Seite
De peculio. manifeſte īter ſoluentē ⁊ recipientē cōſenſuꝫ nō tionē: ita ⁊ ficta debet īducere. fateor argumen interueniſſe: ſed potiꝰ errorē qui cōſenſuꝫ impe tū iſtud qd̓ idē inducūt: ſed diſputatio noſtra ī dit: vt. l. ſi per errorē. sͣ. de iuriſ. om. iudi. ⁊ tn̄ vi qua ſumus eſt ſolū de cā inducēte obligationē deo ꝙ obligat̉ cōdictiōe īdebiti. nā lꝫ cōſentiat naturalē.ſ. an ſit conſenſus verus: an victus an ſoluēdo: errat tn̄ in cā ſolutionis. circa qd̓ vide p̄ſumptus ſeu tacitus. ⁊ dico ꝙ fictꝰ: vt. sͣ. dixi glo. in. l. i. in prin. sͣ. de cōdi. īde. Itē in alijs vbi Sed tn̄ circa hoc dicerē ꝙ nō eſt cōſenſus ver dicā iſtū ꝯſenſuꝫ fictū ⁊ ſubauditū a lege ex quo nec tacitꝰ nec fictus. Ad cōtrariuꝫ rn̄deo ⁊ dico poſſit naturalis obligatio ꝓcedere. ⁊ iſte eſt ꝓ­ꝙ hic ē ciuilis ſola que hꝫ effectū naturalis ꝑꝑ prior modus loquēdi ꝙ lex fingat iſtū ꝯſenſum auctoritatē ſtatuētis: vt dicimꝰ in reſcripto prin ꝙͣ ſi dicat̉ tacitus vel verus: vt illi dicere volue­cipis ⁊ in edicto p̄toris ⁊ ſi. ⁊ hoc eſt qd̓ voluit runt. ⁊ idē dicā ī alijs qͣſi ꝯtractibꝰ in quibꝰ dicā dicere azo in. l. frater a fratre. sͣ. de ꝯdi. inde. di­iſtū cōſenſuꝫ fictū ⁊ ſubauditū a lege exquo ob­cens ꝙ illa ciuilis hꝫ effectuꝫ naturalis: ſꝫ circa ligatio naturalis poſſit ꝓcedere. vn̄ cōcludo ꝙ hoc ego quero: vn̄ iſta actio iudicati ſeu ī factuꝫ ex ſnīa orit̉ obligatio naturalis cauſata a cōſen­orit̉. tex. h. d. ꝙ ex re iudicata. qd̓ intellige ꝙ ori ſu ficto qui dicit̉ eſſe ī illo qͣſi. ꝯtractu iudiciali: tur ex ſnīa nō īmediate: ſꝫ ex obligatiōe q̄ cauſa ⁊ ſic oportet te ītelligere. Itē illud qd̓ facit iu tur ex ſnīa tāꝙͣ ex materia: vt hic ẜm guil. ad qd̓ dex videt̉ facere pars: vt. l. ſi ob cām. C. d̓ euic. facit. l. iiij.§. ſoluiſſe. de re iudi. ⁊. l. cirographis ⁊ no. in. l. i.§. hec verba. ne vis fiat ei. Preterea .§. labeo. de admi. tuto. qd̓ no. qꝛ decidit. q. an de hoc nō eſt mirandū ꝙ lex preſumat cōſenſū. iſta actio ſit natiua vel datiua. nā videt̉ natiua: nā ſi lex facit ꝙ p̄ſumat̉ ꝯtractꝰ vbi nō eſt: vt. l. quoniā vbicūqꝫ eſt dare materiam ex qua naſci vnica. C. de rei vxo. ac. multo magis pōt p̄ſume poſſit actio ſemꝑ eſt natiua: vt. l. iuriſgentium. re ꝯſenſuꝫ. facit. l. vēdicātē.§. i. de euic. nec pōt poſt prin. sͣ. de pac. ſed hic habes expreſſum ꝙ ꝓcedere illud qd̓ Pe. dicit ꝙ eſt tacita obliga­eſt obligatio ex quaſi cōtractu: ⁊ ſic eſt natiua ⁊ tio ex qͣ orit̉ actio: qꝛ lex dicit ꝙ extra id qd̓ agit̉ nō datiua. Itē quero an̄ ex ſnīaª interlocuto a Quero tacita naſcit̉ obligatio: ⁊ iō nō eſt verū ꝙ tacite an ex ſnīa. ria oriat̉ actio in factū ſicut ex diffinitiua. dic ꝙ vide bal. ī. l. nec expreſſe agat̉: vt. l. ſi is qui.§. ſi libero. sͣ. cō­ſic: vt. l. i. sͣ. ſi quis ius di. nō obtem. ⁊. l. cū nō ſo .i. in fi. C. co modati. nō eſt ergo verū dicere ꝙ ſit tacita ob­lū.§. i. de bo. que libe. ⁊ vide que dixi. sͣ. de iure mi. vel epi­ligatio ſiue loquamur in ꝑſonalibus ſiue in ob­ſto. ⁊ bal. pi iuran. l. nā ⁊ poſtea.§. fi. Quero an qd̓ hic di glo. in. d. l. ligatione bonoꝝ ſiue qūocūqꝫ ſemꝑ reſultat ex citur habeat locū in ſentētia arbitri. vide d̓ hoc cū nō ſolum eo ꝙ licet nō ſit expreſſuꝫ tacite tn̄ pars ꝯſentit .jͣ. de re iudi. l. i. Uenio ad ſecundū notabile .§. neceſſita­vt. l. poſtꝙͣ liti. C. de pac. ſed in. d.§. ſi libero di­in quo dixi ꝙ iudicia ⁊ ſtipulationes equiꝑant̉ te. ī. iiij. col. cit extra id qd̓ agit̉. at inter ipſos nō agit̉ tacite in ver. ſequi ⁊ ex hoc collige ar. ad. q. offert̉ libellus contra tur. de bo. qͥ vel expreſſe: ſꝫ agit̉ vt dixi. ad id qd̓ alij dicebāt principaleꝫ. ⁊ ꝓcurator rn̄det ꝙ litis cōteſtatio lib. ⁊ ibi etiā ꝙ hic eſt verus ꝯſenſus. ꝓbāt ipſi ꝙ in iudicio videt̉ īutilis: ⁊ ꝗcꝗd ex ea ſequit̉ nō valet: ſicut per Bar. ⁊ qͣſi ꝯtrahit̉ ⁊cͣ. Rn̄. ꝙ hoc nō ꝓcedit. nā nō ſe eſſet inutilis ſtipulatio ſi vnꝰ īterrogaret̉ ⁊ alter plenius per quitur oīs cōtractꝰ hꝫ in ſe cōſenſuꝫ. ergo ⁊ oīs bar. in. l. a di rn̄deret. illa eniꝫ perſona ītelligit̉ in ſtipulatiōe uo. in prici. quaſi cōtractꝰ: qꝛ hoc eſt falſuꝫ: vt pꝫ inſti. d̓ ob. que fuit expreſſa ⁊ nulla alia: vt. l. ſi ita ſtipulatꝰ in vl. q. d̓ re que ex quaſi ꝯtractu naſcunt̉. circa prin. ⁊ ꝑ to­.§. griſogonus. de ver. ob. poſſet tamē defendi: iudi. ⁊ ibi ꝑ tū. ⁊ ſic nō eſt ibi cōſenſus: ⁊ tamē nō eſt mirum alios. ⁊ per qꝛ licet nō ageret ꝓcurator dn̄o niſi preſente. in ſi eſt ibi naturalis. nec ob. qd̓ poſſumꝰ arguere d̓ Imo. ī. l. qd̓ iudicijs tamē ſic. vnde magis videtur idē factū iuſſit. in vl. cōtractu ad quaſi cōtractū: qꝛ id eſt veꝝ: vbi di­dn̄i ⁊ ꝓcuratoris in iudicio ꝙͣ in cōtractu: vt sͣ. col. e. ti. uerſitas cauſarū inducit obligationē: ſꝫ diuerſi­de ꝓcura. l. ī cauſe.§. fi. facit. sͣ. ſi quis cau. l. pe. tas cauſarū eſt. ergo ⁊cͣ. ⁊ ꝙ ſit diuerſitas cāruꝫ Itē alibi contra aliū offertur libellus ⁊ alter re pꝫ: qꝛ obligatio naturalis ex quaſi ꝯtractu cau­ſpondet ⁊ valet iudiciū: vt in aucͣ. cauſa que ſit ſat̉ a cōſenſu. ſed in quaſi cōtractu nō eſt cōſen­cū monacho. C. de ep̄iſ. ⁊ cle. ⁊. C. de bo. ma. l. i. ſus. ergo in hoc nō ſunt pares: vt dixi. ⁊ ſi tu di­non ob. hec ſimilitudo: qꝛ in multis eſt differē­cis nōne actio ⁊ obligatio ex quaſi ꝯtractu repe tia cū reddatur iudiciū in inuitū ⁊ non ſtipula riunt̉ per totū titulū de obliga. que ex quaſi cō­tio. itē in ſtipulatione ꝯtrahimꝰ vere in iudicijs tractu. So. dico ꝙ nō ſequit̉ eſt dare obligatio quaſi contrahimꝰ vt hic qd̓ eſt notandū. Ue­nē ex quaſi cōtractu. ergo ibi eſt dare cōſenſuꝫ: nio ad tertiū notabile.ſ. ꝙ actio non ſortit̉ na­qꝛ dico ꝙ ibi eſt naturalis.ſ. ficta: que lꝫ in veri­turā eius in cuius locuꝫ ſubrogat̉. qd̓ examina tate nō habeat cōſenſuꝫ: tamē ī veritate lex fin­vt per Dy. in. l. ſi eum.§. qui iniuriaruꝫ. ſi quis git. ſed ſi eſſet cōſenſus verus vel tacitus nō di­cau. Uenio ad quartū notabile ꝙ origo actio ceret̉ ficta ſed p̄ſūpta obligatio cauſata a cōſen nis non dꝫ attendi. de quo hic per glo. ⁊ Guil. ſu p̄ſumpto. ⁊ ſic eſt ar. ī.§. noſtro qd̓ ī quolibet ex quo no. ar. ad. q. ſuper crimine qd̓ ingerit pe quaſi ꝯtractu ſit dare obligationē fictā. Itē ad naꝫ ſanguinis non pōt tranſigi: vt. l. tranſigere illud qd̓ dicūt ꝙ qui nō hꝫ cāꝫ ꝯtradicendi per .C. de tranſac. ſi fiat ſtatutū ꝙ īponat̉ pena pe .§. voluntatē ⁊cͣ. Rn̄. ꝙ nō eſt verū: qꝛ ibi loqui cuniaria: nō videt̉ ꝙ poſſit tranſigi vt hic: quia tur in caſu ſpecialiſſimo: vt no. ī. l. qui ad certuꝫ nō origine ⁊cͣ. ad qd̓ facit. l. qd̓ ad ſtatutuꝫ. jͣ. de .jͣ. locati. cōiuncta. l. dotē. e. ti. Preterea poſito penis. Itē facit ad. q. dn̄i mei in. l. pe.§. ad cri­ꝙ ſit argumentū verū: tamē tūc nō eſt cōſenſus men. jͣ. de pub. iudi. ſi ſtatutū imponit penā pe­tacitus vel p̄ſumptus ſed fictus: cū tex. ibi dicat cuniariaꝫ pro homicidio an poſſit interuenire videt̉ qd̓ verbū videt̉ hꝫ improprietatē denota ꝓcurator. ⁊ ſi attendimꝰ originē nō poſſet: vt. l. re ⁊ fictionē: vt. l. naturaliter. in prin. de acꝗren. qd̓ vi. C. de adul. ⁊ ibi no. ſecus ſi nō attendim poſ. Itē ad alid̓ ꝙ dicūt ꝙ coacta volūtas: vo­originē vt hic: tamē in hoc debemus ſeruare cō luntas eſt ⁊c̄. Rn̄. ⁊ dico ꝙ in iudicijs nulla eſt ſuetudinē: vt. l. cū in fundo.§. ſi fundus. jͣ. de iu volūtas ēt coacta: ſed oīno in inuitū reddunt̉: re do. ⁊ vide de hoc etiā per dn̄m meū ī. l. ſeruū eſt eniꝫ volūtas ficta ⁊ nō vera: ſiue dicas eſſe li quoqꝫ.§. publice. sͣ. de procu. Uenio ad ꝗn­beraꝫ vel coactā. ⁊ ſi tu dicis veritas ⁊ fictio eꝗ­tū notabile qd̓ dixi ex ſnīa ⁊cͣ. ad qd̓ fac̄. l. iiij.§. parant̉: vt no. ī. l. ſi filius. sͣ. ſi cer. pe. ergo ſicut ſoluiſſe. ⁊. l. ſi intra. de re iudi. qd̓ examinaui. sͣ. ī vera volūtas ⁊ verus cōſenſus inducūt obliga­primo notabili. Ad quod tamen oppo. glo.