![]()
B, haud dm (mih rediſſuc sa abfentu 4 óh Aht (hi * le antehati ono animl m propt akh hi hite ali j4 A uá cogit! qt ille ajl" erfreg 5,” piciudit om É fim a habit’ ré yoh: pat gonbi: M Ab hocpetendum et felix matrimoniuns. Namaheofolo, nonaliande id proficifeitur, Sine hocduce, qur negotii quid fajeipit, b operam c fumptum perdit. Qaia nihil Eiacceptum eśt, quod humanoproficifiitar Confiliosneg, vera fretum es fiducià, Faciltus, ſi, qui pius eſt,& fide bona Praeditøs, in ſolume reſpicit mitem Deum: Quam qui fimulator es, viam inveniet fibi, 1S, raestpater, ut dici: fed interimtamer Vitio ne mihi vertas velim„fi idem mihi lam ufa veniat, quod cateru mortalibus, Vt cuius tu rei curidinem meo Animo injecifli, eiua defideriopio Tenear; præſertim coufugiroptatiſſimæ. Nam homo ſum, nec quicquam humanialienuns „ ame pato.: AB Noviifuc, filimi: nec ego te ſaxcum, Sed carneum genui, Veramfiio tamen: Modus omnibus in rebus remediumeS optimum Nimia omnia nimiumexhibent negotii. Namta, quod abfentú defiderto tuo Iamdudum Eleaſari tenerd: id probo. Sedte anxium nimý effe© ſollicttũ, haud probo. B. Quid ergo faciendum pater? AB. în fpe ferli- Latientiaſ permanendum:& ſeriis(cet Apud Deum precibus inſtandum: ut w fao 6 3 Numine? 