Seite
Diſtinctio C XIX rum in vnica notione. Et dicunt. ſicut hoc nomē trinus ſpecia tatione ſuppoſitionis ⁊c. liter ē īpoſitū ad inſinuandū trinitatē ſuppoſitoꝝ vt cōueniūt Utrū ſint iſte cōcedende pater ⁊ filius d ij 61 UEIIIO... ſunt vnꝰ ſpirator vel ſunt ideꝫ prīcipiū in vnitate nature. ſic ī ꝓpoſito dicūtur ſe habere. Sed tamen cum nō ſit facile huiuſmodi poſitionem ſiue tranſlationem ex ſpūſſancti. Et ꝙ hec ſit cōcedēda. ſunt vnus ſpirator. videt̉ qꝛ virtute vocabuli accipere hec poſitio nullā dinoſcitur habere pater ⁊ filius nō ſunt vnū p̄ncipium niſi qꝛ ſpirāt vnica ſpira­firmitatē. Et iō fuerūt alij qͥ dixerūt ꝙ hoc nomē principium tione. gͦ cuꝫ hoc nomē ſpirator īportet ip̄am ſpirationē pater ⁊ importat notionē in adiacētia. ⁊ eſt nomē adiectiue tentū ⁊ iō filius ſunt vnꝰ ſpirator. Itē qꝛ pater ⁊ filius vnica creatiōe hoc adiectiuum nominis numerale qd̓ eſt vnum cadit a rōne creāt nō tm̄ dicūt̉ vnuꝫ principiū creature. ſꝫ etiā vnꝰ creator. nominis ⁊ tenet̉ aduerbialiter. vt ſit ſenſus. pr̄ ⁊ filiꝰ ſunt vnū ergo cum ſil̓r vnica ſpiratione ſpirant. ſunt vnus ſpirator. prīcipiū. id eſt vno modo ꝓducūt ſiue ſpirāt ſpm̄ſanctū. Sed Item ꝙ ſint idem pͥncipiū videt̉. qꝛ vnitas non multiplica quoniā hoc nomē principiū de ſua impoſitione ē nomen ſubſtā ta facit identitateꝫ oīmodā. ſꝫ pr̄ et filiꝰ ſunt vnū pͥncipiū ſpūſ tiuuꝫ. vt patet non videtur adhuc poſitio iſta rationabilis. ſancti ita ꝙ vnitas pͥncipij nullo mō multiplicat̉. ergo ſunt idē Et ideo fuerūt tertij q̄ dixerūt ꝙ hoc nomē principiū quātū pͥncipium. Item hec eſt vera pater ⁊ filiꝰ eadem ſpiratione eſt de ſe ſtat ꝓ eſſentia. ⁊ cōuenit ip̄m ꝑ additionē trabi ad ꝑ­ſpirant. ſed idem īportatur hoc noīe pͥncipiū ꝙ hoc noīe ſpira­ſonā. ⁊ cum dr̄ pater eſt principiū filij trahitur ad ꝑſonā pr̄is ratio ergo ab eqͥpollenti pater ⁊ filius ſunt idem pͥncipium. qn̄ vero dicit̉ pater ⁊ filius vnum ſunt principium ſpirituſſctī Contra ſpirator ⁊ qͥ ſpirat eqͥpollent. ergo ſicut vnꝰ ſpirator ſtat pro eſſentia vel natura īquantum tamē eſt in duabus ꝑſo ergo vnꝰ ⁊ qͥ ſpirat. ſꝫ hͦ eſt falſa. vnus ſpirat. qꝛ nō vnus ſꝫ duo nis ⁊ illud videt̉ cōſonare Anſel. dicēti ꝙ pater ⁊ filius ſpirāt ſunt qͥ ſpirant. ergo ⁊c. Item ſpirator īportat ip̄am ſpiratio inquātū vterqꝫ idem deus. Et dicūt. ꝙ vnum dicit vnitatē cir­nem in concretione ad ſuppoſitum. aut ergo illud eſt eſſentia. ca hūc terminū principium nō perſone. ſed eſſentie vel nature aut ꝑſona. Non eſſentia. ergo ꝑſoua. ergo ſi pater ⁊ filius ſunt vt eſt ī duabus perſonis. Sed qm̄ auguſtinus videtur dicere vnus ſpirator. ſunt vna ꝑſona vel ypoſtaſis. Itē ꝙ nō ſit cō­ꝙ principium dictū de patre ⁊ filio dicat notionem cōmuneꝫ. cedēdū ꝙ ſint idē pͥncipiū vr̄. Si em̄ ſunt idē pͥncipiū ſunt idē ſimiliter magiſter dicit vltimo capi. ꝙ dicit vnitateꝫ notionis ſed hec eſt falſa ꝙ pater et filius ſunt idem. ergo ⁊ pͥma eſt fal­⁊ principium importat relationem ⁊ eſſentialiter nō refertur ſa. Quod autem ſequatur manifeſtuꝫ eſt. bene ſequitur ſūt idē ideo nec iſte modus eſt adhuc omnino cōueniēs lꝫ ſit alijs pro aīal. ergo idem. Quod iterum hec fit falſa ſunt idēptꝫ. qꝛ ſunt babilior. Et iō eſt quartꝰ modus dicēdi. ꝙ hoc nomē prīcipiū diſtincti. ergo non ſunt idem. Itē hoc ꝙ eſt idem eſt ꝓnomē ſtat pro notione non tamē in cōparatione ad ſuppoſitum. ſed relatiuum. ergo cum ꝓnomē certam deſignet ꝑſonā ⁊ relatiuū ad naturaꝫ ⁊ vim ſpiratiuam. ⁊ vnum importat vnitatem cir­ſit notans identitatē. in eo pro quo refert ſignificat identitatē ca ip̄m ẜm ꝙ competit eius acceptioni. Et hoc patet ſic. Cum in ſuppoſito. ſed illud nō eſt eſſentia. ſed ꝑſona. ergo ſignificat 23 em̄ pr̄ filius ſpirāt ſpiritūſanctum inquātuꝫ vnus deus impro ꝙ ſint eadem ꝑſona. ꝙ cū ſit falſum. reſtat ꝙ illa locutio ſit fal ceſſibilis. ⁊ inquantum vnus deus ſit in eis volūtatis vnitas ſa. Rn̄deo dicenduꝫ ꝙ hec locutio pater ⁊ filius ſunt vnum inquātū improceſſibilis fit voluntatis vna fecunditas. ⁊ vna pͥncipium ſpūſſancti ſimpliciter recipitur. hec autē pater et fi­lius ſunt vnꝰ ſpirator nō recipitur. ⁊ hec ſimiliter nō admittit̉ fecunditas dicat vnitatē principij. dicēdū ꝙ ſine diſtinctione cōcedēdū eſt ꝙ pr̄ ⁊ filius ſunt vnum principium ſpirituſſctī. pater ⁊ filius ſunt idem pͥncipiū. ꝙͣuis em̄ videant̉ eqͥpollere illi. non tamē equipollent. Differenti em̄ modo in bis locutiōi Et ad illud quod queritur quā vnitatem dicat hoc ꝙ eſt vnuꝫ circa principium dicendum ꝙ cum hoc nomem principium de bus ſpirationis notio ſignificatur. Propter quod notandū ꝙ pluribus ſimul dicatur. non poteſt ſtare pro perſona. et cum notio poteſt ſignificari dupl̓r. ſcꝫ in abſtractione vel in cōcre­iterū dicat reſpectum ad perſonā non poteſt ſtare pro eſſentia tione. In abſtractione vt ſi dicatur ſpiratio. In concretiōe. vt ergo neceſſe eſt ꝙ ſtet pro notione. cum ergo dicitur pater ⁊ fi ſi dicatur pͥncipium vel ſpirator. In concretione aūt pōt ſigni lius ſunt vnum principium. vnum dicit vnitatem notionis. in ficari vel in comꝑatione ad ſubiectum in rōne ſuppoſiti. vel in cōꝑatione ad ſubiectū ī ratione actiui. vel vtroqꝫ mō. Sigͣtur cōparatione tn̄ ad vnitatem nature ⁊ vis ſpiratiue. ſicut patet ergo notio ſpirationis in concretione ad ſubiectum in ratione ibi in alio probleumate. ⁊ patet ex predictis. ſuppoſitiꝑ hoc nomen ſpirator quod eſt nomen verbale. ⁊ quia Ad illud qd̓ obijcitur poſtmodū ꝙ hoc principium non eſt s illud demōſtrato patre filio reſponderi poteſt dupl̓r. Primo ſuppoſitum huius nominis eſt ꝑſona non vna ꝑſona ſed due. ideo dicimus ſpiratores non vnuꝫ. Nec eſt ſimile de hoc quod ꝙ nō poteſt dici hoc ⁊ illud. quia per regulā non cadit diſtin­eſt creator. qꝛ cum ſit nomen eſſentiale ſignificat in concretiōe ctio niſi vbi ē ex diuerſis cauſis vnio. qm̄ igitur vnio omnimo ad ſubietum quod eſt ſubſtantia. Et illud eſt vnum in tribus. da eſt in communione prīcipij. ita ꝙ nō multiplicetur ideo nō ſed notio ad perſonam que de ſe multiplicatur non eſt vna in eſt ibi hoc ⁊ illud Aliter pōt dici ꝙ cum dicitur hoc ⁊ illud. aut duabus. Significatur etiam notio ī comꝑatione ad ſubiectuꝫ demonſtrat formā. aut ſuppoſitum aut vtrūqꝫ. Si formā ſalſa eſt. Si ſupopſitū vel vtrūqꝫ. vera eſt ratione ſuppoſiti. ⁊ ideo in ratione actiui. vt ꝑ hoc nomen principium quod dicit origi­lo nō ſequit̉ ꝙ duo. qꝛ forma nō ml̓tiplicatur Similiter poteſt ar nem. et quoniam ſubiectum agit per viruttem. et virtus reſpi cit naturam. cū in paire ⁊ filio ſit vna natura ⁊ vna virtus non gui in hoc noīe deus. Ad duo ſequentia reſpondent qͥdam multiplicata. per hoc nomen principium ſignificat̉ notio ſpi­ꝙ hoc nomen principium nō poteſt ſubijci. nec ad ipſuꝫ poteſt rationis vt nullo modo multiplicata iō dicimus pater ⁊ filiꝰ fieri relatio. quia tenetur adiectiue. Sed illud nihil eſt qꝛ no­ſunt vnum principium ſpirituſſancti. vt vnuꝫ dicat vnitatem men eſt ſubſtātiuum. gͦ pōt ſubijci ⁊ p̄dicari. ⁊ ad eum relatio ao fieri. Et ſi dicātꝙ ad hoc inuētū eſt. illud nihil eſt. qꝛ nō pōt notionis. ⁊ vis ſpiratiue. ⁊ nature in ſpirantibus. Hinc eſt ꝙ predicari. ⁊ iterum inuentio debet habere rationē ⁊ nos vide­pater non dicit plura principia. licet plures habeat notiōes. qꝛ nō habet diuerſas vires ⁊ naturas. Significat̉ etiam in cō mus ꝙ pōt fieri relatio. vt ſi dicatur. In prīcipio erat verbum in quo pͥncipio erat ſpūs. qꝛ nō in alio erat ſꝫ in eodē. Etiā po paratione ad ſubiectum vt inratione ſuppoſiti ⁊ actiui cum di citur idem principium. quoniā ꝓnomen idem quod certam de teſt ſubijci. qꝛ ſi pr̄ eſt pͥncipiū ſpūſſancti a ſimplici conuerſa. ſiderat perſonam ſignificare. reſpicit ſuppoſitum ⁊ principiū pͥncipiū ſpūſſancti eſt pr̄. Propter quod aliter reſpondendum eſt. qꝛ cū dicitur vnū prīcipium. vnū dicit vnitatē notionis. q̄ ſicut dictum eſt. reſpicit ipſum vt actiuum. ⁊ quoniā ſuppoſitū cōmunis eſt duobus. ⁊ qꝛ vnitatē dicit cōmuneꝫ. iō eſt hic cō­non eſt idem. nec vnum. ergo hec eſt falſa Pater ⁊ filius ſunt ſequēs. vnū principium ſpūſſancti eſt filius ⁊ pr̄. gͦ filius eſt idem principium. Hec igitur eſt vera pater ⁊ filius ſunt vnum pater. ſicut hic vnus deus ē pater ⁊ filius. ergo pater eſt filiꝰ. principium. Hec autem eſt falſa ſuunt vnus ſpirator. Hec iteꝝ Ad vltimū qd̓ obijcitur aut vnum qd̓ eſt pater ⁊c. dicēdū ꝙ falſa. ſunt idem principium.ſſ. ⁊ ratio horuꝫ oīm pꝫ ex p̄dictis. 2 qꝛ vnū dicit cōmunem ſpirationē vt eſt in pluribus. ideo nō co Ad illud ergo qd̓ obijcitur primo ꝙ ſint vnum principium. 23 tingit diuidere aut vnū qd̓ eſt pater. aut vnum qd̓ nō eſt pater qꝛ vnica ſpiratione ſpirant. dicendum ꝙ hec nō eſt tota rō. ſꝫ vt ſi dicatur. oīs hō eſt aīal. aut animal qd̓ ē albū. aut aīal qd̓ hec eſt tota ratio. qꝛ vnica ſpiratione. ⁊ vnica virtute. ⁊ in vni­no eſt album. neutrū eſt dari. qꝛ aīal cōmuniter ſtat ꝓ aīali al tate nature ſpirāt eūdē ⁊ principiū hoc mō īportat illā notio­bo ⁊ nō albo. ita ꝙ ꝓ vtroqꝫ ſil̓ reddit locutionē verā. Sil̓r in nē ⁊ iō ſunt vnum prīcipiū. Non ſic autē ſignificat̉ illa notio ꝑ hoc nomē ſpirator qd̓ eſt nomē ꝟbale ⁊ deſcendit a verbo qd̓ co ꝓpoſito pͥncipiū ſtat ꝓ prīcipio qd̓ eſt pr̄ ⁊ qd̓ eſt filius ⁊ iō nō lꝫ ibi diuidere ⁊ deſcēdere. īmo eſt ibi figura dictionis ex mu cernit ſuppoſitū ꝑſonale. Spirator em̄ dicitur ille qͥ ſpirat ⁊ ille