Transkription / Sermones [153

Ser. IXXX. Feria ſexta poſt ſcd̓aꝫ do. in. XL. Ser. I Item alię Homelię de eo qd̓ ſcri ptum eſt in euāgelio ẜm Iohanne: ζ.5. Non poſſum ego a meipſo facere quicqꝫ ⁊c̄. quę habent̉ in expoſitione doctoris Ibide: Et inter ſermones de Uerbis dn̄i. xliij. et. xlv. Feria ſexta poſt ſecundam domi Sermo nicā in quadrageſima: de Iacob et xxx. Laban: Sermo Requēter charitati veſtrę ſuggeſſimus fratres dilectiſſimi: beatū Iacob typum habuiſſe et figurā domini ſaluatoris. Deniqꝫ quomō chriſtus venturus erat in mundū vt iungeret̉ eccleſię: ita in beato iacob hoc p̨̄figuratum eſt: quando in regionem longinquā peregrinatus eſt: vt cōiugium ſortiret̉. Abijt ergo ſicut audiſtis deatus iacob in meſopotamiā ad accipien dam vxorem. Et cum veniſſet ad quēdam puteum: vidit rachel venientē cum ouibus patris ſuis. Et cum agnouiſſet conſobrinā ſuam eſſe: adaquato grege oſculatus eſt eā. Si diligēter audiſtis fratres: poteſtis agnoſcere non fuiſſe ſine cauſa: ꝙ ſancti patriarchę matrimonia ad puteos aut fontes inue niunt. Si hoc ſemel tantūmodo eueniſſet: poterat aliquis dicere nō pro aliqua ſignificatione factū eſſe: ſed caſu potius accidiſſe. Sen. 24. Cum ꝟo ⁊ beata rebecca quę iungenda erat deū. 29. iſaac ad puteum inuenit̉: ⁊ rachel quā acce pturus erat iacob ad puteū agnoſcit̉: nihilo exo 2. minus ⁊ ſephora quę moyſi iuncta eſt ad pu teum reperit̉: ſine dubio aliqua in his ſacramēta debemus agnoſcere. Et quia toti tres iſti patriarchę typum domini ſaluatoris p̨̄ferebant: ideo ad fontes vel ad puteos inue niunt matrimonia: quia chriſtus ad aquam O baptiſmi inuenturus erat eccleſiā. Deniqꝫ ben. 29. veniens iacob ad puteum: prius gregem ra chel adaquauit: ⁊ poſtea oſculatus eſt eam. Uerum eſt fratres chariſſimi: niſi prius peaquam baptiſmi chriſtianus populus a ma lis omnibus abluatur: pacem chriſti habere non meret̉. Nūquid beatus iacob vidēs cōſobrinam ſuam nō eam potuit oſculari pri qͣꝫ aquam gregibus daret? Potuit ſine du bio: ſed myſteriū gerebat̉. Oportebat em̄ vt per gratiā baptiſmi ab omni iniquitate vel diſcordia liberaret̉ eccl̓ia: ⁊ ſic pacē cum deo abi.s. habere mereret̉. Ꝙ autē in illa ꝑegrinatiōe duas vxores accepit iacob: duos ppl̓os figurabat: iudęoꝝ ⁊ gentiū. Nam in aduētu chri ſti: nō paruus numerꝰ etiā de iudęoꝝ ppl̓o in eū legit̉ credidiſſe. Sic em̄ in apl̓oꝝ actibus Actꝭ. 2. cōtinet̉: quia crediderūt vna die tria milia: Itē alia die qͥnqꝫ milia: item poſtea multa milia. Ꝙ autē duo ppl̓i in chriſtū crediderit: etiā ipſe dn̄s in euangelio cōfirmat: vbi ait: Habeo ⁊ alias oues quę non ſunt ex hͦ ouili: Iob̓. 10. ⁊ illas oportet me adducere: vt ſiat vnꝰ grex ⁊ vnus paſtor. Duę gͦ illę mulieres: id eſt lia Gen̄. 29. ⁊ rachel quę beato iacob fuerāt iunctę: iſtos duos ppl̓os figurauerūt. Lia iudęoꝝ: rachel gentiū. Iſtis duobꝰ ppl̓is velut duobꝰ parie tibus: tāqͣꝫ lapis angularis iūctus ē chriſtꝰ. Eph̓. 2. In ipſo em̄ ſe oſculati ſunt: et in ipſo ęternā pacē īuenire meruerūt: ſicut apl̓us dic̄: Ipſe Ubi. sͣ. eſt pax nr̄a qͥ fecit vtraqꝫ vnū. Quomō fecit vtraqꝫ vnū? Utiqꝫ duos greges iungēdo: ⁊ duos parietes ſibi inuicē copulādo. Deniqꝫ C videte qͥd poſtea cōſecutus ē. Dicit em̄ ſcriptura: ꝙ poſt hęc diues factꝰ fuerit beatus Stn̄ 30. iacob. Sicut em̄ ſanctꝰ iacob creuit ac ditatus eſt: ⁊ cū infinita ſubſtantia ad patriā reuerſus eſt: ita ⁊ verꝰ iacob dn̄s nr̄ ieſus chriſtus veniēs in hūc mundū: ⁊ iſtas duas ſibi plebes: id eſt gentiū ⁊ iudeoꝝ cōſocians: in numerabiles ex eis filios ſpiritalit̓ genuit et creauit: ac ditatꝰ ē nimis. Deniqꝫ audi ipſū dicentē: Data ē mihi oīs poteſtas in cęlo et Matth̓.28. in terra. Nā expoliato diabolo reuerſus ad patrem magnas ſecum diuitias reportauit: ẜm quod pſalmiſta de eo multo ante p̨̄dixe rat: Aſcēdens in altū: captiuā duxit captiui Psͣ. 67. tatē. Reuertēte aūt iacob ad patriā ſuā: ꝑſe Gen̄. 31. cutꝰ ē eū laban cū ſocijs ſuis: ⁊ ſcrutatꝰ omnē ſubſtantiā eiꝰ: nihil de rebꝰ ſuis inuenit. Et qꝛ de ſuo nihil inuenit: tenere eū oīno nō potuit. Laban hic typū diaboli habuiſſe nō incōgrue dicit̉: qͥ ⁊ idolis ẜuiebat ⁊ beato ia cob qͥ typū dn̄i p̨̄ferebat adu̓ſariꝰ erat. Perſecutꝰ ē gͦ iacob: nihil apud eū d̓ rebꝰ ſuis in uenit. Audi hoc ⁊ verū iacob in euāgelio di centē: Ecce venit pͥnceps huiꝰ mūdi: ⁊ in me Ioh̓. 14. nihil inuenit. Cōcedat nobis diuina miſericordia: vt etiā in nobis nihil de ſuis oꝑbus nr̄ aduerſariꝰ recognoſcat. Si em̄ de ſuo ni hil inuenerit: tenere nos vl̓ reuocare ab ęter na vita nō poterit. Et iō frēs chariſſimi diligent̓ aſpiciamꝰ arcellas ꝯſciētię nr̄ę: ꝑſcrute mur latibula cordis nr̄i: et ſi nihil ibi qd̓ ad diabolū ꝑtinet inuenimꝰ: gaudeamꝰ et deo gr̄as referamꝰ: ⁊ quātū poſſumꝰ cū ip̄iꝰ adiu