THEMA LXXI, VET. TEST. 237lum& terram, eſt auxiliator in tempore opportuno, Pſal.N. V. I9.Non autem ſemper iuuat eo tempore, ea ratione, quãdo& quomodo nos volumus. Nam ı qui i fecit cœlum&terram ante caram nos eſſemus sarim nouit, quandoauzilio,& quali, opus: nobis ſit. Er weif G iol(wans antbeſten iſt: vnd braucht an vns kein argen Liſt. Das ſollenwir jhm vertrawen.Madita] hæc conſolatio contra puſilla nimitatem cumomnia ſunt deplorata,& deſperata,& cum deſerti ſumusab omnibus, à quibus aliquid poteras ſperare præſi-dii. Vbi definit humanum, i inep diuinum aurilium.De cœlo auxilium. rta cœluni, eius manus non ab-breuiata eſt, Eſa.5Neque enim falli Dauidem ſpes, vt iam ſequitur.II. Pars.Docet enim porro,quale fit auxilium Dei,&in quibusconſiſtat In quibus neceſſitatibus ſit ſperandum.I. Non dabitin commotionem pedem tuum. Hoc eft,cum faciles fint lapfus humani,& facile Apeccata, Dominus auertet multa peccata, ne labamur&cexcidamus gratia ipſius. Erx muß vns fuͤhren/ wie einRind auff dem Glat ⸗Eiß/ daß wir nicht ſchleuffen vndfallen.II. Aliud genus auxilii. Dominus cuſtodiet te. Et vm-braeſt ſuper manum dexteram: Hoc eſt, in omnibus ne-gotiis vocationis,(quia manu vyt plurimum dexteracom-ficimus noſtra negotia, labores,&c.(cuſtodiet te Domi-nus. In allen deinem Thun.III. Vmbram gratam præbebit, ne æſtus folis, aurlunæ humectatio noccat. Per æſtum ſolis tribulationesvariæ, quæ exſiccant: Per lunam, voluptates noxiæ intel-liguntur. Secundis igitur& aduerſis rebus proteget te Do-minus.Ne autem quis cogitet, imparem fore Dominum totaI tia
