3ꝛ Oratio funebris D. M. ChriſtophoriQuamuis autem ab ineunte ætate uniuerſæ vitæ ta-tiones, ita inſtituerit, ut integrum eius curriculum per-petua ipſi eſſet mortis meditatio, eò tamen diligentiusfe præparauit, quò propius ea ſibi imminere viſa eſt. Etingraueſcente quidem ætate muneribus ſe abdicauitpublicis, à Synodo miſſionem efflagitauit, à conſilioordinum prouinciæ vacationem petijt, qua ægrè impe-ttata, ſplendido honorario virtutis& induſtriæ nomi-ne remuneratus fuit. Domi docendi munus in Schola& in Eccleſia nunquam intermiſit, neque unquam itaægrotare viſus eſt, ut acerbiores dolores ſuſtinenet, ſedvıres corporis& animi langueícendo paulatim decre-uere.Domui ſuæ in tempore proſpexit, rebus ita conſtitu-tis, ut ne quid inter liberos diſcrepãtes diſſidij oriretur.Filijs diligentiam& ſedulitatem in faciendo officiocommendavit, ftudium pacis& concordiæ ſedulò in-culcauit, teſtatus nullo ſe vitæ præſentis deſiderio tene-ti, folùm fe cum Apoſtolo cupere diſſolui& eſſe cumChriſto.Teſtes huius deſiderij ſunt nouiſſime ille litere, quasnon longè ante ad Superattendentem Weickershai-menfem, fuum ex priuigna generum dederat, cuiusin-genio mirificè delectabatur, quibus inter cætera his eiextremum valedixit verbis, IN ALTERO NOS SECV-LO RECOGNOSCEMYVS.Præceptoribus& Scholæ conuocatis, documentaad regendos mores& rectè inſtituendã vitæ rationemidonea præſcripſit ſalutari viatico ſe muniuit, edita in-primis luculenta fidei ſuæ confeſſione, qua ſe ciuem eſ-ſe noſtrarum Eccleſiarum& in ea doctrina, quæ in illisex ſcri-| tOrmimtteperattukiiiitNiAll
