Seite
De ſancto Nicolao Fo. V. febribꝰ laborauit miſitqꝫ nūcios ep̄o vt ꝓ ſe ora­ret. ⁊ agrū ſuū ⁊ aliū ſibi ſil̓eꝫ redde̓t. Cui cū ep̄s rn̄deret. iā oraui ⁊ deꝰ exaudiuit me ip̄e ad ep̄m ſe portari fecit ⁊ vt eccl̓iaꝫ intraret ad orādū coegit Ep̄s dū eccl̓iaꝫ ingredit̉ ille ſubito morit̉ et ager eccleſie reſtituit̉. Icolaꝰ dicitur a nicos qd̓ ē victoria. ⁊ laus qd̓ ē ppl̓us ind̓ nicolaꝰ qͣi victoria ppl̓i.i. vicioꝝ q̄ ppl̓aria ſūt ⁊ vilia: Ul̓ dr̄ victoria ppl̓i. qꝛ multos ppl̓os vita ⁊ doctrina docuit vicia ⁊ pct̄a vincere Ul̓ nicolaꝰ dr̄ a nicos qd̓ ē victoria. ⁊ laus qͣi vi­ctorioſa laus. Ul̓ a nitor ⁊ laus qd̓ ē ppl̓s. qͣſi ni­tor ppl̓i. hūit em̄ ī ſe ea q̄ nitorē ⁊ mūdiciā faciunt. nā ẜm amb̓. mūdat ſermo diuinꝰ. mūdat vera cō­feſſio. mūdat ſct̄a cogitatō. mūdat bona oꝑatio. Eiꝰ legēdā doctores argolici ſcripſer̄t. Eſt at̄ ar­gos ẜm yſidoꝝ. ciuitas grecie vn̄ ⁊ argolici greci vocant̉. Alubi qͦꝫ legit̉ ꝙ methodiꝰ pr̄iarcha eaꝫ grece ſcripſit. quā ioh̓es dyaconꝰ in latinū trāſtu­lit. ⁊ plura addidit. Icolaus ciuis patere vrbis ex diuitibꝰ et ſct̄is parentibꝰ originem duxit. pater eius epiphanꝰ. mater ꝟo iohā­na dicta eſt. Quē cū in pͥmeuo iuuētutis ſue flore ꝑētes genuiſſent. deinceps cō tinent̓ viuētes. celibē vitā duxer̄t. Hic pͥma die dū balnearet̉ erectus ſtetit in pelui. Inſuꝑ qͣrta ⁊ ſexta feria tm̄ ſemel vbera ſuggebat. Factus at̄ iuuenis alioꝝ iuuenum deuitās laſciuias eccleſia rum potius currebat limina. Et qͥcqͥd ibidem de ſacra ſcriptura intelligere poterat. memorit̓ retīe bat. Parētibꝰ ꝟo ſuis defūctis. cogitare cepit. qͣ lit̓ tātā diuitiaꝝ copiā. n̄ ad laudē humanā: ſꝫ ad dei gl̓iam diſpenſaret. Tūc qͥdā ꝯuicaneꝰ ſuꝰ ſa­tis nobilis. tres filias ꝟgines ob inopiā ꝓſtituere cogit̉. vt ſic infami earū cōmertio aleret̉. Quod vbi ſct̄us cōꝑit. ſcelus abhorruit. ⁊ maſſam auri panno īuolutā in domū eius ꝑ feneſtrā nocte clā iecit. clāqꝫ receſſit. Mane aūt ſurgēs hō maſſam auri reꝑit. ⁊ deo gr̄as agens. pͥmogenite nuptias celebrauit. Nō multo poſt tꝑe. dei famulꝰ ſimile ꝑegit opus. qd̓ rurſus ille reꝑiens ⁊ in laudes im­menſas ꝓrūpēs. decetero vigilare ꝓpoſuit. vt ſci­ret quis eēt qͥ ſue inopie ſubueniſſet. Poſt pau­cos ꝟo dies duplicatā auri maſſā in domū ꝓiecit ad cuius ſonitum ille excitat̉ ⁊ nicolaū fugienteꝫ inſeꝗt̉. taliqꝫ voce alloꝗt̉ Siſte gͣdū. teqꝫ aſpe­ctui ne ſubtrahas meo. ſicqꝫ accurrens velotius nicolaū hūc eē ꝯgͦuit. mox humi ꝓſtratꝰ volebat oſculari pedes eꝰ qd̓ ille refugiēs. ab eo exegit. ne eū qͣꝫdiu viueret: publicaret. Poſt hͦ miree ci­uitatis defūcto ep̄o. ꝯuenerūt eꝑ̄i illi eccīe de ep̄o ꝓuiſuri. Aderat at̄ int̓ eos qͥdā magne auctorita tis ep̄s. ad cuiꝰ electōꝫ oīm ſnīa pēdebat. Cū igit̉ cūctos ieiunijs ⁊ or̄onibꝰ inſiſte̓ monuiſſet. nocte illa vocē audiuit dicentē ſibi. vt hora matutinali fores eccīe obſeruaret: ⁊ quē pͥmū ad eccīaꝫ cuiꝰ etiam nomem ē nicolaꝰ. venire ꝯſpiceret: ip̄m in ep̄m ꝯſecraret. Hoc gͦ alijs reuelās ep̄is admo­nuit vt oēs or̄onibꝰ inſiſterēt. ⁊ ip̄e ꝓ foribꝰ excu­baret. Mirūimmodū hora matutīali qͣi a d̓o miſ­ſus an̄ oēs ſe agebat nicolaꝰ: quē apprehendens ep̄s dixit ei. qd̓ tibi nomē ē. ille(vt erat) colūbina ſimplicitate plenꝰ. inclinato capite nicolaus inqͥt vr̄e ſct̄itatis ſeruꝰ. Quē ī eccīaꝫ ducētes. licꝫ pl̓i­mū renitētē ī ep̄ali cathedra collocauer̄t. Ip̄e at̄ factꝰ ep̄s. eādē quā priꝰ humilitatē ⁊ moꝝ gͣuita­tē ī oībꝰ ſectabat̉. ī or̄one ꝑuigilabat. corpꝰ ieiuni­is macerabat. mulieꝝ ꝯſorcia fugiebat. Humil̓ erat ī oēs ſuſcipiēdo efficax ī loq̄ndo. alacer ī ex­hortādo. ſeuerꝰ ī corripiēdo. fert̉ qͦꝫ ſic̄ legit̉ ī cro nica qͣdā nicolaū niceno īterfuiſſe ꝯſilio. Qua dā aūt die dū qͥdā naute ꝑiclitarent̉. ita cū lacrīs orauerūt. Nicolae famule d̓i. ſi vera ſūt q̄ d̓ te au diuimꝰ. nūc ea exꝑiamur. Mox qͥdē ī eiꝰ ſimilitu­dine apparuit di. ecce aſſum. vocaſtis em̄ me. Et cepit eos in antēnis ⁊ rudētibꝰ alijſqꝫ iuuare na­uis armamentis. ſtatimqꝫ ceſſauit tēpeſtas. Cum aūt ad eius eccl̓iaꝫ veniſſēt quē nūqͣꝫ an̄ viderāt ſine indice ꝯgnouerūt. Tūc deo ⁊ ſibi de ſua libe­ratōe gr̄as egerūt. qd̓ ille diuine miſcd̓ie et eoruꝫ fidei non ſuis meritis attribuere docuit. Quo dam temꝑe totam ꝓuinciā ſct̄i nicolai. fames va lida ꝑtulit. ita vt oībꝰ deficerent alimēta. Audiēs aūt vir dei naues onuſtas tritico portui applicaſ­ſe. illuc ſtatim proficiſcitur. ⁊ rogans nautas vt ſaltem in tribꝰ modijs ꝑ quamlibet nauem fame ꝑiclitantibꝰ ſubuenirēt. Cui illi. nō audemus pa­ter: qꝛ menſuratū eſt alexādrie. oꝑtet ī horrea im­ꝑatoris nos reddere. Quibꝰ ſct̄s dixit. facite nūc qd̓ dico. ⁊ ego vobis ī dei ꝟtute ꝓmitto. ꝙ nullā minoratōꝫ hēbitis apud regiū exactorē quod cū feciſſent ⁊ eandē mēſurā quā alexādrie acceꝑant reddidiſſent mīſtris imꝑatoris miraculū referūt ⁊ deuꝫ in ſuo famulo magnifica laude attollunt. Frumentū aūt ẜm vniuſcuiuſqꝫ indigētiā vir dei diſtribuit. ita vt miraculoſe duobꝰ annis non tm̄ ad victū ſufficeret: ſꝫ etiā ad vſū ſemīs habūdae̓t Cū aūt regio illa ydol̓ deſeruiret. p̄ ceteris ne­phande diane ſimulacrū ppl̓us coluerat. adeo vt vſqꝫ ad tp̄s viri dei nōnulli ruſtici p̄dicte religio­ni execrabili deſeruirent. ac ſub quadam arbore cōſecrata diane quoſdā ritus gentilium exerce­rēt. At vir dei p̄dictū rituꝫ de omnibꝰ finibꝰ expu­