![]()
85 7A Antiquos ropetat gaa nunce leta penates, w cAuxiliatoreni te gemit ufgue fuum. Ja Ne moriar prorfus, maneat mea fama sfüperjles, c Tamg, pisfiriptisannguam abolenda meis. Sed gelida abfiondat vacuum mihiterra cadauer, Atque capax cineres colligat urnas, Dum cana terribili frepitu taratantara celo. Iudicium extremum boabit adest. Nunc cedo moriens, lachrumis ah ſcualidla coniux, Salue perpetnnm perpetuumý, vale erc, Sebaſtianus Hemmingerus Gröningenſis, Ph. flud. XXVII. Eu ſua quis lachrimis non irriget ora profuſis, Quis non lugubri corda dolore premat. Si cauſam noſtris caſus dedit ante querêlis, Binner caufam fanera mæœftadabunt: Eheu quale decus cecidit, quanta anchora multis, Si quiſquam dignus viuere, dignus erat. Artibus inſignis, pietate, fideque decòrus, Nec non eximia vir grauitate fuit: Munere facundæ docuit ſacra dogmata linguæ, Viuida per CRRISTI paſcua duxit oues. Intra ſe poſitos, quos ſors rerum indiga preſſit, Quo potuit ſtudio iuuit& artè ‚manu. Vt taceam quanto iuuenes quoque iuuerit auctu Dotibus ingenij; commoda magna volens. Hæc reputans lachrimis quis non riget ora profufis, uis non lugubri corda dolore premat. Quiſque virum gemitu reuocatum nolit adeſſe; i Quis nonincufetiura ſeuera necis? M Qua m: 