CLASSIS X:vlcraobloquatur Deo ob'hanc rem, ve'fic à peccato illarauiſſimo abſtineam porro.Idem autem aliis verbis tepetit. Obmuteſco. Et taceo& deuoro ſic illam indignationem. Ich darffs nicht her⸗auß laſſen/ was meis Fleiſch vnd Blut gern ſagen wolte.2. Nec tamen ſemper poſſum cohibere a flectus, ne excidat mihi verbum. Quia feruet cor meum,&c. Es bren⸗net mich im hertzen/ das mir jederweilen ein vngedultigWort entfehret.3. Quid faciam igitur? Dixi ergo in lingna mea, Do-— aee n eamine fac me fcire finem meum,&e: Hoc eft: Non poſſumaliter me cokibere, quam ſi cogitem de fine vitæ,& breui-tate atque miſcria illius. Dum enim talia cogitamus, nonVtta inuidemus impiis:nec Deo ſuccenſemus,&c. Siewerdeus doch nicht lang kreiben.4. Quia vero caro ſemper repugnat ſpititui, talia ſug ·gerenti,ideoque oxat Dauid, yt r Dominus ipfum fæpemoneat de vitæ fine, qui iam ſit à Domino conſtitutus&determinatus. 2. Et quidem quod proxime inſtet finis o-mnium hominum: cum ſint dies inſtar palmæ. Imo nihilcoram Deo.;. Vtque erudiatur, quam vana fint omniahominam confilia dum ſoliciti ſunt de opibus mox re-linquendis,& incertis interxdum hætedibus. Sicque re-ctius vmbra&imago hominis dicetur oberrare,guam ve-rus homo. i5. Concludit itaque Plaltes, Quia illorum{pes vanach qui dererrenis adeo ſunt ſoliciti:ideoque ego in te cõ⸗fido. Tu autem libera me à peccatis, ne coram impiis con-fundar. Tu mihi fis Deus propitius. Hoc fi feceris, tacebo& patienter omnia feram, ſi maxime impiĩ ſint feliciſſimi.Ego vero omnium miſerrimus ſim. Tu facies. Du wiritwol wiſſen das Blaͤtlein einmahl vmb zuwenden. Ego vl:tta non ero ſolicitus de his, nec obloquat, ſed omnia com-mendabo tibi.Loci plurimi poſſunt ex hac 1. parte tractari.I. Ne offendamur felieitate impiorum, Pſalm. 3 7. ſedcon:afidutedestunabiairach.,OhiNuMitatesinim tpfileinig,PrkeNMlin
