Sermo.XVI.enim ẜm perſonam habuit ſapientiam diuinam. que eſt cauſa et fons omnis ſapientie etboni. et ẜm animam quam aſſumpſit habuitſcientiam humanam que eſt duplex. ſcꝫ intellectiua et practica. Intellectiuā habuit infuſam a deo. qui anime create chriſti ſtatim omnem ſcientiam et ſapientiam infudit et gratiāſpūſſancti. non ad menſuram. In hac ergo ſapientia et gratia chriſtus nunqͣꝫ profecit ſedprofecit in vſu ip̄aꝝ. ſcꝫ in ſcientia practica. etexperimentali: quādo ipſas ad operationesapplicabat. Hebre. v. Didicit ex his que paſus eſt obedientiam. Oſtenſio ergo ſapientieet gratie eius proficiebat apud homines quiinde edificabantur et ſaluabant̉ apud deumqui inde glorificabatur. Sapientia ergo refertur ad predicationem eius. et gratia ad conuerſationem ex quibus ſurgebat profectꝰ verbi et exempli. Sic ergo in vſu ſapientie et gratie proficiebat apud deum et homines vt dictum eſt. Et ſic patet litera ⁊cͣ.¶ Moralitas.Moraliter aūt ad edificatōem nr̄am nota ꝙtotum hoc euangelium em̄ plenum exemplisQuia nāqꝫ vt dictū eſt hͦ eſt primū euāgeliūquod de operibꝰ chriſti narrat. decuit vt totūexemplis radiaret. Inuenimus aūt in eo tamex parte xp̄i qͣꝫ ex parte virginis glorioſe vigiti magne edificationis et informatōnis exempla. H ¶ Nam ex parte xp̄i ſunt. xij. et exparte virginis ſunt octo. Primū quod a xp̄ohabemus eſt vt a puericia bonis oꝑbꝰ aſſueſcamus. qꝛ puer aſcendit in templum in feſtoad orandum et diſputandū. Quia ẜm ph̓mex actibꝰ bonis generatur habitus virtutū: q̄faciūt delectabiliter et faciliter oꝑari ſic̄ et natura. Delectatio aūt ꝑficit oꝑationem. quemadmodum pulcritudo iuuentuteꝫ. vt ibidemph̓us dicit. Et inde vt opus dei ſit facile et ꝑfectum. oportet ꝙ a iuuentute incipiat̉. Propter quod dicit̉ Tren̄. iij. Bonum eſt viro cūpor. iu. ab ado. ſua ⁊cͣ. Mat. xj. Tol. iu. m. ſ. v.in. e. m. ſ. ē ⁊cͣ. Illis aūt qui non in iuuentute ſꝫin ſenectute volunt iugum xp̄i et onus penitentie ſubire. nimis eſt difficile atꝫ gͣue. Mat.vij. Arta eſt via q̄ ducit ad vi. et pau. ā. ꝑ eaꝫExemplum de virgulto plicando. et de arbore groſſa. Eccl̓. xxx. Curua ceruicem a iuuentute. quia vt Prouerb̓. xix. dicit̉. Qui a puericia delicate nutrit ſeruū ſuuꝫ.i. corpꝰ poſteaſen. e. cō. ¶ Secundū eſt vt poſtqͣꝫ ceperimꝰin via dei ambulare ī ea ꝑſeueremꝰ quia alijsrecedentibꝰ hieſus in templo remāſit. Quiavt dicit Bern̄. Sola inter virtutes ꝑſeuerantia coronatur. ¶ Quidā non poſſunt audirevnam miſſaꝫ. ſed ſtatim eleuato corꝑe dn̄icofugiunt. Contra quos dicit̉ Mat. x. Nō quiinceperit ſed qui ꝑſe. ſal. e. In cuiꝰ figura mādatum ē in lege. vt cauda animalis ſemꝑ deoimmolaret̉ vt patet Leuit̓. iij. Et vxor lothqꝛ nō ꝓceſſit iugit̓ āte ſꝫ cōuerſa ē retro in ſtatuā ſalis ē trāſ formata vt pꝫ Gene. xix. Propter quod xp̄c venientibꝰ ad ſe diſcipulis aitill̓ Lu. xij. Mēores eſtote vxoris loth. Quianemo mit. ma. ſuā ad ara. et re. re. ap. ē reg. deivt dr̄ in eodē. ix. Terciū eſt vt cōſanguineos ⁊notos amicos fugiamus et mundanos qꝛ hieſus inter cognatos non eſt inuentus. Sic int̓conſanguineos ⁊ mūdi huius amicos hieſusid eſt ſalus non inuenitur. Raro em̄ vel nūqͣꝫſuadent parentes filijs ⁊ cōſanguineis niſi eaque mundi ſunt in quibus aīa perdit̉. Mat.x. Inimici homīs domeſtici eius. Proptereadixit dn̄s abrahe Gene. xij. Egredere de terra tua et de cognatōne tua ⁊ de domo patristui. Immo qd̓ peius ē pleriqꝫ parentū faciūtſicut corui qui pullis ſuis eſcam nō miniſtrātniſi poſt tres dies dum vidēt eos nigr̄as plumas emitte̓ ſic̄ ip̄i. Sic ml̓ti filios ſuos odiūtnec vide̓ volūt niſi ſeqͣnt̉ ī aſtucijs md̓i ⁊ negocijs lucratiuis vt qͣl̓ pr̄ tal̓ ſit ⁊ filiꝰ. Propte̓adn̄s ait Lu. xiiij. Si qͥs ad me veīt ⁊ nō oditpr̄em et mr̄eꝫ ſuā ⁊cͣ. nō pt̄ meꝰ eē diſcipulusUn̄ cuidā xp̄c dixit. Seq̄re me. Qui rūdit.Dn̄e ꝑmitte me priꝰ ſepelie̓ pr̄em meū. Xp̄crn̄dit. Mor. ſepeliāt mor. ſu. Lu. ix. ⁊ Hiero.di. ꝙ ſūmū genꝰ pietatꝭ ē.ſ. ī hͦ ꝑentibꝰ eē crudelē.ſ. ī nō eis obediēdo ī eo qd̓ a dei ſeruitioeos retrahere conat̉. qꝛ vt dic. Aug. Diligendus eſt generator. ſꝫ preponēdus eſt creator.¶ Or̄tū ē vt ſi deū ꝑdituꝫ ꝑ pct̄m re inueīrecupimꝰ. paceꝫ habeamꝰ. qꝛ nō niſi ī hierl̓m: q̄viſio pacis int̓p̄tat̉ ſe inueīre ꝑmiſit. Heb̓. ij.Pacē et ſct̄imoniā ſeqͥmī cū om̄ibꝰ ſct̄is. ſinequa nemo videbit deū. Psͣ. In pace factuseſt locus eiꝰ. Unde apl̓is ſuis hereditario iure in teſtamento pacem reliquit. d. Pacē meam do vo. Ioh̓. xiiij. Unde ingrediēs mūduꝫet vadens ꝑ mūdū: egrediēs mūdū: pacē p̄dicauit tāqͣꝫ nccam ad ſalutē. Lu. ix. In quacūqꝫ domū intraueritis dicite primū. Pax huicdomui. ¶ Quintū eſt vt deuꝫ in loco debito.
