CPHEMA LXV. YSL TEIT. 21*In ſpiritualibus magis etit propitius. Quia hæc nun-quar nocent. Iam ſunt peccata noſtta remiſſa. Beati er-ig go Plalin,32..2. Sumus ergo falui ſpe. Reſtat reuelatio,E eY Rom: X.2.1020..V, 2. iteir ADMONI4½0 autem notanda, vt fimus filii& ri-mentes Dominum: hoceft, pænitentes. Ne dicaturid Efa,aanbhan I. v. Lautid Melach.fv6.YEI NAM Ideoque notanter fecunda vice illud repetitur hocPlalmo, ſuper timentes. Implis itaque& impœnitentibushoc non dicitur.Diſcant autem timere Dominum& ceſſantes à pec-catis faciant bonum, Eſa. v. 17.Te Parsvdohlalir i Tanta nos Dominus miſericordia eomplectitur, nonoedifaronusi propter vlla noſtra merita, ſed prepter miſeriam noſtram.Ke Mch 7I Quia pater. Sicut pater tenerrime amat infantes lan-Ccoclue guentes,& qui maximas creant ſuo vagitu moleſtias. IraDeus nos. Quia miferabiles fumus. Nouitenim quale f-|A hah mys figmentum,1. Sumùs enim puluis Materia fragilis,Vaſa teſtaee a, 2. Cor. 4. 2. Tim. 2.2. Sicut flos agti hemo Sicut herba virens. At moxvbi ventusvtens illam afflauerit, marceſcit,&.Er weißdaß es in einem Augenblick vmb einen armen Menſchenhehen iſt. Her noſtra miſeria afficitur Deus, vt parcatLocvs. De hac miſetia noſtra ſæpius debebamuscogitare:quod fimus puluis,& vaſa fictilia:quod flos autherba marceſcens.Hæc meditatio enim multiplicem vſum habet.1. Ne ſuperbiamus: Neque propter matetiam, cumPuluis ſimus& limus. Neque propter formam: quæ&ipſa bonum fragile eſt, quantumque aceedit ad annos fitminor,& ſpatio carpitur ipſa ſuo Ouid. Syr. 10..9. Ma-gnus ille Abrahamus humiliat ſe, puluis& cinis ſum,3 Gen,
