dictus de ſponſione quam is cū aduerſario quod vir bōeſſet. fecerat. nunquā ad iudiciū ꝓnunciacione ſua finire uoluit. ne aūt probatū virū ſi contra eum iudicaſſetfama ſpoliaret. aut iuraret virum bonū eſſe: cū ea res īnumerabilibus laudibus contineatur forenſibus: hec illa militaribus ſtipendijs prudencie exhibita. ¶ Papirius curſor conſul cum aquiloniā oppugnans preliūuellet cōmittere. pullariuſqꝫ non ꝓperantibus auibus ementitus optimum ei auſpiciū renunciaſſet. de fallaciaillius cercior factus ſibi quidem et exercitui bonū omendatum credidit. ac pugnam inijt. Ceterū mendacem ante ipſam aciem cōſtituit: ut haberent dij cuiꝰ capite ſiqͥdire conceperant expiarēt. Directū eſt autem ſiue caſumſiue eciā celeſtis numinis prouidencia. quod primum econtraria parte miſſum erat telū. in ipſum pullarij pectus. eumqꝫ exanimem proſtrauit. id ſic cognouit conſul fidenti animo et inuaſit: aquiloniā et cepit. Tam cito animaduertit. quo pacto iniuria imperatoris vindicari deberet. quēadmodū violata religio expianda foretqua racione uictoriā apprehendi poſſet. Egit virum ſeuerum conſulem religioſum imperatorem ſtrennuum. timoris modum. pene genus. ſpei viam. vno mentis impetu rapiēdo. ¶ Nunc ad ſenatus acta tranſgrediaCum aduerſus hannibalem claudiū neronem et liuiū ſalinatorem conſules mitteret. eosqꝫ ut virtutibus pareſita inimicicijs acerrime inter ſe diſſidētes uideret. ſummo ſtudio ī gr̄aꝫ reduxit. ne ꝓpt̓ pͥuatas diſſenſiones.p. parū utiliter adminiſtrarēt: qͥa conſimili imperio niſi concordia in eſt. maior aliena opera interpellandi quāſpadēdi cupiditas naſcitur. vbi uero eciā ꝑtinax intercedit odiū. alter alteri quā vterqꝫ contrarijs caſtris cerciorhoſtis ꝓficiſcitur. ¶ Eoſdem ſenatus cum ob nimis aſpere actam cenſuram a gneo bebio. tr. pl. ꝓ roſtris agerentur rei. cauſe dictione decreto ſuo liberauit. acuum
