Seite
lit ip̄aꝫ qꝫ arborē p̄ſcidi mādauit. Iratꝰ ex hͦ cͣ eū hoſtis antiquꝰ oleū ī ydiatro qd̓ ꝯͣ nat̉aꝫ ī aqͣ ⁊ la pidibꝰ ardet: ꝯfecit. ſeqꝫ ī formā cuiuſdā religioſe feīe trāſfigurās qͥbuſdā ad viꝝ dei nauigantibꝰ ī qͣdā ſagēula obuiauit. ſicqꝫ affata eſt eos. Mallē ad ſct̄m dei veīre vobiſcū: ſꝫ neqͥo. rogo gͦ vos vt hͦ oleū ad eꝰ eccīaꝫ offeratis. ⁊ ob mei memoriā ex inde aule eiꝰ ꝑietes liniatis. ⁊ ſtatim euanuit. Et ecce aliā cernūt nauiculā cū honeſtis ꝑſonis int̓ qͦs vnꝰ erat ſimilimꝰ ſct̄o nicolao. qͥ ſic ait illis heu qͥd mulier illa locuta ē vobis. vel qͥd attulit. Illi aūt cūcta ꝑ ordinē narrauerūt. qͥbꝰ ille. hec ē īpu­dica dyana. ⁊ vt me veꝝ dicere ꝯprobetis: oleuꝫ illud in mare ꝓijcite. qͥbꝰ ꝓijciētibꝰ ingēs ignis in mari ſuccēdit̉. ⁊ ꝯͣ naturā diutiꝰ in mari ardere cō ſpicit̉. Ueniētes igit̉ ad ſeruū dei aiebāt vere tu es ille qͥ nobis ī mari apparuiſti. ⁊ a dyaboli inſi­dijs liberaſti. Per idē tp̄s cū quedā gēs romano imperio rebellaſſet. ꝯtra eā imꝑator tres princi­pes nepotianū. vrſum et apollinem miſit. qͦs por tui adriatico ob ventum ꝯtrarium applicatos. be atus nicolaus vt ſecum comederēt: inuitauit. vo­lens vt gentem ſuā a rapinis ꝯpeſcerēt. qͦs ī nun­dinis exercebant. Interim duꝫ ſanctꝰ abeſſet cō­ſul corruptus pecunia tres innocētes milites iuſ­ſetat decollari. qd̓ vt vir ſanctus audiuit rogauit prīcipes illos. vt ſecuꝫ illucuſqꝫ gradu ꝯcito ꝓpe rarent. Uenienſqꝫ ad locū vbi decollandi erant. inueīt eos poblice flexo. ⁊ facie iā velata. ⁊ ſpicula torem enſem ſuꝑ eoꝝ capita iā vibraſſe. At nico­laus zelo accenſus in lictorem ſe audacter ingeſ­ſit. ⁊ gladium de manu eiꝰ eminus ꝓpulit. Innocē teſqꝫ ſoluens eos incolumes ſecum duxit. Ilico ad pretorium conſulis ꝓperat. et fores clauſas vi reſerat. Mox illi conſul occurrens: ſalutauit euꝫ Aſpernens hoc ſanctus dixit. inimice dei legis p̄ uaricator. qua temeritate preſumpſiſti. tanti con ſcius ſceleris. vultū cōſpicere nr̄m. Queꝫ poſtqͣꝫ plurimum obiurgaſſet. ad preces poſtmodum il­loꝝ ducum. eū penitētē benigne recepit. recepta igit̉ benedictionē. imperiales nuncij iter ꝑagūt. ⁊ imꝑio ſine ſanguine hoſtes ſubdūt. Rediēteſqꝫ ab imꝑatore magnifice ſunt recepti. Quidā aūt eoꝝ felicitatibꝰ inuidentes. p̄fecto imperatoris p̄ ce ⁊ precio ſuggeſſerunt. vt os apud imperato­rem doloſe maieſtatis crimine accuſaret. Qḋ cū imꝑatori ſuggeſſiſſet. ille nimio furore repletus: eos incarcerare precepit. ac ſine aliqua interroga tione illa eos nocte occidi mandauit. Quod cuꝫ a cuſtode didiciſſent: ſciderunt veſtimenta ſua et gemere amare ceperūt. Tūc vnus eoꝝ.ſ. nepoti­anus recolens qͣliter.ſ. beatus nicolaꝰ tres innocē tes liberauerat exhortatus eſt alios vt eiꝰ patro­cinia flagitarent: qͥbꝰ orantibꝰ ſanctus nicolaus nocte illa Cōſtātīo imꝑatori apꝑuit: dicēs. Cur­illos p̓ncipes tāiniuſte ⁊ innocent̓ ꝯprehēdiſti. ⁊ morti ſine crimīe addicaſti. ſurge velox eoſqꝫ qͣn­tociꝰ dimitti iubueto. Sin aūt oro deū vt tibi ſuſci tet bellū. ī qͦ tu corruas. ⁊ beſtijs cibꝰ fias. Cui im­ꝑator. qͥs es tu qͥ hac nocte palaciū meū ingreſſꝰ talia audes loqͥ? Cui ille. Ego ſū nicolaꝰ miree ci­uitatis ep̄s. Sꝫ ⁊ p̄fectū ſil̓r terruit ꝑ viſū: dicēs. mēte ⁊ ſenſu ꝑdte. cur ī necē innocētiū ꝯſenſiſti? ꝑge cito ⁊ eos liberare ſtude. Sin aūt. corpꝰ tuuꝫ vermibꝰ ſcaturiet. ⁊ domꝰ tua citiꝰ deſtruet̉. Cui il le. qͥs es tu qͥ nobis tāta minaris? At ille. Scito ī­qͥt me eē nicolaū miree ciuitatis ep̄m. vtriſqꝫ igit̉ euigilātibꝰ ſtati mutuo ſua ſomnia pādūt ⁊ ꝓ illiſ incarceratis ꝯtinuo mittūt. Quibꝰ ait imꝑator: qͣs magicas artes noſtis. vt tātis nos illudatis ſō nijs. Cui rn̄derunt ſe magos non eſſe: nec mortis ſnīam meruiſſe. Tūc imꝑatr. noſtis inquit homi nem cui nomen ē nicolaus. At illi audito hoc no­mine. manus extenderūt ad celū. rogātes deū vt eos ſancti nicolai meritis a pn̄ti ꝑiculo liberaret. Et cum imꝑator totam vitaꝫ eius ⁊ mirabilia ab eis didiciſſet: dixit eis. Ite ⁊ deo gratias agite. ꝗ vos eius precibꝰ liberauit. Sed ⁊ de nr̄is eidem afferte gaudiolis. rogantes eum. vt vlteriꝰ mihi minas non īferat. ſed pro me ⁊ regno meo ad do­minum p̄ces fūdat. Poſt paucos dies p̄dicti vi­ri ad dei famulum veniūt. moxqꝫ ad eiꝰ pedes ſe humiliter ꝓſternunt: dicentes. vere famulus dei es. vere cultor et amator xp̄i. Cunqꝫ ſibi omnia ꝑ ordinem retuliſſent. ille eleuatis in celū manibꝰ im menſas deo laudes retulit. ac bene inſtittos prī­cipes ad propria remiſit. Cū aūt dn̄s vellet eū aſſumere: rogauit dn̄m vt angelos ſanctos ſibi mitteret. ⁊ inclinato capite āgelos ad ſe venire vi dit: et dicto pſalmo. In te dn̄e ſperaui. vſqꝫ ī ma nus tuas ⁊cͣ. tradidit ſpiritum. Anno. dn̄i. cccxliij vbi celeſtium melodia audita eſt. Qui cuꝫ ſepul­tus fuiſſet in tumba marmorea a capite fons olei ⁊ a pedibꝰ fons aq̄ ꝓfluxit. ⁊ vſqꝫ hodie ex eiꝰ ſā­ctis membris ſacꝝ reſudat oleū. valēs in ſalutem multoꝝ. Succeſſit aūt ei quidā vir bonꝰ qͥ cū a ſede ſua ab inuidis eſt depulſus. Quo eiecto ole­um fluere deſijt: ſed eo reuocato ꝓtinꝰ emanauit. Poſt multū ꝟo tꝑis turci mireaꝫ vrbē deſtruxe runt. Quadraginta ꝟo ſeptem milites barrēſes illuc ꝓfeti. qͣtuor monachis ſibi oſtēdentibꝰ tum bam ſct̄i nicolai aperuerūt. oſſa eius in oleo natā­tia in vrbē bareaꝫ reuerenter detulerūt. Anno do mini. Mlxxxvij. Uir qͥdā ab vno iudeo quan dā ſummā pecunie mutuo accepit. iurās ſuꝑ al­tari ſanti nicolai(cū aliū fideiuſſoreꝫ hr̄e nequi­ret) ꝙ qͣꝫ citius poſſet ſibi redderet. Tenente aūt illo diu pecuniam. iudeus eā expoſtulauit. ſꝫ eam