Page
Sg 9 SoZ — AAN Y IR BW kaai ea.. G po, RD raar n s T wo G e, Pis ANI ATTE Zg (E: R E en a OR, HOROS Des Mærens pos. M. Chriſtophorus Kermannus, Argentoratenſis. 4 fT; H Eu!N asserere, cadis?(quidenim nifi flebile reftat?} Triftialugubri murmura fufa modo, Triſtes accentus,& lamentabile carmen, Et dolor exangui triſtis in ore ſedens; Ite huc in lacrymas, æterni elementa doloris, Et miſeros ſenis jungite quinque pedes. Nam modò quem validå Dominus vegetaverataurĝ, Et cùi nec dubius tinxeratora color, Hunc(referens doleo!) rapitinclementia morbi, Atque implet vitæ munia fumma fuæ. Onefandadies, non te produxit Olympo Vecta ſub obſcuro Memnonis axe parens: Sed funeſta tibi ſqualenteis extulit umbras Inferno peplo nox adoperta caput, O nox crudelis, cur non te exercita Sacris Virtus commovit, nec ſua nota fides? Omnibus ôtriftis nox, rerum lubricus ordo, Funeftoģue nimis mors celerata gradu, Curte non dig Sophiz ftudium remoratur? Eloquiumq̃uè potens? ingeniumque ſagax? Sed quid vana queror? non eftrevocabilis ipfe: Jacturæ queſtus non capit iſte modum, Non juvenis jacet ante diem. glomeraverat olim benſa illi lucis talia terna dea, Neglectæ que hujus liquit contagia terræ, Inter cœleſtes ſtella recepta ſinus. Non eſt mortalis(triſtes abſiſtite planctus) Non eſt mortalis tuqͥ: faceſſe dolor. Et vos NasSsEk Ku qui olim coluiſtis amicl, Iaprimis Sancti dulcia membrachori, Exuite atrati velamina triſtia luctus, Nam mors non tantæ par erit invidiæ, Quò minus æternã mutarit funera vità; Nunquam etenim Sanctis mors ſimul atra venit: Qui tandem poterit Hrma mimene dauls? CONSOLATIO. Vernm eft: præclaræ ceciderunt morte column æ, PITILESS ESS iqguuvt capta fuere Foiro l p Expertusdico: nam vix mihitertius annus Currit, ubi Alſaticis invigilo Studijs: Sed tres non tantum: totidem totidemq̃ue fuerunr Erepti magno haud abſque dolore viri. At quisnam rapuit? Deus eft: quid dicimus ergò? Quare? ut pro parvis maxima dona daret, Quò rapuit? quò tu, quò nostranfibimus omnes, Quid grave nosergòcordolium cruciat? Quin potius Dominum totã de mente rogamus, Ut nunc in columes, quos dedit, eſſe velit. Delbitæ æιαUννοmdαns u1 Fecit Samuel Majus limo- Thuringus. LEII E T fexcenta cadenteslacrymæ te comitantium Reddent ora virorum madida,& quos calamo, uberi aut Hoſtes nectareæ vicere NasSsER-E loquentiã Vocis, Mæonij, carmina cantare periti, ave Dicent, Alcaicivéʻautreliquoshi modulos probè, Scribent, excutientes; tenuis, cum pudor et potens lIinbelliſque lyræ Muſa vetet, grandia non cano. Immane attamen 6 monſtrum& ijs cedere neſcium Aſpectus quoque quos& refugit portitur ille? queîs Blanditur ſtygius cerberus orci duplici æaquore Curſu utentibus?& ſæva domus quos Hecatis ſtupetꝰ ivos tunẽ petes? nilnẽ grave aut nilque tibi arduum eſt: Nobis an rapies per ſcelus(heu) omnia commoda? Fulmen, te obfecro, ponas!mifereris nihil? heu mori Cogis denique me: Pectore quis lethum adamantino Septum pingere dignè audeat: aut pulvere mortuùm Vultum atrum Lacheſis Tartarei ſedulitatev& Plutonis ſapero atramqͥue, Charontem, ſobolem parem? Aures cur feriens immodicam detero beſtiæ Sæ væ ſævitiam: ſive quod orbata dolet, mali, R ECIN IN a e as VUS SSAW g ‘s 2 „Ex — Cunctiſque æternum ut vivat celebratus in oris: EEA Prædæ membra animz, Lerna, vel, omni fpolio, uritur, Nam non obruitur gloria marmoribus. GSS Non præter ſolitum ſe ſpoliarier Jè} r ROR Sic eiulabatuar PSOR; Matthias Bruno Auftriâ V Velfenfis. M. Matthias Cleophas Jacobi, GD Anno quo Herxheimenſis Vangio.— Meta tIbI N AssERo`eXCIDIt. KAA:» ENS ARGENTORATI, Typis IOHANNIS CAROLI U? 2 i l EREEREER INEEN REN EEAO EEA RNT EERROR DROLO—— tre oe g— 22—— — r———— ae OOO a