Seite
Q I vl̓ v̓tutes. totū reuereor corpus.ſ. ⁊ aīaꝫ non aīam excludendo corpus ab ip̄o re uerito. Siml̓r cū totū hoīem adoro nō honoro preciſe caput excludēdo alias ꝑ tes ab illa adoratōe. 2ºº.ſ. ꝓut lyſolu modo excludit aliqͥd ut rōnem adoran di poteſt dici ꝙ ſolūmodo ẜm naͣꝫ diui­na eſt adorādus excludēdo aliā nam ut eſt rō adorādi. qꝛ nulla alia eſt ratio ſū­mi dn̄ij. nec rō adoratōnis debite ſūmo domino. ſicut nec corpus eſt ratio ado­randi virtuoſum. Sed contra hoc argi ꝙ ſū­mū dn̄iuꝫ non ꝯſequit̉ immediate naͣm diuinā. qꝛ ẜm Aug. 5º. de tri. c. vlti. non fuit dn̄s niſi ex tꝑe ſicut creatura fuit ſer ua. ſummū gͦ dn̄iuꝫ eſt ratōe creatiōis ꝑ quā creatura accepit totū eſſe ſuū a deo ſed tanta rō dn̄ij videt̉ ꝯpetere deo ꝓpt̓ beneficiū redēptōis ſicut creatōnis. gͦ ita debet̉ cultꝰ latrie redēptori ut redēptor ⁊ rōne redēptōis. ſicut creatori rōne cre atōis. Aſſumptū etiā de equalitate do minij in creatore ⁊ redemptore reſpectu creati ⁊ redēpti ꝓbat̉ multipl̓r. pͥmo ꝑ illud Apl̓i. gala. viii. empti.n. eſtis p̄cio magno glorificate ⁊cͣ. igr̄ ꝑ hoc ſum ẜuꝰ eius qꝛ redemptus. Hoc etiā ꝯfirmat̉ per Greg. in illo cātu benedictōnis cerei paſchalis. exulter iam angelica. vbi dicit ꝙ nihil naſci ꝓfuit niſi redimi ꝓfuiſſꝫ tm̄ ergo boni ꝯfert̉ ꝑ redēptōem ꝙͣtū ꝑ creatōem. Quod etiā ꝯfirmat̉ qꝛ ꝑ re­demptōem ꝯfert̉ bonū gr̄e ⁊ glorie. per creatōem tm̄ bonū naͣe. igr̄ ⁊cͣ. Ex his ergo ꝯcludit̉ ꝙ cū xp̄us fuerit redēptor ẜm nam humanā ꝙ ẜm illā ut ẜm rōeꝫ adorādi non abſolute ſed ut ipſa fuit ro redimēdi: debet̉ xp̄o adoratio que ⁊ cre atori. Rn̄º. ⁊ dico ꝙ ⁊ ſi ad maius ſū mo non poſſit aliqͥs obligari. tn̄ ex alia rōe poteſt ad idē multipl̓r obligari exē­plū de religioſo vouēte caſtitatē ⁊ poſt­ea ſuſcipiēte ordines ſacros. Ita pōt cō­cedi ꝙ redimere pͥncipal̓r vel melius ip ſam redēptōnem ꝑficere. ſi eſt tm̄ bonū ꝙͣtū ꝯfert nobis creatio. ⁊ ꝑ ꝯn̄s tantaꝫ in nobis ſeruitutē exigit ex oꝑe redēpto nis ſicut ex oꝑe creationis. tunc ei qͥ pͥn­cipaliter effecit redēptōnem debet̉ ſūma adoratio tāꝙͣ ex rōne alia. ſed nō maior adoratio illa que ſibi debet̉ ex creatōne qꝛ ſūma debebat̉ ex creatiōe. Et iſtud eſt veꝝ ſi aliqd̓ bonuꝫ cōicatū creature ſit rō colendi ꝯferētē ut dn̄ꝫ ⁊ non ipſa bōi tas intrinſeca ꝯferentꝭ. puta ſi per impoſ ſibile eēnt plures dij ⁊ vnus creaſſet noſ ⁊ non alter. ſi teneremur vnuꝫ adorare ſ. creatorē ⁊ non aliū qͥ non creaſſet nos tunc bene poteſt dici ꝙ ſi per efficientiaꝫ redēptiōis collatū ſit tm̄ bonū ꝙͣtū per creatōem tāta ẜuitus debet̉ rōe redēptō nis toti trinitati que pͥncipalit̓ effec̄ iſtaꝫ redēptōem ꝙͣta rōne creatōnis eo ꝙ iſte ſunt diſtincte rōes ꝓpter quas debet̉ ſibi adoratio patet. Si aūt ſumma bonitas intrinſeca deo eſt rō adorādi cū iſta nō ſit alia ⁊ alia ꝓpter aliū ⁊ aliū effectuꝫ collatū creature non ſunt pl̓es rōes ado­randi deū quotūꝫ bn̄ficia nobis ꝯferat Si teneat̉ iſtud ſcd̓m tunc argumentuꝫ applicatū ad xp̄m ut redēptorē non cō­cludit. qꝛ illa naͣ in qua exercuit oꝑa re­dēptōis nō habet iſtā bonitatē infinitā intrinſecā qualitercūqꝫ ip̄a eēt ratō vel pͥncipiū ꝯferēdi nobis maximū bonū. Si autē teneat̉ primū.ſ. ꝙ nō tm̄ bōitaſ ntrinſeca ſit rō adorādi. ſed ipſa ut cōi­catiua maximi boni in nobis ⁊ hͦ pri­marie ex ſe ⁊ ꝓpter ſe ⁊ non ꝓpter aliꝙͣ retributiōeꝫ ẜm illud pſal. bonoꝝ meo rū non indiges ⁊cͣ. tunc poteſt rn̄deri ꝙ chriſtus ẜm naturā humanā ⁊ ſi fuit re dēptor non tamen ẜm iſtā naturā pͥnci­paliter effecit redēptiōem ſed tota trini­tas. ⁊ ita ſalutē nobis collatā ꝑ redēptō nē tm̄ effecit meritorie ut hō. non auteꝫ debetur ſumma reuerentia ei a quo no principaliter. ſed ſecundario habemus ſummum bonum.