huius vindicte non ſuā ſed ſenatus eſſe debere.¶ Tarentinus architas dū ſe pitagore p̄ceptis metapōti penitus immergit. magno labore longoqꝫ temporeſolidum opus doctrine complexus. poſtquā in patriāreuertit: ac rura ſua reuiſere cepit animaduertit negligēcia villici corrupta et ꝑdita. Intuenſqꝫ male meritūſumpſiſſem inquit a te ſupplicium: niſi tibi iratus eſſēMaluit enī impunitū dimittere quā ꝓpter iram iuſtograuius punire. ¶ Nimis liberalis archite moderacio temperacior platonis. Nam cū aduerſus delictūſerui vehemēcius exarſiſſet: veritus ne ipſe vindicte modum deſpicere non poſſet. ſuenſippo amico caſtigacioīsarbitrium mandauit. deforme ſibi futurū exiſtimans:ſi commiſiſſet. vt parem rep̄henſionem: culpa ſerui: etanimaduerſio platonis mereretur ¶ Quo minusmiror quod in zenocrate diſcipulo ſuo tam conſtantermoderatus fuit Tudierat eū de ſe multa impie locutūſine vlla cunctacione criminacionem reſpuit. Inſtabat certo vultu iudex cauſam querēs cur ſibi fides nonhaberetur. adiecit non eſſe credibile vt quem tantopereamaret: ab eo inuicem non diligeret̉. Poſtremo cuiꝰad iuſiurandū inimicicias ſerentis: malignitas confugiſſet. ne de ꝑiurio eius diſputaret affirmauit. nūquāxenocratem illa dicturū fuiſſe niſi ea dici expedire ſibiiudicaſſet. Non in corpore mortali ſed in arce celeſtiet quidem armatū animū eius vite ſtacionem puto ſpeegiſſe humanorum viciorū incurſus a ſe inuicta pugna repellentem. cūctoſqꝫ virtutis numeros altitudinisſue ſinu claudos cuſtodiētem. ¶ Nequaquā platoni litterarū commendacione par ſiracuſanus dio ſed qͦdad p̄ſtandam moderacionem attinuit vehemencioris experimenti. Patria pulſus a dioniſio tiranno: megaram pecierat. Vbi cū theodorum principem eius vrbisdomi conuenire vellet. neqꝫ admitteret̉. multū diuꝫ
