tanqͣꝫ inſtrumentum vel organum muſicū temꝑatiſſime concordatū. in quo et ꝑ qd̓ ſpūs humanus tunc vtiqꝫ pſallendi ꝑitiſſimus/ vtpote plenus verbo dei/ cātabat io cundiſſima cantica ſyon celeſtꝭ hierl̓m. nec erat diſſonū quicqͣꝫ in pulcerrimā oīa con ſonabant melodiam. quoniā nihil erat vt hic et nunc obuiā rōni ſub cuius imꝑio cū cta erant. quēadmodū poſtea fuit in organo corꝑis beati illius de quo mulier quedā extollens vocem de turba dixit Beatꝰ ven terqui te portauit. Beatus ꝓfecto quia ꝑ omnia ſubditus erat verbo dei cōcorſquo qꝫ rationi. concors inſuꝑ ſine diſſidētia ſibijp̄i. ¶ Cognouerunt hanc ineſſe debere cōſonantiam humano cordi ph̓antes aliqui ſicut Areſto. tradit. ꝙ in virtuoſo omnia cōſonantrōni. Quid autem magis ho mini ꝓpriū eſſe debet qͣꝫ ratio qͣꝫ viuere con ſequenter ẜm eam et eidem cōſonare. Puto autē nullū talē inuenerat Areſto. virtuo ſum. vbi non frequentius diſſonaret vetuſ homo/ rationi corpus vicꝫ mortis huius. ſed ita voluit non quales videbat. ſed qua les eſſe debere cenſebat ph̓s iſte clariſſimꝰ deſcribere dū felicitatem venatur humana natura. ¶ Porro nullus vnqͣꝫ ph̓antium et ꝑſcrutatoꝝ ſeculi potuit attingere vnde eſſet diſſonantia talis in hoīe/ quā heu cogimur ſentiendo fateri. ſola fides hanc ex peccato pͥmoꝝ parentū veniſſe reuelat. Et hoc altero duoꝝ modoꝝ ponitur a ſanctis Unus eſt ꝙ iuſticia originalis erat integritas inſtitute nature humane a deo. cuiꝰ ꝑfecta ſunt opera. qui anime īmortali corpus aptauerat potens non mori. ⁊ per con temperans rationi. Ponūt alij iuſticiā ori ginalē fuiſſe habitum quendā additū. quo fieqat talis coaptatio ad rationē qͣꝫdiu ratio ſubdita eſſet deo qua iuſticia ſublata ſenſus velut effrenes abſqꝫ retinaculo ꝓru erunt in obiecta ſua ſpretonec expectato re gimine rōnis. ¶ Grandis aꝑta eſt conqui ſitionis tam ph̓ice qͣꝫ theologice materia. ſed ad rē quā attendimus accedat protinꝰ cor noſtrū et os noſtrū. tradere ſcꝫ noticiaꝫ cauticordi.i. cantici ꝯordis vnde ꝓcedit cā ticum oris. quoꝝ differentias ad inuicem pͥmo ſi notauerimꝰ patebit quidditas ſeu natura citius vtriuſqꝫ. quomō p̄terea ꝟbū dei verū/ affirmat ꝙ ex abūdātia cordiſ os loquitur et cantat ¶ Canticū oris. eſt vox ſenſibilis numeroſa. ab auditu exteriori ꝓ prie ꝑceptibilis ponitur vox ꝑ genere ⁊ nu meroſa iungitur. quaſi ꝓ differentia ad vo ces. nullā habentes numeroſam ꝓportiōeꝫ Additur tertia clauſula ꝓpter voces cordia les intrinſecas et intellectuales. que ꝑcipiuntur aure cordis vel intellectus ꝓut ſcrip turis ſacris et ph̓icis locutionibꝰ trahi po teſt. Habemus ſic pͥmā p̄cipuā differe a canticordis que eſt vox interior numero ſa ab auditu ſolo interiori ꝓprie ꝑceptibil̓. ¶ Canticū oris/ cōuenit aīalibus p̄ſertim auibꝰ in quibꝰ numeroſa vox inuenitur. ab anditu exteriori ꝓprie ꝑceptibilis Teſtat̉ hͦ philomena hoc alauda hoc carduellꝰ hoc turtur et yrūdo/ cygnus et alia multa. Col ligimꝰ hic ſcd̓am drīaꝫ a cātico cordis maxime rōnalis ⁊ humani. de qͦ pn̄s eſt inqui ſitio. Un̄ qͣꝫuis in auibꝰ concinentibꝰ ſi cui qꝫ ſuū cor ſit et imaginatio quedā ſeu fantaſiatio numeroſa/ que ſe monſtrat exteriꝰ/ ſit deniqꝫ multiplex paſſio. nihilominꝰ ad canticū noſtrum cordis ſiue canticordum nō attingunt. Hic aſpicimus ꝙ paſſiones et ſenſus ſunt in irrōnabilibꝰ determinate ꝑ obiecta ſua ⁊ vniformiter oꝑat̉ qd̓libet ī diuiduū ſueſpēi. Nō eī cātat aliter vna phi lomena qͣꝫ alia. ſic̄ necaliter facit nidū ſuūSecꝰ ī hoīe cuiꝰ rō nō eſt ad vanū limitata. vn̄ tāta varietas in hūanis orit̉. Nā qd̓ eſt ſparſum ꝑ induſtrias ſingl̓ares in bruº tis. rō colligit in ſe totū ¶ Canticū oris p̄t ab altero cognoſci ⁊ ꝑcipi ⁊ iudicari. Can ticū ꝟo cordis/ ſolus ille qͥ erit innoteſcere mediate vel īmediate Facit ad hͦ illud apl̓i cū Tu dn̄e qͥ noſti corda oīm Et illd̓ Deꝰ intuet̉ cor. cū multꝭ in hāc ſnīam Qualiter aūt pateat cor hoīs vel hic vel in pr̄ia. tam angelis qͣꝫ ſctīs ſeu locutiōe mutua ſeu or̄o nis directiōe deuota/ alibi videt̉. ¶ Canti cū oris pōt cū altero cātico oris ꝑ cōcinentes ad inuicē ꝯbinari ac ī vnā colligi ſymphoniā. hͦ in diſcātibꝰ ꝑ tenorē ꝑ ꝯͣtenoreꝫ. ꝑiminūcias ⁊ ꝑ fractiōes vocū multifarias Et exꝑientia mōſtrat. et ars certa tradit et ſcribit Hec aūt oīa fieri nō pn̄t ſaltē hic in via ꝑ hoīes forrꝭ ī cātico cordis. ꝯſurgatꝭ ꝑ inde difficultas cognitiōis cāticordi apd̓ eos qͥ nō ꝯuertūt̉ ad cor. ſꝫ ab eo negligentia vel ruditate vel tmperitia diuertuntur ¶ Cāticū oris pōt inuito fieri qͥ aꝑtis auri bus velit nolit illud audiet. aut ſi ꝯſiſtit in geſticulatiōibꝰ vt ſunt tripudiatōes illd̓ in ſpiciet niſi tc̄ ocl̓os clauſos hūerit Cāticū
