¶ De quali. et humo aduritur groſſioris fuerit ſubſtantie erit cinis eius minoris acredinis cum ponticitate pauca que cadēs ſuꝑ terrā nimis ebulit ⁊ nimis ī mē bra penetrat. nec ē minus malicioſa ⁊ veneno ſa ſed ita cito ꝑimit ſicut prima. Hec colera ni gra eſt nature inimica ⁊ peſſimas hꝫ ac morti feras qualitates. morbus enim inducit incura biles. ſicut cancrū/ lepram/ et hmōi. ex admixti one igitur incinerati ꝑ aduſtionem nimiam fle gmatis/ ſanguinis ⁊ melancolie naturalis/ me lancolia innaturalis ⁊ peſſima generatur ⁊ cū ex flegmate ꝑ decoctionem generet̉ ſanguis et ex ſanguine ꝑ intenſionem generet̉ colera. ex co lera vero melancolia/ impoſſibile eſt ex ea hūo morem vlterius generari/ ſed tantūmodo incineratur. et ex illa incineratione naturalē humo rem inficiente ille humor peſſimus accidentali ter ꝓcreatur. vt dicit conſtan. li. i. c. xxiiij. Iſtiuſ humoris dominātis in aliquo corꝑe hec iūt ſigna. primo qꝛ calor cutis mutat̉ in nigredineꝫ vel liuorem/ more ſentit acidū ſaporem/ ponti cum ⁊ terreſtrem ẜm humoris qualitatē patiēs aīmo eſt timidus ſine cā. vnde galie. Si timor alicuius demonſtret̉ ſine cā paſſio eius eſt me lancolia. vnde oēs hanc paſſionem habentes ſine cauſa ſunt timidi ſepius atqꝫ triſtes. ⁊ hoc ex melancolico humore cor cōſtringente. vnde ſic triſtes interrogati quid timeant vel pro quo doleant aūt nō habeāt quid reſpondeāt. Alij tamen mortem ſibi imminere putant irrōnabi liter. alij inimicitias alicuiꝰ formidāt. alij mor tem diligunt ⁊ deſiderāt. vnde galie. in lib. paſ ſionum. Nō eſt mirū(inquid ſi patiens colerā nigram/ triſtitiam/ vel mortis ſuſpitionē pati atur cum exterius in corꝑe obſcuritate nihil ſit timidius. vnde qn̄ aliquod obſcurū. vt ē fumꝰ melancolicus oꝑit cerebrum/ neceſſe eſt vt patiens timeat. qꝛ cauſam vnde timeat ſecuꝫ por tat ⁊ ideo ſomniat terribilia ⁊ tenebroſa ⁊ viſui peſſima ⁊ in odore fetida ⁊ in ſapore acto ſa. ex quibus omnibꝰ melancolia paſſio habꝫ naſci. Item maniace ⁊ melancolice diſpoſitio nis eſt quando tales de triſtabili gaudent ⁊ rident. de re vero exultabili plāgunt atqꝫ dolent Item tales ꝑtinaciter tacent vbi eſſet loquendum. ⁊ inſolenter loquūtur vbi eſſet tacenduꝫ Iteꝫ alij putant ſe eſſe vas factile/ terreūqꝫ. ⁊ ti ment tangi ne rumpant̉ atqꝫ frangantur. item quidam putant ſe pugno mūdum claudere et omīa in manibus cōtinere. ⁊ ideo manus adcibum nō extendunt timent ꝙ ſi manis extenderēt/ partes mūdi defluerent ⁊ perirent. item quidam putant angelum tenere mundum ⁊ p̨̄ redio velle mundū dimittere cadere. ⁊ ideo ma. nus erigunt ⁊ humeros volentes mūdum cor ruentem ſuſtinere. ⁊ multum recalcitrant qn̄ manus ⁊ humeros ſupprimere a medicis com pelluntur. item aliquibus videtur ꝙ caput nō habeant. vel ſi putāt ſe habere/ illud caput pu tant eſſe plumbeum vel aſininū ſeu aliter monſtruoſū. item alij audientes gallos cantare bra chia erigunt ⁊ ſe ꝑcutiunt ⁊ canentes ſe eſſe gal los credunt. ⁊ tandem nimis clamantes rauci in clamando vel muti fiunt. item alij in ſuſpiti onem peſſimam irreuocabiliter incidunt. ꝓpt̓ quod amicos odiunt vituperant/ ⁊ cōfundunt immo quādoqꝫ ꝑcutiūt ⁊ occidunt. has ⁊ multas alias mirabiles incurrunt melancolici paſones ꝓut refert galie. ⁊ alex. ⁊ multi alij aucto res quas quidem longum eſſet ꝑ ſingula enar rare. qꝛ hoc quotidie ad oculum experimur. ſicut nuper accidit quendam nobilē ad tantam diſipientiaꝫ melancolie vitio deueniſſe/ ꝙ mo dis omnibus murilegum ſe putabat. vnde ali as ꝙͣ ſub lectis vbi catti inſidiantur muribus quieſcere non volebat. Forte tali pena peccatiſuis exigentibus percuſſus fuit nabuchodo no ſor qui ꝓut dicitur in hyſtorijs beſtiam triformen.ſ. leonem/ aquilam/ bouem ſeptem anno rum ſpacio ſe putabat. hec autem de melanco lia ⁊ de alijs humoribus naturalibus ⁊ non naturalibus. quantū ad hoc ꝑtinet opuſculū dixiſſe nūc ſufficiāt. ¶ Finit Liber Quartus. 5
