Di. IX adorabis ⁊ illi ſoli ſeruies. vbi ponit̉ p̄ceptū affirmatm̄ d̓ adoratōe ⁊ cū exclu ſione adoratōis ſeu ſeruitutis exhibēde alij ſicut ⁊ ibi. non adorabis deos aliēoſ ꝓhibet̉ idolatria. Hoc aūt preceptuꝫ affirmatiuū non pōt ꝑpetuo impediri ab executōe actus quaſi nunꝙͣ occurrat oportunitas exequēdi actū huiꝰ p̄cepti ſicut de illo precepto honora parentes. pōt.n. ꝑpetuo non occurrere oportuni tas neceſſaria honorādi parentes. ⁊ ita pōt illud preceptū obſeruari ꝑpetuo ſine tranſgreſſione. ⁊ ſi nūꝙͣ actus huiꝰ p̄ cepti fiat qꝛ nō eſt obligatō ad actū illū niſi ꝓ tunc qn̄ oportunitas occurrit nihil aūt pōt excludere ꝓ ſemꝑ oportuni tatē adorādi deū ⁊ iō ſimpl̓r ad actū hꝰ p̄cepti affirmatiui aliqn̄ eliciendū tenet̉ quilibet adultus. Et ꝓ tꝑe legis moſa yce vr̄ determīatio fuiſſe facta ad actuꝫ huiꝰ p̄cepti ꝑ illud 3ᵐ preceptū Sabba tū ſanctifica. qd̓ etiā fuit preceptū tꝑe le gis naͣe. ut.ſ. aliquo determīato tꝑe vacaret hō ab oꝑibus ſeruilibus. ⁊ in hac ſola negatōe non eſſet obẜuatio p̄cepti ſed in actu poſitiuo. in ſanctificando. i. magnificādo deū. Pro tꝑe vero legis euāgelice cultus ille exhibendus deo in ſanctificatōe ſabbati determīa ī exhibēdus die dominico. ⁊ etiā determīat̉ ꝙͣtū ad actū illū ẜm quē dꝫ exhiberi. puta in oblatōe illius ſūmi ſacrificij.ſ. euchariſtie quā debet ſacerdos offerre ꝓ ſe ⁊ ꝓpopulo. ⁊ in illa oblatōe populus etiaꝫ offert ſpūaliter.ſ. qͥ tenet̉ audire miſſaꝫ totā die dn̄ico. ẜm illud de ꝯſe. di. i. miſſas. ⁊ ſi aliqͣ neceſſitas excuſet ab execu tōe huiꝰ actus quē determīauit eccleſia neceſſe eſt implere illū in aliquo equalē te. ut ſaltē die illo ſpēaliter deputato cul tui diuino aliquis actus hēatur relatus īmediate in deū ad eius reuerētiā. Utꝝ aūt aliquo alio tꝑe teneat̉ quis ad actū huiꝰ p̄cepti.ſ. ad actū adoratōis p̄terꝙͣ in tēꝑe illo determīato pͥmo in lege naͣe ⁊ poſtea in lege moſayca in ſabbato. et iā in tꝑe euāgelij in die dn̄ico dubiū eſt tamē hoc eſt certū ꝙ iſtis diebus ſalteꝫ videtur adoratio aliqua neceſſario exhibenda. De tertio articulo cū querit̉ an debeat̉ chriſto ſolūmō ẜm nam diuinā. dico ꝙ ly ſolūmō pōt acci pi dupl̓r.ſ. cathegorematice vl̓ ſinchate gorematice. pͥmo mō ꝯcedo ꝙ ſic qꝛ ſufficiēs rō ſummi adorabilis eſt in chriſto ꝯſiderato ẜm ſolā naͣm diuinā. Si aūt teneat̉ ſinchategorematice tūc notat ex cluſionē ab vno extrēo reſpectu alteriuſ extremi. hoc etiā mō diſtinguo. qꝛ ſolū mō pōt exclude̓ aliqͥd vel a termīo ado ratōis vel a rōe adorandi. pͥmo dico ꝙ nō ſolūmodo ẜm naͣm diuinā eſt chriſtus ſic adorādus qꝛ a termīo adoratio nis non debet excludi naͣ hūana. q. ip̄aꝫ includēdo non poſſit totū adorari. hoc dicit Damaſ. c. liii. Chriſtus deus ꝑfectꝰ ⁊ hō perfectus quē adoramus cū pr̄e ⁊ ſpū ſancto vna adoratōe cū incōtamīabili carne eius non in adorabilē carnem eius dicētes. Adorant̉.n. ī vna v̓bi ypo ſtaſi que eiꝰ ypoſtaſis facta eſt. ⁊ paulo poſt vnā ꝑſonā dei v̓bi duabus ipſis re ductꝭ natis exēplificat poſtea. timeo lignū tangere ꝓpter ligno īmixtū ignem. In illa aucͣte Damaſ. lycū. accipit̉ aſſo ciatīe non aūt copulatiue: vt ſit ſenſus. adoramus verbū cū carne.i. hn̄s carnē ſibi vnitā non aūt cū carne. hͦ eſt carnē adoramus. q. ſit ꝓpō copulatīa. ⁊ hͦ cō ſiderādo carnē vt caro eſt ⁊ non vt vni ta diuinitati. ſic gͦ nō debet excludi a ter mīo adoratōis caro lꝫ ipſa non ſit ratō adorandi. Exemplū ad hoc eſt de rege ⁊ purpura. qꝛ ⁊ ſi rex ꝓpter ſe ⁊ in ſe ſit adorādus tn̄ ipſe cū purpura adiūcta ē etiā adorandus. non ꝙ purpura ſibi ad iuncta ſit cā adoratōis. ita caro non eſt adorabilis in verbo ut ſit rō adoratōis in v̓bo. Aliud exemplū eſt de toto ⁊ ꝑ tibus. ſi reuereor hoīem ꝓpter ſapīam
