Seite
In natali dn̄i Ser. XV Sermo XIX. eam. Ideo triſtis eſt anima tua: quia quę cūqꝫ legiſti in ꝓphetia: nō intellexiſti in ma ria. Hinc eſt omnis triſticia tua: qm̄ ſpōſam tuā nondū cognoueris ⁊ grauidā ſenſeris: nec aliud in ea niſi adulteriū ſuſpicaris. Io­ſeph fili dauid: natus nō ſolū ex genere ſa­cerdotali: verūetiā ex regali: filius ꝓpheta­rum: ſocius ſcribarū. Ille deus qui ſcripſit mirabilia in lege ſua: ipſe fecit mirabilia in I cōiuge tua. Quid autē ſunt mirabilia: niſi quę hominibꝰ ſunt impoſſibilia? Mirabilia ergo dei in lege non legiſti: qd̓ ſi etiā legiſti: Deutꝭ. 9. qͣre nō intellexiſti? Ipſa lex quā qͥtidie legis ſine graphio ſcripta eſt in tabulis lapideis. Exo. 16. Lege ⁊ intellige quod panem in heremo te­ra ꝓduxerit: cuiꝰ ſemen in terra arator nullꝰ Numeri. 17. induxit. Uirga etiā aaron: ānis ſiccata plu­rimis ſine aqua reuixit: ī templo floruit: nu­ces ꝓduxit: quas clauſa ſub tecto produxit. Ergo qͥ ſcpͥſit lapideas tabulas ſine ſtilo fer reo: ipſe grauidauit mariā ſpūſancto: ⁊ qͥ ꝓ­duxit panes in heremo ſine aratiōe: ipſe im p̄gnauit virginē ſine corruptione: ⁊ qui fecit virgam ſine humore folia germīare: ipſe fe­cit filiā dauid ſine ſemine generare. Poſtre­mo fili dauid ioſeph filius ꝓphetarū: legiſti Eſaiam eximiū ꝓphetarū quid dixerit: quē Eia. 7. admodum ſcripſerit: Ecce virgo ī vtero ac­cipiet ⁊ pariet filiū: et vocabunt nomē eius emanuhel. Quod ergo legiſti in libris tuis: aſpice in maria oculis tuis: vt digne dicas Psͣ. 47. canticū dauid patris tui: Sicut audiuimus ita ⁊ vidimus in ciuitate domini virtutū: in K ciuitate dei noſtri. Aſpice ergo mariā coniu gem tuam: ſemꝑ de ea ſecurus ⁊ in nullo ſis ſollicitus: quia quod natū eſt in eius vtero: non vocabit̉ filius iudęi: ſed vocabit̉ filius dei. Habe ergo ioſeph cū maria cōiuge tua cōmunē virginitatē membrorū: quia de vir­gineis membris virtus naſcit̉ angeloꝝ. Sit maria ſponſa chriſti in carne ſua virginitate ſeruata: ſis autem ⁊ tu pater chriſti cura ca­ſtitatis ⁊ honorificentia virginitatis: vt de virgineis mēbris genitricis: ſęculis chriſtia­nis nulla ſit zelotypia. Magnū meritū vir­Lucꝭ. 1. ginitatis fratres. Uirginitas marię angeli ſalutatione eſt imp̄gnata: et pregnās marię virginitas de vtero in vtero eſt ſalutata: et generans virginitas marię ab angelis ē ho die collaudata: et lactans virginitas marię ꝑ ſtellam de cęlo eſt indicata: ⁊ magorū mu­neribꝰ eſt honorata. Gaude itaqꝫ ioſeph ni­miūqꝫ cōgaude virginitati marię: qui ſolus meruiſti virginalē affectum poſſidere cōiu­gij: quia per meritū virginitatis ita ſepara­tus es a concubitu vr̄oris: vt pater dicaris ſaluatoris: qui viuit ⁊ regnat in ſęcula ſęcu­lorum: Amen. Ser. XIX. In eodem feſto: Sermo xv Audeamus fratres: lętent̉ ⁊ exultēt A gentes. Iſtum diem nobis non ſol g iſte viſibilis: ſed creator ipſius in­uiſibilis conſecrauit: quando eum ꝓ nobis viſibilem factum: a quo inuiſibili ⁊ ipſa cre­ata eſt viſceribus fecūdis ⁊ genitalibus in tegris ꝟgo mater effudit. Cōcipiens virgo: pariēs virgo: virgo grauida: virgo fęta: vir­go ꝑpetua. Quid miraris hęc homo? Deū ſic naſci oportuit: quando eſſe dignatus eſt homo. Talē fecit illam qui eſt factus ex illa. Anteqͣꝫ fieret em̄ erat: et quia omnipotens erat: fieri potuit manēs quod erat. Fecit ſi­bi matrē cum eſſet apud patrē: et cum fieret ex matre manſit in patre. Quomō deus eſſe deſiſteret cum homo eſſe cepit: qui genitrici ſuę p̨̄ſtitit ne deſiſteret virgo eſſe cum pepe­rit? Proinde cum verbū caro factum eſt: nō verbū in carnē pereundo ceſſit: ſed caro ver bo ne ipſa periret acceſſit: vt quēadmodum homo eſt anima ⁊ caro: ſic eſſet chriſtꝰ deus ⁊ homo: idem deus qui homo: et qui deus idem homo: non cōfuſione naturę: ſed vni­tate perſonę. Deniqꝫ filius dei generanti co ęternus ſemꝑ ex patre: idem filius hominis eſſe cępit ex virgine: ac ſic et filij diuinitati ē addita hūanitas: ⁊ tamē non eſt ꝑſonarum facta quaternitas: ſed ꝑmanet trinitas. Nō B ergo nobis ſubrepat quorūdam ſententia minus attentorū in regulā fidei: ⁊ in ſcriptu rarū oracula diuinarū. Dicunt em̄: Qui filiꝰ eſt hominis factus eſt filiꝰ dei: qui ꝟo filius eſt dei: nō eſt factus hominis. Hoc vt dice­rent qd̓ verum eſt attenderūt: ſed verū elo­qui non valuerūt. Quid enim attenderunt niſi quia humana natura potuit in melius cōmutari: in deteriꝰ diuina autē nō potuit? hoc verum eſt: ſed etiā ſic id eſt nequaqͣꝫ in deterius diuinitate mutata: verbum tamē caro factum eſt. Neqꝫ enim ait euangeliſta: Caro verbum facta eſt: ſed ait: verbuꝫ caro Ioh̓. 1. factū ē. Uerbum aūt deus: quia deus erat verbū. Et quid caro niſi homo? Non enim