![]()
De ſancto Thoma Fo. VII. em̄ ceſar ꝙ vniu̓ſā ꝓuinceam fuerat dep̄datꝰ ve niēs gͦ romā ⁊ ſenatui accuſatꝰ ꝑit̓ ⁊ ꝯuictꝰ capita li ſnīa ē puītꝰ. Uirgo ꝟo lucia d̓ loco ī qͦ ꝑcuſſa ē mota n̄ ē nec ſpm̄ tͣdidit qͦaduſqꝫ ſacͣdotes veīrēt ⁊ corpꝰ dn̄i ei tderēt: ⁊ oēs aſtātes amē dn̄o rn̄de rūt. In eodē loco ſepl̓ta ē ⁊ eccīa fab̓cata. Paſſa ē at̄ tꝑe ꝯſtātini ⁊ maxēcij. circa ānū dn̄i. cccx. Homas interpre tat abyſſus. vl̓ geminꝰ. qd̓ ē grece didimꝰ dei. Uel dr̄ thomas a thamos qd̓ ē diuiſio vl̓ ſectio. dr̄ gͦ abyſſus. eo ꝙ ꝓfūditate diuītatis penetrare meruit. qn̄ ad ſur iterrogatōꝫ xp̄c ſibi rn̄dit. Ego ſū via ꝟitas ⁊ vita. Dr̄ ge minꝰ. eo ꝙ reſurrectōꝫ xp̄i qͣi gemīate ⁊ ī dupluꝫ qͣꝫ alij ꝯgͦuit. Nā illi ꝯgͦuer̄t vidēdo. iſte vidēdo ⁊ palpādo. Diuiſio at̄ ſiue ſectio dr̄. qꝛ mētē ſuā ab amore mūdi diuiſit. vl̓ qꝛ ab alijs ī fide reſurrectōis diuiſus ⁊ ſectꝰ fuit. In mente ſua ob amorē dei: amorē mūdi diuiſit. Ul̓ dr̄ thomas qͣi totꝰ meās ī dei.ſ. amore ⁊ ꝯtēplatōe. hūit eī tria q̄ ī ipſo īdicauer̄t fuiſſe amore d̓i. d̓ qͥbꝰ dic̄ ꝓſꝑ ī li. d̓ vi ta ꝯtēplatiua. Quid ē deum dilige̓ niſi aīo ꝯciꝑe uidū viſiōis. d̓i affectū. pct̄i odiū ⁊ mūdi faſtidiū. Ul̓ dr̄ thomas a theꝰ qd̓ ē deꝰ ⁊ meꝰ. vn̄ tho mas qͣi deꝰ meꝰ. nō hoc ꝓpter illud qd̓ dixit cū certificatꝰ credidit. dn̄s meꝰ ⁊ deꝰ meus. Homas apoſto lus cū eēt apud ceſareā. apparuit ei dn̄s di. Rex īdie gūdeforꝰ mi ſit p̄poſitū abaneꝫ qͣrere hoīem architectoria arte eruditū. Ueī igit̉ ⁊ trāſmittā te ad eū. Cui tho. Dn̄e qͦ vis mit te me. p̄terqͣꝫ ad indos. Cui dn̄s vade ſecure qͥa ero cuſtos tui. Cūqꝫ idos auteris. ad me cū palma martirij veīes. Cui tho. dn̄s meꝰ es. ⁊ ego ſeruꝰ tuꝰ fiat volūtas tua. Cūqꝫ p̄poſitꝰ ꝑ foꝝ ābularet: dixit ei dn̄s. qͥd ꝯꝑae̓ vis iuueīs cui ille. dn̄s meꝰ miſit me. vt ꝯduca ſibi ſeruos ī arte architectoria eruditos. vt rono oꝑe ſibi palatiū ꝯſtruat̉ Tūc tͣdidit ei thomā. aſſerēs eū pl̓imū ī tali arte ꝑitū. Nauigātes at̄ ad qͣndā ciuitatē vener̄t ī qͣ rex filie ſue nuptias celebrabat. h̓ cū p̄conizari fe ciſſet vt oēs nupcijs intereſſent. al̓s regē offēde̓nt ꝯtigit illū abanē ⁊ apl̓m ītroire. Puella at̄ heb̓a fiſtulā ī manu gerēs. vuūquēqꝫ laude aliqͣ ꝯmendabat. Uidēſqꝫ apl̓m ītellexit hūc eē hebreū. eo ꝙ n̄ māducae̓t: ſꝫ ocl̓os ad celuꝫ fixos hr̄et. Cūqꝫ puella corā eo hebraice cane̓t: di. Unꝰ ē deꝰ heb̓oꝝ ꝗ creauit oīa ⁊ fundauit maria. apl̓s ipſa hec eadē ꝟba repetere ſatagebat. Uidēs at̄ pīcerna ꝙ n̄ māducaret nec bibe̓t: ſꝫ tm̄ ocl̓os fixos ad ceſu hret. apl̓m dei in maxillam ꝑcuſſit. Cui apl̓us Meliꝰ ē vt ī futuro īdulgētia tibi tͣdat̉ ⁊ hͨ trāſitoria plaga reddat̉. Nō hic ſurgā donec manꝰ q̄ me ꝑcuſſit. huc a canibꝰ afferat̉. Hic igit̉ ad hau riēdā aquā abijt. ⁊ leo ip̄m occidēs ſāguinē eiꝰ bibit: laceratibꝰ at̄ caībꝰ eꝰ corpꝰ. vnꝰ niger caīs ma nū eꝰ dextrā ī mediū ꝯuiuiū apportauit. qͦ viſo oīs t̓ ba obſtupuit. ⁊ puella eꝰ ꝟba r̄ferēs. ꝓiecta fiſtula ad pedes apl̓i ſe ꝓiecit. Hꝰ at̄ vltōꝫ factā r̄ ꝓbat aug. ī li. ꝯͣ fauſtū. ⁊ aſſerit a ꝑſeudo hͦ fuiſſe ī ſertū. Un̄ ⁊ legēda h̓ qͦ ad pl̓a ſuſpecta hr̄. Poſ ſet tn̄ dici ꝙ n̄ aīo īpetrādi. ſꝫ mō p̄dicēdi dictum ſit. ſi tn̄ aug. ꝟba diligent̉ īſpiciat̉ n̄ peītꝰ iſta reꝓbae̓ vidēt̉. Ait eī ſic ī eodē li. Legūt ſcptas apo criphas maīchei. ⁊ neſcio a qͥbꝰ ſutoribꝰ fabulaꝝ ſb̓ apl̓oꝝ noīe ſcptas. qͥ ſuoꝝ ſcriptoꝝ tꝑibꝰ ī auctoritate ſct̄e eccīe r̄cipi me̓rent̉. ſi ſct̄i ⁊ docti hoī es qͥ tūc ī hac vita erāt ⁊ examīae̓ poterāt alia eoſ nō vera loctos eē ꝯgͦſcerēt. Ibi tn̄ legūt apl̓um tho. cū eēt ī qͦdā nuptiaꝝ ꝯuiuio ꝑegrinꝰ ⁊ ꝓrſus īcognitꝰ a qͦdā mīſtro palma ꝑcuſſū. inp̄catū fuiſſe hoī ꝯtīuā. ſeuāqꝫ vidictā Nā cū egreſſꝰ eēt ad fōtē vn̄ ⁊ aquā ꝯuiuātibꝰ miſtrae̓t. ī eū leo irruēs īteremit. manūqꝫ eiꝰ qͣ caput apl̓i leui ictu ꝑcuſſerat a corꝑe auulſā ẜm ꝟbū eiuſdē apl̓i id optātꝭ atqꝫ inp̄cātꝭ caīs manū ītulit mēſis ī qͥbꝰ ip̄e apl̓s diſcūbebat. qͥd hͦ videri crudeliꝰ pt̄. veꝝ qꝛ ibi(ni ſi tn̄ fallor) hͦ et̄ ſcriptū ē ꝙ ei veniā ī ſcl̓o fut̉o pe cierit. factaqꝫ ē ꝯpēſatō bn̄ficij maiorꝭ. vt ⁊ apl̓s qͣꝫcarꝰ deo eēt. ꝑ hūc tiorē ꝯmēdaret̉ igͦtꝭ ⁊ ille pꝰ hāc vitā qn̄qꝫ finiēdā ꝯſularet̉. Utꝝ at̄ illa vera ſint an̄ ꝯficta narratō. nihil mea nūc int̓eſt. Certe ei maīchei a qͥbꝰ ille ſcript̉e qͣs canō eccl̓iaſticꝰ reſpuit tāqͣꝫ vere atqꝫ ſince̓ acceptant̉ ſaltē h̓ cogū tur fateri illā pacie ꝟtutē quaꝫ docet dn̄s di. Si qͥs te ꝑcuſſerit ī maxillā dextrā p̄be ei ſiniſtrā. poſ ſet eē ī p̄ꝑatōe cordis. et ſi n̄ exhibeat̉ geſtu corꝑis. ⁊ exp̄ſſiōe ꝟboꝝ qͥnqͥdē apl̓s palma ꝑcuſſus potiꝰ dn̄m rogauit vt iniurioſo hoī ī fut̉o ſcl̓o ꝑceret̉ ī pn̄ti at̄ ſecl̓o illa iniuria n̄ iulta r̄liq̄ret̉ quā vl̓ p̄buit feriēti alterā aūt vt iteꝝ feriret: admonu it. Tenebat certe īteriꝰ dilectōis affectū ⁊ exteriꝰ reqͥrebat correctōis exēplū. ſiue hͦ veꝝ ſit ſiue ꝯfictu. cur nolūt credere tl̓i aīo famuluꝫ dei moyſen ydoli fabricatores ⁊ adoratores gladio ꝓſtrauiſſe. Si at̄ pēas illas ꝯꝑamꝰ qͥd ſil̓ie ferro interimi. ⁊ a feris trucidari atqꝫ laniari. Qn̄ qͥdē iudices publicis legibꝰ ſeruientes: maioris criminis reos beſtijs ſubdi qͣꝫ gladio ꝑcuti iubent̉. hec auguſt. Tūc apl̓s ad petitōꝫ regis ſpōſū ⁊ ſpōſā bn̄dixit da inqͣes dn̄e adoleſcētibꝰ his bn̄dictōeꝫ tue dex tre. ⁊ in eoꝝ mētibꝰ ſemīa ſemē vite. Abeūte aūt apl̓o ī manu iuuenis ē repertꝰ plenꝰ dactil̓ palme ramus. Comedētibꝰ ꝟo ſpōſo ⁊ ſpōſa de fructu eius ambo obdormiunt ⁊ ſomniū ſil̓e ambo cer 