Annotatio Crucis myſteriū olim figurabat̉. xix. E. cirCur ſe ad crucis ignominiā hu.(ca finē. miliauerit diuina potentia q̨̄ ꝑ aliū modū hoīem liberare potuit. xix. A. G. Crucis memoriā ſuę paſſiōis reliquit ad ſanitatē: qd̓ ſignū p̨̄ſidiū eſt amicis: obſtaculū inimicis. xix. H. In huiꝰ ꝟtute oīa ſacramēta eccl̓iaſtica ꝑfiQd̓ faciebat in terris corꝑis(ciūt̉. xix. I. chriſti p̨̄ſentia: h̓ facit cū fideli inuocatiōe noīs chriſti victorioſe crucis inſignita me Nihil ꝓdeſt chriſtianū di(moria. xix. I. ci in noīe ſi hͦ nō oſtēdet in oꝑe. xxxviij. D. Amnatꝭ nō ſola tollet̉ ſpecies qua Da gaudebāt: ſꝫ dat̉ etiā qd̓ ī ęternum (medio. cruciat. xlv. M. de Deſerti noīe mūdus intelligitur. xx. B. in Nemo deſperet de magnitudine criminis aut de humilitate generis. xxv. C. in fi. Deū vnū eſſe cōis natura teſtat̉: qꝛ vnꝰ eſt mūdus. viij. A. Di De diligēdis inimicis nullus ſe vnqͣꝫ in ve ritate excuſare poterit. xlvij. B. C. Qui inimicū diligere noluerit: ꝓpitiū deū habere nō poterit. xlvij. D. Ut diligas inimicos nō extra te ſed in te ⁊ in tua poteſtate poſitū eſt. xlvij. E. Diligere inimicos ⁊ ſi ſit laborioſū: multū tn̄ ē meritoriū: ⁊ grāde p̨̄miū parat. v.§. Conuincimur rōne ꝙ ꝓpter deū poſſumꝰ: ſed nolumꝰ inimicos diligere aut iniurias ſuſtinere. v. F. in fine. G. Diligite inimicos veſtros ⁊ benefacite his: exponit̉. iiij. B. v. C. in fine. D. F. Dilectio carnalis ī p̨̄cipitiū trahit ⁊ odio cō parat̉. xliij. C. Si dimiſeritꝭ hoībꝰ pctā eorū dimittet pai veſter cęleſtis pctā vr̄a: exponit̉. xlvij. E. Fruſtra petit ſibi dimitti a deo multa qͥ nō vult dimittere ꝓximo pauca. xlvij.§. Diſcere a chriſto q̨̄ debeamꝰ. xlvij. B. De diuite purpurato et lazaro: exponitur. xxxvj. D. in medio. xlvj. F. Diuitię falſam lęticiā tribuūt ⁊ verā triſtiNō ſunt verę diuitię q̨̄ amato(ciā. x. E. ribꝰ nō afferūt ſacietatē ſꝫ inflāmāt cupiditatē: ⁊ quę ſint vere diuitię. x. E. Do Qui nos docet magiſter: eiꝰ ſchola in terra eſt: ⁊ in cęlo cathedra. xxiij. A. Ec Ccleſia eſt mater ⁊ virgo. xvij. D. Mater eccl̓ia pariendo nō diſcernit e ętates. xxv. A. Conſtat ex duobꝰ populis: ſcꝫ iudęorū ⁊ gē tiliū. xxix. A. Eccleſia nō ſolū reſpuere: ſed etiā ignorare dicit̉ apocripha. xxxv. B.(xxxvij. A. Eccleſſa roborata eſt ꝑferēdo nō reſiſtēdo. Edificare ſtipulā: lignū: fęnū: auꝝ ⁊ argētū ed quid ſit. xlj. ꝑ totum. Ab elemoſyna ſpiritali faciēda nullꝰ vnqͣꝫ Ei ſe excuſare poterit. xlvij. C. Elemoſyna nō ē faciēda d̓ rapina. xxxix. C. Epiſcopus ab eo appellatus eſt: qꝛ ſuꝑintē Epi dit: qꝛ intendendo curat. lj. B. Epiſcopatꝰ officiū vnuſquiſqꝫ in domo ſua exercere debet. Ibidem. Euchariſtiā indigne ꝑcipit qͥ odiū in corde Eu Euāgeliū nō eſt ꝓpter lu(ſeruat. v. E. crū annūciandū: ſed germana charitate: oſtēdit̉ ex ꝟbis chriſti. xlij. h. I.. O. Exultare ī deo ſalutari: quid ſit. xxxv. M. Ex icitas nulla in hoc ſęculo poſſide Fe f ri poteſt. xxx. G. xlvj. B. Tunc feſta ſanctorū in veritate cele bramꝰ: cū ipſoꝝ exēpla ſequimur. xlvij. A. Ꝙ vna ſit fides veteris ac noui teſtamēti. Fi Fidē p̨̄terita cōfirmāt. xxxij. A.(viij. A. Nihil ꝓdeſt verbis ꝓferre fidē ⁊ factis deſerere veritatē. xxxviij. D.(xxxiij. A. Fides recte grano ſinapis cōꝑat̉. xxxj. B. Filius dei ideo factꝰ eſt hoīs filiꝰ: vt filios hoīm faceret filios dei. j. A.(in fine. Eius filiꝰ quiſqꝫ ē cuiꝰ oꝑa facit. xxxix. B. Fuga chriſti ī ęgyptū qͥd ſignificet. viij. B. Fu Fundamentū aliud nemo pōt ponere p̨̄ter id qd̓ poſitū eſt: Si qͥs ędificat ſuꝑ h̓ fundamētū ⁊cͣ. exponit̉. xlj. ꝑ totum. Audere oēs deſiderant: ſed nō oēs Gan ibi quęrūt gaudiū vbi oportet inqͥg ri. xxx. G. xlvj. C.(xxxv. N. l. B. De duplici gaudio laudabili et vituꝑabili. Peruerſe gaudēt qͥ in voluptate ſęculi gau Ꝙ nō ſit gaudēdū ī ꝓſpert̉(dēt. xlvj. F. mūdi ſꝫ aduerſis: ꝓbat̉ aucͣtatibꝰ. xxv. O. Gaudiū verū in hoc mundo nec fuit nec eſt nec eſſe poterit. xxx. G. xlvj. B. C. Gaudiū verū eſt gaudere in illo qui ſuꝑ oīa eſt: ⁊ quare. xxxv. M. Gaudiū verū cōꝑari hic pōt: poſſideri non poteſt. xxx. G. xlvj. B. D. Nūc gaudendū eſt in ſpe: poſtea in re. xlvj. C. in fine. Gaudiū beatorū quo p̄cio acqͥratur. xxxvij. F. xliiij. D.
