me inquit iube. quia non ſalutis beneficio. neqꝫ mortis ſupplicio adduci poſſū. vt aut ceſaris miles deſināaut tuus eſſe incipiam. Ceterū quo conſtancius vitamcontempſit: eo facilius impetrauit. Antonius enī virtuti eius incolumitatem tribuit. Complura huiuſcenote romana exempla ſuperant. ſed ſacietas modo vitanda eſt. ¶ Itaqꝫ ſtilo meo ad externa iā delabiꝑmittā. Quorum principatū teneat blaſſius. cuiꝰ cōſtancia nihil ꝑtinacus. Salutariam enī patriam ſuāp̄ſidio punico occupatā romanis cupiēs reſtituere: daſium acerrimo ſtudio ſecū in adminiſtracione reipublice diſſidētem.& alioquin toto animo hānibalis amicicie vacantem. ſine quo ꝓpoſitū conſilium ꝑagi nō poterat. ad idem opus aggrediendū maiore cupiditate qͣꝫſpe cerciore temptare auſus eſt. Cui ꝓtinus ſermonēeius adiectis: que& ipſū cōmendaciorem et inimicuminiuſiorem factura videbant̉: hanibali retulit. a quoadeſſe iuſſi ſunt: vt alter crimen ꝓbaret: alter defenderetceterum cū ꝓ tribunali res generetur. et queſtioni illiomnium oculi eſſēt intenti: dū aliud forte citerioris cure negocium tractatur. blaſus vultu diſſimulante acvoce ſubmiſſa daſium monere cepit. vt romanorū pocius quā carthaginēſium partes foueret. Eninuero tūcille ꝓclamat ſe in conſpectu ducis aduerſus eū ſollicitari. Quod quia et incredibile exiſtimabat̉: et vnius tātū aures penetranerat: et iactabatur ab inimico veritas fide caruit. Sed non ita multo poſt blaſij mira cōſtancia daſium ad ſe traxit. marcelloqꝫ et ſelapiā et quigētos numidas qui in ea cuſtodie cauſa erant tradidit¶ Phocion vero cū atheniēſes rem aliter atqꝫ ip̄eſuaſerat ꝓſpere adminiſtraſſēt. adeo ꝑſeuerans ſentēcieſue propungnator extitit. vt in concione letari quidēſe ſucceſſu eorū: ſed conſilium tamen ſuū aliquāto melius fuiſſe diceret. Non enī dampnauit quod recte vi
