THEMA LXXIH- VET. JEST. 245 tiones ardentiſſimas pro remiſſione peccator qua omnibus ſanctis orandum, Pſal 32. v. 6. Qu fundis orditur Pſalmum. ratio; ata 2. Quid velit aut quid petat clamans. I. Pars. mans? Nunquid in fouea illa Joſephi? Geneſ. verſ. 25. Deum timet,& iudicium eius. um: pro ia autem ahh, nos in numero peccatorum ſumus,& pro ſanctis etiam y propter Chriſtum agnoſci volumus, vt ſic Deum videre poſſimus, diſcamus ex hoc Pſalmo, quomodo fancti co- ram Dro&iufti polimus fieri, Ect initium fane huius Pſalmi eſt valde patheticum, quia cum clamore ex pro- Videbimus itaque r. Vnde hic clamor,& hæc vocife- 3. Quomodo clamores hi compeſcendi: aut quo pa- cto illi clamanti ſubueniendum vt clamaxe ceſſ eE, It clamor cœlo. Vndeꝛde profundis. Sic enim Pſaltes, De profundis clamaui ad te Domine. At vbi hæret cla- 37.V 24. aut laculeonum, Daniel. 6. v. 1.autr Hieremiæ ciſterna, Jerem. 38. v. 6. aut abyſſo maris, vt Paulus 2. Corinth. 1i. Non autem talis corporalis profunditas, ex qua ela- mat Dauid, ſed interna, ſpiritualis anguſtia eſt: dum Nec clamor eſt acutiſſimus& clarus ſiue magnus, ſed precatio. Sic enim explicat ſeipſum: Audi vocem meam. YIL Attende precationi meæ. At hæc oratio, licet tacitis gemitibus fiat, eſt eoram j0» Deo magaus clamor. Sic enim ipſe Moſi dicit, Exod. 14. v. i 3. Quid clamas: Cum non legeretur clamaſle ibi. Exprimunt itaque optimo Dauidi elamorem& pre- demergi. Q 3 %α caſtionem anguſtiæ illæ, quibus tanquam abyſſo videtur Et videtur Deus auertere aures& rettocedere, vt non amplius audiat clamantem. Ideoque rogat, vt autes il- lius intentæ Gat ad vocem clamantis de profundis; Lo-