CLADNSIS X Dri SPUS TFTTIrO Duæ ſunc partes hominis ſubſtantiales, ex quibus con- ftat, quarum yna aut altera deficiente, homo nonam- plius homo eſt: ſunt corpus& auima. Vtraque pars hominis a Deo creata eſt. Cotpus ex limo terræ forma- mum: ſpiraculum vitæ inſpiratum à Deo. Sunt hæc duo in vita coniunctiſſima. In morte quidem ſeparantur, ſed ægerrimæ& cum dolore. Poft mortem iterũ coniungen- tur,& poſt in aternum non amplius ſeparabuntur. His duobus amicis coniunctiſſimis homo debet pro- fpice:e dum viuit, yt bene ipfis poft vitam fir:& pii qui- dem dt hoc omnium maxime lunt foliciti: præfertim vt bene ſit animæ, quia ſi animæ bene fuetit, corpori quo- que non male etit. Hoc enim ſequetur ſuam animam ſuo tempore, quocunq; veniat. Docet autem Salomon verbis paucolis ſed excellẽtiſſimis, quid de his, videlicet de cor- pore& anima piorum fier pof mortem. De his ordine dicemus. L. de corpore. 2. de anima. .. Pars. De corpore ſic inquit huluis reuertetunin terram. 1. Puluerem vocat corp us hominis, quia en puluete terræ conftat: 2. Sicut autem ex`puluere ef,ita in pulueremreuci tetur,& ſic redibit ad principium. Terra enim eſt mater omnium, quæ nos peperit& ad ſerecipit, Syr.40. 3. Neque eft quod quis cogitet, primum quidem hominem fuifle de tetxa: nos vero non item. Etenim à primo homine omncs deſcendunt,& ciuſdem ſunt ma. teriæ cuius ipfe. Genuit aurem filios fuos ad imaginem fuam, Gen. 3i 4. Notandum& hoc, guod corpus hominis, quia pul- uis eft i maxime recondaturin terram, tamen in pu. uercm conucrtitur. Per fe computrefcit ficut cadauet, Job. 13 v. 28.& in puluerem tandem vertitur, Multa r i f ellent Bunedoß mittu V WN