcendo maxime ⁊ miſerādo manifeſtat. cū ius indulgētiā nulla peccatorū; nulla fla gitioꝝ; nulla ſceleꝝ quantūcunqꝫ multiplicatorū enormitas/ ſuꝑari valet. Multum ꝓfuerit hec ex intima cordis humilitate fide ſubnixa viuaci meditatiōe ruminaſſe. etiā vbi nihil in ſe qd̓ nō merito diſplicere poſſit inuenerit ¶ Ceterū. qꝛ mos humanꝰ hoc habet/ vt mediatores ⁊ inter ceſſores querat dū potens aliqͥs rogandꝰ eſt. Quoniā preterea recte ꝓnūciauit Dio niſius hāc eſſe legē diuinitatis/ vt ad ſup̄ ma reducant̉ infima ꝑ media Tu iuxta cō ſiliū Iob. ad aliquē ſanctorū conuertere. Qd̓ agere potes ſub quadruplici medita tione. ¶ Cōuertere igit̉ ad aliquē ſanctorū vel ſanctā. qꝛ deo ꝓximior eſt in gl̓ifica tione. ſicut ⁊ maioris meriti fuit. quemad modū de anima xp̄i. de beata virgine matre dei. de iuſto Ioſeph ſponſo ſuo de bea to Iohanne baptiſta. ⁊ ſanctis apl̓is ⁊ de ſublimibꝰ angelorū ordinibꝰ. martiribꝰ et confeſſoribꝰ. virginibꝰ ⁊ cōtinentibꝰ. ſatis conſtat ¶ Aut ideo certe ſcd̓o ad aliquem ſanctorū cōuertere. qui familiariori ꝗ̄daꝫ deuotōne tibi cognitꝰ eſt. vt patronꝰ eccle ſie in qua baptiſmū ſuſcepiſti. aut in qua beneficiū vel ordinē ſortitus es vel cuius ingreſſus es ſanctū templū Eſt orādus p̄ terea ſanctus cuius nomīe inſigniris Eſt orandus ille cuius virtutes ⁊ vitā mirari ſoles ⁊ colere cognitā ex litteris. Deniqꝫ mira fiducia ſemꝑ adorādus eſt angelus proprie cuſtodie deputatꝰ. ¶ Aut tertio rurſus ad aliquē ſanctorū cōuertere ꝓ neceſſitatibꝰ aliquibꝰ ſubleuandis vel ꝓ impetranda ſpeciali quadā gratia. qui ſanctus vel ſancta priuilegiatū donū recepiſſe memorat̉ a deo vt pro talibꝰ opem ferat Diuiſiones enī gratiarū ſunt. ſicut tradit apoſtolus. qd̓ verū eſt nedum de viatoribus. ſed etiā beatꝭ. Sub quo reſpectu ca nit eccleſia de quolibet ſanctorū. Non eſt inuētus ſimilis illi. ¶ Proficit inſuꝑ qͣri to ſi reuoces ante mētis oculos cōuerſatō nem aliquarū perſonarū ſiue mortue ſint ſiue viuētes quā probatā eſſe vel fuiſſeco gnoueris. Nihil enī impedit quo minus oratio noſtra cōuertat̉ ad hmōi perſonas peculiariter ⁊ ſecreta quadā deuotōne. qͣꝫ uis ipſas nō canoniſauerit eccl̓ia. In qui bus qͥd aliud veneramur qͣꝫ relucentē in eis multiformē dei bonitatē? Que vbicūqͣꝫ ⁊ qualitercūqꝫ viſa fuerit apparere pōt