derat. quia quod alius male conſuluerat bene geſſerat. felicius illud exiſtimans: hoc eciā ſapiencius. Sane blā­dum animū temeritati caſus iacit: vbi prauo conſilio ꝓpius aſpirat. quoqꝫ uehemēcius noceat ſperaciꝰ ꝓdeſt Placidi& miſericordes& liberales omniqꝫ ſuaui tate temperati mores ꝑhocionis. quos optime ꝓfecto ſenſus omnium bonitatū cognomine decorandos cēſuit Itaqꝫ conſtancia que natura rigidior videretur: lenis e manſueto pectore fluxit. Socratis autem viri litatis robore palliatus animus aliquanto ꝑfectius ſeuerancie exemplū edidit. Vniuerſa ciuitas atheniēſi um iniquiſſimo ac truculētiſſimo errore inſtincta de ca pite decem pretorū qui apud arriginuſſas lacedemoniā claſſem deleuerant: triſtem ſentēciam tulerat. Forte tūc eius poteſtatis ſocrates cuiꝰ arbitrio plebei ſcita or­dinarētur. indignū iudicans tot& tam bene meritos et īdigna cauſa impetu inuidie abripi. temeritati mul titudinis conſtanciam ſuā obiecit. maximoqꝫ concioīs fragore. et incitatiſſimis minis compulſus non eſt. vt ſe publice demēcie auctorem abſcriberet. que oppoſitu eius legittima craſſari via ꝓhibita: īiuſti pretorū cru ore manꝰ ſuas contamīare ꝑſeuerauit Nec timuit ſocͣ tes ne cōſternate patrie vndecimꝰ furor mors ipſus ex iſteret. Proximū exemplū et ſi non eiſdem ſplendoris eſt: adeoqꝫ certū conſtancie haberi poteſt expe rimētū Efficacis opere. Forenſis fidei ledentis athe nis ephialtes. accuſare publice iuſſus et inter ceteros demonſtrati nomen deferre coactus eſt Cuius filiꝰ erat demochares: excellentis forme puer. animo eius flagrā tiſſimo inherens amore. Itaqꝫ communis officij ſorte truculentus accuſator. priuati affectus condicione mi rabilis reus. puerū ad ſe exorandū quo parcius patris criminibus inſiſteret venientem. neqꝫ repellere neqꝫ ſuꝑ plicem genibus ſuis aduolutū intueri ſuſtinuit. ſꝫ opto