![]()
Proſa ſexta ꝓportionē. licꝫ minimā.i. valde ꝑuā. qm̄ vtrūqꝫ ſpacium tꝑis ē diffinitū ſed hic nūerꝰ annoꝝ.ſ. decē milia. vl̓ eiꝰ nūeri qͣntūlibet multiplex ſic̄ du plū vel triplum non pōt cōꝑari ad interminabilem diuturnitatē q̄ ē eternitas. eienim ꝓ qꝛ finitis ad ſenuicē fuit q̄dam collatio.i. ꝯꝑatio. In fini ti ꝟo ⁊ finiti nulla vnqͣꝫ poteſt eſſe collatio. ꝯꝑatio. Ita ſit vt fama tꝑiqͣnticunqꝫ ꝓlixi ſi co gitet̉ ꝯꝑando cuꝫ ex hauſta.i. īfinita eternitate. ip̄a videat̉ nō ꝑua ſed plāe nulla eē Nota ꝙ oē qd̓ inci pit in tꝑe neceſſario hꝫ finē in tꝑe. cū tp̄s ſit cā corruptōis tꝑa lium. iiij. ethicoꝝ cū igit̉ fama ſit tꝑal̓ in cipiēs in tꝑe ip̄a deſinet in tꝑe. ⁊ ꝑ ꝯn̄s nō ē ꝑꝑ tua. ¶ Nota ꝙ tūs qͣntūcūqꝫ ma gnū ꝯꝑatū ad eterni tatē minimū reputa tur ⁊ qͣſi nullius momēti. licet em̄ finito rū ad ſeinuicē poſſit eē ꝯꝑatio ⁊ int̓ ip̄a p̄t eſſe ꝓportio. tn̄ finiti ad infinitū nulla pōt eē ꝯꝑatio. Cū igitur eternitas ſit duratō infinita tota ſil̓ exn̄s ⁊ tp̄s qͣntūcunqꝫ magnū ſit finitū tp̄s nullā hēbit ꝓportionē ad eternita tem. ⁊ ꝑ ꝯn̄s fama qͣntūcunqꝫ ꝓxi tꝑis cōparata ad eternitatē nulla videt̉ eē. ¶ Uos aūt niſi ad populares aures. Hic ph̓ia oſtendit gl̓iaꝫ a viris ꝟtuoſis non eſſe curandā ⁊ hoc duabus rōnibus. ſcd̓a ibi. Quid aūt eſt. Prima rō eſt illa. Illud quod ſpectat ad leuitatē arrogātie a ſapiē tibus nō eſt curandū. ſed gl̓ia ꝓpter quā hō recte facit ꝓpter laudes hoīm illa ſpectat ad leuitatem arrogantie ⁊ eſt digna deriſione gͦ ⁊c̄. ꝙ aūt talis arrogātia ſit q̄dā deriſio declarat in lr̄a. ⁊ dicit. Uos hoīes neſcitis reci facere niſi ad populares. aures.i. ad ppl̓oꝝ cōplacētias ⁊ ad inanes rumo res ⁊ laudes. ⁊ vos poſtulatis. i deſideratis p̄mia de ẜmūculis alienis. re rit q̄dam: infiniti ꝟo atqꝫ finiti nul la vnqͣꝫ poterit eſſe collatio. Ita fit vt quāticūqꝫ prolixi tꝑis fama ſi cū inexhauſta eternitate cogitet̉ n̄ ꝑua ſed plane nulla eē videat̉. Vos aūt niſi ad populares aures īaneſqꝫ ru mores recte facere neſcitis ⁊ relicta ꝯſcīe ꝟtutiſqꝫ p̄ſtātia: de alienis p̄mia ſermunculis poſtulatis. Accipe in hmōi arrogatie leuitate qͣꝫ feſtiue aliqͥs illuſerit. Nā cū qͥdā ador ſus eēt hoīeꝫ ꝯtūelijs qͥ nō ad vere ꝟtutis vſū. ſed ad ſuꝑbā gloriā fal ſum ſibi philoſophi nomē induerat adieciſſetqꝫ iam ſe ſciturum an ille philoſophus eſſet: ſiqͥdem illatas iniurias leuiter patiēterqꝫ tolle 