DI. XXII. aliter ꝓbatur ab inferiori ad ſuperius. an̄s eſt inferius ad ꝯn̄s. Preterea xp̄s ī triduo habuit humanitatē. igit̉ fuit. ꝯn̄a patet. an̄s ꝓbatur. qꝛ habuit aīam formā homīs. ſed forma dicit totā qͥd ditatē rei ẜm ph̓m. 7. metha. Cōmen. expreſſe. ſil̓r xp̄us habuit totā entitateꝫ humanitatis. igit̉ humanitatē. hec ꝯn̄a patet. an̄s ꝓbatur. qꝛ xp̄us habuit cor­pus aīam illa ſūt tota entitas hūani tatis. nam in morte corrumpit̉ aliqͣ entitas. cuꝫ mors ſit tm̄ ſeparatio diſ­ſolutio vnitoꝝ. aūt corruptio alicu­ius abſoluti. hoc dicit Diony. 5. c. eccle­ſiaſtice ierarchie. Damaſ. c. 3. Pre­terea hoc p̄t ponderari. om̄e ſuppoſi­ ſubſiſtens in natura creata p̄t ab illa natura denomīari. ſed verbū in triduo ſubſiſtebat in natura creata. habuit enī naturā creatā ſibi vnitā.ſ. corpꝰ aīam ſed p̄t dici anima. nec aīatuꝫ. nec cor pus nec corporeū. igit̉ videt̉ poteſt di ci homo. poſſit haberi alia deno­minatio a natura in ſubſiſtebat. tra. xp̄us in triduo habuit aīam vni tam corpori vt formā perficientē ꝓpriū ꝑfectibile. Compoſitū enim cuiuſmodi eſt homo non eſt niſi forma vniat mate rie vt perfectio perfectibili. quare in tri­duo non fuit homo. Hic pͥmo uidēduꝫ eſt de realitate. q. in ſe vt eſt theologica. vt eſt aliquātulū logica. theologi enī querūt. q. vi ſermonis. vtrū hec ſit vera. xp̄us fuit homo in triduo. ſic̄ que­ritur an ſor. ſit nullo homīe exiſtēte ex vi ſermonis.ſ. an ſuꝑius p̄dicetur de ſuo inferiori nullo inferiori exiſtente. qꝛ poſſet ſtare ſuꝑius p̄dicaret̉ de inferi­ori ſuo ſiue illud eſſꝫ ſiue. tamē du­bitari de iſto an̄.ſ. xp̄s fuerit homo ī tri duo. ſicut dicā infra. loquūtur igit̉ theo logi de realitate rei. ẜm hoc fuit opi. Hug. li. pͥº. par.. xp̄us fuit homo in triduo. qꝛ habuit aīam ſibi vnitā. ideo poſuit xp̄m fuiſſe hominē in triduo. ẜm ip̄m homo dicit tantū aīam vtentē corpore. ſed vtat̉ hoc accidit ad ſit homo. qꝛ igit̉ xp̄us in triduo habuit anīam ſibi vnita. poſuit xp̄m hoīem in triduo. Magiſter ſnīaꝝ aliter motꝰ fuit ponēdo xp̄m eſſe hominē in triduo voluit enī ad hoc aliqͥd eſſꝫ homo oportet illud habeat corpus animā quod vtrūqꝫ requirit̉ ad eſſe homīs. ſed poſuit requirit̉ neceſſario ad hꝰ habens corpus animā ſit homo corpus aīa vniant̉ mutuo. ſed ſufficit vnio illoꝝ in ſuppoſito habēte illa vni ta ſibi. ideo dixit xp̄m hominē in tri­duo. Aliqui ſunt in cōcluſione inci­dunt cum Hug. tamē generalius loquū tur volentes nihil ſit per ſe de ratione qͥdditatis rei niſi forma. tunc habens formā habe̓t quidditatē rei. vt qui ha­beret animā intellectiuā habet humani tatē. cum xp̄s habuit eam ſibi vnitaꝫ in triduo fuit homo. ꝓbatio aſſumpti ſ. nihil pertineat ad qͥdditateꝫ rei niſi tantū forma materia. quia ẜꝫ ph̓m 7. metha. c. 5. Materia eſt qua res pōt eſſe eſſe. ideo ẜm vult ibi ī omībꝰ generatis ſiue a natura ſiue a caſu qd̓li­bet taliū eſt poſſibile eſſe rōne mate­rie. igit̉ ſi materia eſſet pars quidditatis qͥdditas poſſꝫ generari corrūpi. quod eſt cōtra ph̓m in eodē. 7. c. de. diſ. vbi vult quecūqꝫ concipiunt̉ ſine materia vt rōnes ſpeciei: ſolū hec corrumpū­tur. Preterea ꝓbatur idē ex ꝑte cogno ſcibilitatis rei. qꝛ qd̓ quid eſt: eſt ſe pͥn cipiū cognoſcēdi illud cuiꝰ ē. igit̉ qd̓ ẜm ſe eſt ignotū includit̉ in ratōne ip̄ius qd̓ quid eſt. hꝰ eſt materia. ẜm ph̓m ī. 7. c. de. diſ. Preterea. in per ſe habētibꝰ qͥdditatē. qͥdditas eſt idem eo cuiꝰ eſt qd̓ exp̄ſſe dicit ph̓s in.. c.. qd̓ igit̉ ꝓhibet qͥdditatē eſſe idē cum eo cuius ē eſt de per ſe rōne qͥdditatis. hiꝰ ē maͣ ẜm ip̄m ibidē. c. 4. in qͥbuſcunqꝫ cōcep­tis cum maͣ eſt idem qd̓ quid eſt cuꝫ