Seite
Dn̄ica ſecūda aduentus Ueniet antixp̄s in multitudine magna et fi­get tabernaculū ſuū.i. thronū et ſolium ſuper­montē inclitū.ſ. oliueti. et veniet ad ſummita tem eius. ⁊ nemo auxiliabit̉ ei niſi diabolica poteſtas. Glo. niſi permiſſiue. qꝛ antixp̄us de tali monte vt dicit Glo. ſuꝑ Apoca. arte ma­gica ac virtute diabolica aſcēdet in aera vt ſy­mon magꝰ cū demonibꝰ. Tunc vt habetur. ij. ad Thei. ij. reuelabit̉ ille iniquꝰ. quia nequi­cia eius et falſitas eius deteget̉. quē dn̄s inter ficiet ſpiritu oris ſui. Aug.i. virtute ſpūſſācti. et Haymo ſuꝑ eadem verba. ꝙ chriſtus inter ficiet euꝫ ſpiritu oris ſui.i. iuſſione ſua. Iuxta illud Iſa. xi. Spiritu labioꝝ eiꝰ interficiet im piū ſiue ꝑ ſe ſiue per michaelē archangelum. Et iubente xp̄o demones permittēt eū ad ter­rā cadere ī ꝯſpectu oīm hoīm. vt impleat̉ illd̓ pͣs. Uidi impiū ſuꝑexaltatū et eleuatuꝫ ſicut cedros libani. et trāſiui et ecce non erat. q̄ſiui eum et nō eſt inuentꝰ locꝰ eius. Poſt morteꝫ aūt antixp̄i vt dicit glo. ſuꝑ apl̓m. ij. Theẜ. ij. Miniſtri eius gaudebunt vxores ducentes et cōuiuia celebrātes multa et diuerſi generiſ ſolacia exercētes et dicētes. Licet princeps no­ſter ſit mortuus modo tn̄ pacē habemus et ſe curitatē. Et illis talia dicentibꝰ tunc vt habet Iob.xviij. Calcet ſuꝑ eos quaſi rex interitus Unde p̄s. liiij. Ueniet mors ſuper illos.ſ. in­opinate. et deſcendent in infernū viuuentes: vt dathan et abyron. Nu. xvi. viuētes.ſ. hic dia­bolo mundo et carni. ſed nō viuētes deo: mor­tui.ſ. peccatꝭ. Itē poſt mortē antixp̄i nō ſtatiꝫ dn̄s veniet ad iudiciū. ſol iudei et gētes ad fi­dem ꝯuertent̉. et fiet vnū ouile et vnꝰ paſtor. Un̄ Apoc̄. viij. dicit̉. Cū aperuiſſet ſeptimū ſigillū factū eſt ſilentiū ī celo quaſi media ho­ra. Glo. qꝛ poſt mortem antixp̄i pax erit in ec cleſia hora modica. Nullaꝫ em̄ certitudinem habemꝰ quantū illud tempus durabit niſi ꝓ xlv. diebꝰ ꝓut in glo. ſuꝑ Dan̄. reperitur. qui dies ꝯcedent̉ ad refrigeriū ſanctoꝝ et ad peni tentia ſubuerſorū. ſꝫ qn̄ dn̄s poſt hͦ ad iudici um venturꝰ ſit nemo ſcit niſi ſolus de­De eadē dominica. X. Sermo N terris erit p̄ſſura gentiū pre cōfuſione ſo nitus maris. Luc̄. xxi. G Audiſtis chariſſimi ſigna iu diciū p̄cedētia. poſt hͦ erūt ſigna quindena di em̄ iudicij p̄uenientia. De qͥbꝰ dicit Hiero. ꝙ eos inueniſſet in annalibus iudeoꝝ. Sed an ſint cōtinui illi dies an interpolati nō exp̄ſſit. Primū ſignuꝫ prima die ꝙ mare ſe eriget. xl. cubitis ſuꝑ altitudīes montiū. et erit qͣſi mu­rus in loco ſtans. et oīa flumīa ſil̓r hͦ faciēt. de quo yſa. v. Ego ſum dn̄s deus tuus qͥ cōtur­babo mare ⁊ intumeſcēt flumina eiꝰ. Illa exal­tatio maris ſignificat elationē ſuꝑborum qui ſe ꝯtra deū erexerūt ꝑ tranſgreſſionē decalogi­Ideo exaltatio maris erit eis in timorē ⁊ ter­rorem. Unde yſa. lvij. Impij quaſi mare fer­uens qd̓ quieſcere nō p̄t. Scd̓a die tm̄ ī abiſ­ſum demerget̉ ꝙ vix videri poſſit. Unde yſa. xix. Areſcet aqua demari ⁊ fluuius deſolabit̉ atqꝫ ſiccabit̉ ⁊ deficient flumina. attenuabunt̉ ⁊ ſiccabunt̉ riui aggeꝝ. ſic ſuperbi ⁊ voluptu­oſi qͥ in delicijs vixerūt depriment̉. Iuxta illd̓ Apocal̓. xviij. Quantū glorificauit ſe ⁊ ī deli­cijs fuit tm̄ date ei tormentū ⁊ luctū. Terciuꝫ ſignū tercia die erit ꝙ omnes beſtie ⁊ belue ma rine congregabunt̉ ſuꝑ pelagus ⁊ dabūt mu­gitus ſuos vſqꝫ ad celū pre triſticia ⁊ āguſtia peccatori compatientes. Quartatie ardebit mare ⁊ omnes aque. Theophilꝰ. Cum altera bit̉ ſuperior orbis ⁊ elementa inferiora merito cōpatient̉ ei. quaſi ad cōfuſionē peccatoris qͥ arſit in concupiſcentia carnali. Quinta die li­gna ſiluarum ⁊ herbe dabūt rorē ſanguineuꝫ ſicut Sibilla p̄dixit. Unde poeta. Iudicij ſi gnum tellus ſudore madeſcit. vt etiam habet̉ Iohel̓. ij. In diebꝰ illis effundā ſpūm meuꝫ ⁊ dabo prodigia in celo ⁊ in terra. ſanguinent ⁊ ignē ⁊ vaporē fumi. Sil̓r habet̉ yſa. xxxiiij. Inebriabit̉ terra ſanguine. ⁊ hͦ ad ꝯfuſionem humane verecūdie. qꝛ dies vltōis dn̄i annuſ retributōis iudicij ſyon. Ue tunc illi qͥ noluit flere ſuꝑ ſe ꝓ peccatis. Sexta die fiet general̓ terremotus adeo magnus vt pene om̄ia edifi­cia manu facta ruent. Apocal̓. xvi. Terremo­tus factus eſt magnus qualis nō fuit exquo hoīes fuerunt ſuꝑ terrā. Et ꝯtritione vl̓ ꝯcuſ ſione ꝯterent̉ quaſi de cetero nolentes pctōres tolerare. Septima die omnes lapides ſcindē tur ⁊ omnes montes adinuicem collidentur Michee. i. Et ꝯſument̉ montes ſubtus eum ⁊ valles ſcindent̉ ſicut cera a facie ignis. ſicut aque que currunt in preceps. Unde pͣs. xcvi. Montes ſicut cera fluxerunt a facie dn̄i. et hͦ in redargutionem obſtinati cordis. Eccl̓i. iij. Cor durum male habebit in die nouiſſimo. Octauo ꝯgregabunt̉ oīa volatilia in campi­vnūqd̓qꝫ in ſuo genere. ⁊ hͦ in ꝯfuſionē homi­num. qui cū eſſent p̄diti ratōe vix raro aūt nū qꝫ habuerūt tractatū de ſalute aīe ſue. Hiere. viij. Attendi ⁊ auſcultaui nemo qd̓ bonuꝫ eſt