THEMA LXXXIV, EX NOVO TEST.?ş3: Imo fi gramen ceffante flatu ventorum fefe erigatrurfus, attamen fuccedentibus aliis ventis, perflantibusfores& gramina rurfus vergunt ad terram,& ſeſe ineli-nant: ita licet homo reſtituatur priſtinæ valetudini, atta-men mox alium morbum ſucceſſurum ipſi timendum eſt.Quem admodũ etiam ſi ſiccitas nimis aduerſa ſit gra-mini ſeu flori, creſcere in altum non poreít, imo fere exa»relcit& perit: E contra vero fi pimis pluuioſum ſit tempusfrigidumqʒ, tum flores pallent& flacceſcunt:ita homo ſi-ue fortuna aduerſa inueſtetur, ſeu nimis ſecunda vtatur:neutrum commoda meate ſufferre poteſt. Nam, luxutiãtanimi rebus plerumque ſecundis: nec facile eſt æqua com-moda mente pati:Quod Jer. cap 15. vere expreſſit, vt habet Germ Luth.verſ. Cs iſt das ertz ein trotzig vnd verzagt ding. Trotzig/nemlich wann es wolgehet. Verzagt/ wann Creutz vndTruͤbſalkompt.. Tandem etiam caduca& ſuecidua res eſt gramen fegflos: nam adueniente fœniſeca cum falce, concidit& bre-ui exaret vt nomen etiam amittat,& non amplius flos velgramen ſed fœnum appellatur: ita adueniente morte cũtalce mox vita noſtra concidit. Homo namq; ſicut fœnũ:& dies eius. Pl.10ʒ..ij amittit aomen& cadauer dicitur.6Imo etiam quidem fœnum ſi nimis arefactum eſt, inpuluiſculos poteſt comminui& atteri manibus: ita etiamcaro& oſſa noſtra arefacta in puluerem tediguntur, Ecel.Iꝛ. ex quo ſumptus eſt homo.Vſus horũ omniũ, vt quia ſciamus quam breuis, cadu-da& nihkili res ſit noſtra vita, vt flori ſucciduo omnis no-ftra dignitas& gloria noſtra comparetur, in nos ipſos de-ſeendamꝰ nec nos extollamus vel ſuperbiamus, quid enimes homo qui teipſum tanti facis& etiſtas crigis? NosèaTEIPSÝM, CARO ns, FOSNVM ES, GRAMEN 8s, quoddeficcatur ad calorem folis:herba es vel flos.;D 1s cs igitur MoR 1, vel quod mortalis fis, me-mento, Pſalm. z9.&9o. Et quidem quod omnis CARo,D us Vu 2 nuly
