ī Diſtinctio homine debeat frui. Secūda vtrū deus homine fruatur. ⁊vtat̉ gnitio ſigni ꝙͣ rei reſpectu cuiꝰ ē ſignuꝫ. ſe non oportet ꝙ oīs ⁊ banc mouet ibi. Sed cū deus diligat ⁊c. Tertia eſt vtrū ꝟturei. Unde ipſe prīo agit de rebꝰ quarū ſacramēta non ſunt ſitibus ſit fruendū vel vtendū. ibi. Hic cōſiderādū eſt vtrū ꝟtuti gna. c ¶ Res alie ſunt qͥbus fruendū ⁊c̄. Uidet̉ ꝙ iſta diuiſio bus ⁊c. Et in qͣlibet iſtarū triū partium primo mouet queſtionē reruꝫ ſit male aſſignata reſpectu diuiſi. qꝛ diuiſum ſimplicius ſecūdo motā determīatter eſt diuidētibus: ⁊ diuiden C tio determīationē ꝑ auto ¶ Explanat diuiſiōis mēſtituti ⁊ angeli ⁊ ſancti. Frui tibus ⁊ diuiſis debꝫ aliqͥd ritatē ꝯfirmat. Et ꝑticule bra quid ſit res ⁊ quid ſignū. b aūt eſt amore alicui rei inhere eſſe cōmune. ſed deo nihil ī ſuis locis ſūt manifeſte. ¶ Proprie aūt hic res appel eſt ſimplicius. nec ē aliqͥd re ꝓpter ſeip̄aꝫ. Uti ꝟo id qd̓ a ¶ Eoruꝫ aūt aliqua ſunt cōe deo ⁊ creature. gͦ ⁊c. lantur. que nō ad ſignificādū quoꝝ vſus oīs eſt in ſigni in vſuꝫ venerit referre ad obti Rn̄. dicēd̓ ꝙ ē diuiſio vniꝰ I ficādo nō iuſtificādo. Cō aliquid adhibentur. ſigna ꝟo nēdū. illud quo fruēdū eſt. al̓s coīs ẜm nomē tm̄. ⁊ ſic ē di tra omnia ſacramēta ſunt quorum vſus ē in ſignificanabuti ē nō vti. Nāvſus illicit uiſio eqͥuoci. ⁊ eſt alia diui medicine qꝛ ẜꝫ Hugonē de a do. Eoruꝫ autem aliqua ſunt abuſus. vel abuſio noīari dꝫ. ſio coīs ẜm nomē ⁊ rē. ⁊ hͦ ſctō victore. Sacramenta quorum omnis vſus eſt in ſiD diuiſio vniuoci eſt. Eſt ter oī tꝑe fuerunt medicine ſꝫ ☞ Quibus rebus vtendū tia medio mō. ⁊ iſta ē anagnificando non in iuſtificanoīs medicīa habꝫ effectuꝫ ⁊ quibus fruendū. eſt. e logi ſicut iſta eſt vbi nō eſt in curādo. gͦ ⁊ ſacramenta do.i. quibus non vtimur niſi¶ Res igit̉ quibꝰ fruendū cōmunitas creature ⁊ cre ſimilit̓. ſꝫ iſta curatio ē iu aliquid ſignificandi gratia vt eſt ſunt pater ⁊ filius ⁊ ſpiriatori ẜꝫ nature ꝑticipatio ſtificatio gͦ oī tꝑe ſacramē aliqua ſacramenta legalia. tuſſanctus. Eadē tamē trininē ſꝫ ẜm ſimilitudinē ꝓpor ta habuerunt iuſtificare Alia que non ſolum ſignifitiōis ⁊ hͦ coītas eſt rōnis. tas quedam ſumma res eſt cō Rn̄. dicendū ꝙ dupl̓r eſt cant: ſed conferunt quod inItē vr̄ mala diuiſio ꝙͣtum cōſiderare ſacramenta ve muniſqꝫ oībus fruentibus ea. ad mēbra. vr̄ eniꝫ ꝙ tertiū tus adiuuet ſicut euangelica teris legis ſcilicꝫ in ſe ſiue ſi tn̄ res īdici debet ⁊ nō reruꝫ mēbrū ſit ſuꝑfluū oī enī re ratiōe operis operati. ⁊ ſic ſacramenta. Ex quo aperte omniuꝫ cauſa. ſi tamē ⁊ cauſa. aut ē vtēdū aut fruēdū. gͦ erant tantū ad ſignifican intelligitur. que hic appellenNon enim facile poteſt inuetertiā ſuperfluit. Itē ſicut dum. vel ratione fidei an tur ſigna. res ille videlicet que eſt res q̄ fruit̉ ⁊ vtit̉. ita ē niri nomen: qd̓ tante excellen nexe. ſiue charitatis. ſiue ad ſignificandum aliquid adres qͣ fruēdū eſt ⁊ vtēdum ratiōe oꝑis operātꝭ. ⁊ ſic tie conueniat niſi ꝙ melius di vt ē xp̄s gͦ quā rōne ponit bbibentur. Omne igitur ſierāt ad iuſtificāduꝫ ſacr̄a citur trinitas hec vnus deus. tertiū mēbrū deberetponi legalia p̄ter circūciſioneꝫ. gnum etiam res aliqua eſt. Res autem quibus vtenduꝫ qͣrtū. Rn̄. Oīs res q̄ ē nab ¶ Omne igit̉ ſignū etiā Quod enim nulla res eſt(vt eſt: mundus eſt ⁊ in eo creata. tura aliqͣ aūt eſt finis. ⁊ ſic 5 res aliqua ē. Opponit̉ de in eodem augu. ait) omnino ē res qͣ fruendū aut deduUn̄ Augu. in eodem. Uteniſta diuiſione. Uidet̉ enic nihil eſt. Non auteꝫ econuer cēs ad finē ⁊ ſic ē res qͣ vtē dum eſt hoc mundo nō fruenmagr̄ male diuidere. qꝛ ſu dū. aut ad finē ꝑueniēs. ⁊ ſo omnis res ſignum eſt. quia periꝰ nō diuidit̉ cōtra ſuū dum. vt inuiſibilia dei per ea ſic eſt res q̄ fruitur ⁊ vtit̉ inferius ſꝫ res eſt ſuperi non adbibetur ad ſignificanque facta ſunt: intellecta convt hō ⁊ ſic accipiūtur mēad ſignuꝫ ergo ⁊c̄. Rn̄. di dum aliquid. ſpiciantur.i. vt de temporalibra. ⁊ ē iſta diuiſio ſatꝭ ꝯue cendum. ꝙ verum eſt ꝙ ſu U ¶Applicat diuiſionem ꝙ bus eterna capiantur. Idem niēs huic ſciētie. qꝛ cū the a perius in ſua generalitate ſit de rebꝰ ⁊ ſignis dicturus. c ologia ſit de creatore. ⁊ de in eodeꝫ. In omnibus rebus acceptū nō diuidit̉ cōtra creaturꝭ. vtile ē vt theolo¶ Cunqꝫ his intenderit ſuuꝫ īferiꝰ ſꝫ cōtractuꝫ be ille tm̄ ſunt quibus fruenduꝫ gus doceat. qͦmō hō per a ne poteſt diuidi. Hic autē theologorum ſpeculatio ſtueſt que eterne et incōmutabilias res tendat in deum. res. cōtrahit̉ ad ſtāduꝫ ꝓ dioſa atqꝫ modeſta diuinam les ſunt. Ceteris autem vten f ¶ Res igit̉ qͥbus fruēdū re non ſignificante. ſcripturaꝫ formam preſcriptā dum eſt vt ad illarum fruitioCōtra. qꝛ tres ſūt res ꝑ ſe c ¶ Non aūt ecōuerſo oīs in doctrina tenere aduertet. ⁊ n̄ ꝑ accn̄s. ⁊ a diuerſutanem ꝑueniat̉. Idē Aug. in li. res ſignuꝫ. Uidetur male te reruꝫ eſt diuerſitas ſiue De his ergo nobis aditū ad dicere quia ſignum eſt qd̓ x. de trini. Fruimur cognitis multiplicitas fruitiōis. gͦ ducit ī aliud cognoſcēduꝫ res diuinas aliquatemus inin quibus ipſis ꝓpter ſe volū ſicut ſunt tres res. ſic erūt ſed oīs res ducit in aliud telligendas deo duce aperire tas delectata cōquieſcit. Uti tres fruitiores. Iteꝫ tres qꝛ oīs res eſt cauſa vel eſ volentibus. diſſerendū eſt pri mur ꝟo eis q̄ ad aliud referiarticuli ſunt de tribus per fectus. Cauſa autē ducit mū de rebus poſtea de ſignis ſonis. gͦ a ſimili ⁊ tres frui mus quo fruēdum eſt. in cognitionē effectꝰ ⁊ ecō tiones. Rn̄. ꝙ res accipi T diſſeremus. uerſo. Si dicas ꝙ non oē 6 t ¶Comparat vti ⁊ frui ad tur hͨ cōiter ad eēntia ⁊ ꝑqd̓ ducit ē ſignū. ſꝫ qd̓ du ☞ Diſtinguit primū librū alias deſcriptiones. f ſonā ꝓpter ſui generalitacit ī priꝰ. tūc oīs creatura ab alijs tribus ꝑ frui ⁊ vti dif ¶ Notandū ꝟo ꝙ idē Aug. tē. ⁊ qꝛ aſſūptū ē hͦ vocabu ē ſignū cū ducit ī deū. Rn̄ finiens qͥd ſit vti ⁊ qͥd frui. d in li. x. de trini. aliter ꝙͣ ſupra lū res ab actu aīe. iō tres dicēdū ꝙ duplex ē ſignū. dicūt̉ res qꝛ tres ꝑſone ſꝫ ¶ Id ergo in rebus cōſiderā accipiens vti et frui ſic dicit. ſcꝫ naturale. ⁊ īſtitutū. De tn̄ eque bn̄ vna res. qꝛ vna dum eſt vt in eodē Augu. ait. pͥmo nō intēdit̉ hic. ſed de Uti eſt aſſumere aliqͥd in fabonitas ē in eis. qꝛ gͦ vna ſcd̓o. vn̄ nō valet obiectio ē Qd̓ res alie ſunt quibꝰ fruēcultatē volūtatis. Frui aūt ē bonitas iō ⁊ vna fruitio ꝙͣ ad ꝓpoſitū. qm̄ hͦ intēdit dum eſt: alie quibus vtendum vti cū gaudio. non adhuc ſpei uis tres res. Et qm̄ articu de ſigno ex īſtitutiōe ſicut eſt. alie que fruuntur ⁊ vtunt̉. gͦ ſed iā rei. Ideoqꝫ oīs qͥ fruit lꝰ dicit qͥd a ꝑte aīe diſtinſunt ſigna vocalia ⁊ ſacra Ille quibꝰ fruēdū eſt nos bea guentꝭ.ſ. ītellectꝰ ⁊ fruitio vtit̉. aſſumit em̄ aliqͥd in facul mētalia. tale gͦ ſignū non reſpicit dīuā eēntiā ⁊ boni tos faciunt. Iſtis quibꝰ vteneſt oīs res licet oīs res ſit tatē volūtatis cū fine delecta tatē ⁊ vnionē effectꝰ cōiter ſignum primo modo. dum eſt tendentes ad beatitu tiōis. Nō aūt oīs qͥ vtit̉ ⁊ fru iō fruitio ē vna. g ¶ Iōqꝫ d ¶ Primū de rebꝰ poſtea dinē adiuuamur ⁊ quaſi admi it̉ ſi id qd̓ in facultatē volūtatꝭ oīs qͥ fruit̉ vtit̉. hoc vr̄ fal de ſignis. ꝯͣ. Ur̄ dixiſſe de niculamur vt ad illas res que aſſumit nō ꝓpter ip̄m ſꝫ proſū. qm̄ mali hoīes ſil̓r ⁊ be buiſſe potiꝰ ecōuerſo. qꝛ ſi nos beatos faciūt peruenire ſtie fruunt̉. qꝛ ꝓpt̓ ſe dele pter aliud appetit. gnū ducit īcognitionē rei ctant̉ ī delectabili ſꝫ n̄i vtū eiſqꝫ īherere poſſimus. Res gͦ pͥus eſſet agēdū vel dicē ¶ Determīat dubiū vtrū tur. Si dicas ꝙ dr̄ trāſlati dū de ſignis ꝙͣ de rebus ꝟo que fruuntur ⁊ vtunt̉ nos in hac vita fruamur deo. g ue. Tunc queritur qͣre non If. dicenduꝫ ꝙ poreſt ca ſumus quaſi inter vtraſqꝫ cō¶ Et attēde qꝛ videt̉ Au. di ſimiliter tranſfert̉ verbuꝫ
