![]()
Liber miniſteriū ꝑagende ſignificationis: ſic̄ oportuiſſe deꝰ iudicauit: an aliqͥd aliud intelligen dū ſit: inuenire difficile ē: ⁊ temere affirmare nō expedit. Quō tn̄ iſta ſine rōnali vel intellectuali creatura potuerūt fieri: non video. Neqꝫ adhuc locꝰ ē explicare: cur ita ſentiam qͣꝫtū vires dn̄s dederit. Prius em̄ ſūt diſcuti enda ⁊ refellēda hereticoꝝ argumēta: q̄ non ex diuinis libris: ſed ex rationibꝰ ſuis ꝓferūt quibꝰ ſe vehemēter cogere arbitrant̉ teſtīonia ſcpͥturaꝝ q̄ de pr̄e ⁊ filio ⁊ ſpūſctō ſūt: ita eē intelligēda vt ip̄i volūt. Nūc aūt nō iō minorē filiū qꝛ miſſus ē a pr̄e: nec ideo minoreꝫ ſpm̄ ſctm̄ qꝛ et pr̄ eū miſit ⁊ filiꝰ: ſufficiēter qͣꝫtū arbitror demōſtratū ē. Siue em̄ ꝓpter vi ſibilē creaturā: ſiue potiꝰ ꝓpter pͥncipij cōmē dationē: nō ꝓpter ineqͣlitatē vel imparilitatē vel diſſil̓itudinē ſubſtātie in ſcpͥturis hec poſi ta intelligunt̉: qꝛ etiā ſi voluiſſet deꝰ pr̄ ꝑ ſub iectā creaturā viſibiliter apꝑere: abſurdiſſime tn̄ aūt a filio quē genuit: aut ſpūſctō qͥ de illo ꝓcedit: miſſus diceret̉. Iſte igit̉ ſit huius volumīs modꝰ: deinceps in ceteris adiuuan te dn̄o: illa hereticoꝝ verſutiſſima argumēta qualia ſint: et quēadmodum redarguantur videbimus. Explicit liber quartus Incipiūt capitula libri quinti j Ꝙ modeſte ac ſobrie debꝫ hō cui eti am ſue mentis natura explicabilis eſt de dei ſubſtantia cogitare. ij De incōmutabili eēntia qd̓ ſolꝰ d̓s ē iij Cōtra arrianoꝝ argumētationē ani deo vnigeniti ⁊ geniti appellatō ſb̓ ſtantiarū indicet diuerſitatem iiij. De accidentibꝰ: ſiue ſeꝑabilibꝰ: ſiue inſeꝑalibus q̄ in deo: quia mutabilis non eſt. eē nō poſſunt. v Que in deo ad aliqͥd dicunt̉: nō ẜm ſubſtātiā dici: nec tn̄ eſſe accidētia: ſed relatiua incommutabilia vi An īgenitꝰ qd̓ pr̄ d̓r: poſſit int̓ illa accipi q̄ ad ſeip̄m ⁊ ſub̓alit̓ dicuntur. vij Quid in quibuſqꝫ locutionibꝰ vale at negatiua ꝑticula q̄ aliqͥd non qͥd ſit ſed quid nō ſit oſtēdit̉. viij Ꝙ in triuitate deitatis quicqͥd ad ſe dicit̉: vna queqꝫ ꝑſona indifferens atqꝫ cōmune ſit: ⁊ vnā ſignificet atqꝫ eandem ſubſtantiam. ix Qua neceſſitate tres ꝑſone in trinitate dicuntur. x De ꝟa magnitudine cuiꝰ ꝑticipatiōe magna ſunt: quecūqꝫ ſunt magna. xj Relatiue non ſubſtātialiter dici quic qͥd vel pater: aut filius: aut ſpūſſan ctus ꝓprie nominat̉. xij De relatiuis que referri ad inuicem nequeunt: cū tamē relatiua ſint xiij Trinitatē deū nō tria pͥncipia: ſꝫ vnū eſſe pͥncipiū: qꝛ et pater: ⁊ filius: et ſpirituſſanctꝰ: vnus creator ē: ſicut vnus deus eſt. Quō in trinitate ⁊ pr̄ ad filiū pͥncipiū xiiij ſit: et pater ⁊ filius ad ſpm̄ſanctum. xv. Quō in ſpūſancto etiaꝫ anteqͣꝫ daret̉ poſſit doni nomē intelligi: vt ei ſem per nō alid̓ fuerit donū eē qͣꝫ ip̄m eē xvi De appellationibꝰ relatiuis: q̄ non ad deū: ſed ad creaturā referenda ſūt: qm̄ deo nihil accidit Incipit liber quintus. Ꝙ modeſte ac ſobrie debet hō cui etiam ſue mētis natura inexplicabilis ē: de dei ſubſtantia cogitare Ca. I Inciā exordiens ea dicere q̄ dici vt cogitant̉ vl̓ ab homīe aliqͦ vl̓ certe a nob̓ nō oīno poſ ſunt: qͣꝫuis et ip̄a nr̄a cogitatō cū de dei trinitate cogitamꝰ: lōge ſe illi de quo cogitat: imparē ſentiat: neqꝫ vt ē eū capiat: ſꝫ vt ſcpͥtū ē: etiā a tātis quāi. Corꝭ. i. tus paulꝰ apl̓s h̓ erat: ꝑ ſpeculū ⁊ ī enigmate videat̉. Primū ab ip̄o dn̄o nr̄o de qͦ ſꝑ cogita re debemꝰ: ⁊ de qͦ digne cogitare nō poſſumꝰ cui laudādo reddenda eſt om̄i tꝑe bn̄dictio: et cui enūciādo nulla cōpetit dictio: ⁊ adiuto riū ad intelligēda atqꝫ explicāda q̄ intendo: veniā p̄cor ſicubi offendo. Memorſum em̄: nō ſolū volūtatis: verū etiā infirmitatis mee Ab his etiā qͥ iſta lecturi ſunt: vt ignoſcāt peto: vbi me magis voluiſſe qͣꝫ potuiſſe dicere aduerterint: qd̓ vel ip̄i meliꝰ intelligūt: vl̓ ꝓpter mei eloquij difficultatē nō intelligūt: ſicut ego eis ignoſco vbi ꝓpter ſuā tarditatē intelligere nō pn̄t. Faciliꝰ em̄ nobis inuiceꝫ ignoſcimꝰ: ſi nouerimꝰ: aut certe credēdo fir mū tenuerimꝰ: ea q̄ de natura incōmutabili et inuiſibili: ſūmeqꝫ viuēte ac ſibi ſufficiēte di cunt̉ non ex cōſuetudine viſibiliū atqꝫ muta biliū ⁊ mortaliuꝫ vel egenaꝝ rerū eſſe metienda Sed cū in his etiā q̄ noſtris corꝑalibus adiacent ſenſibꝰ: vel ꝙ noſip̄i in interiore homine ſumus: ſciētia comp̄hendendis laborē 