A i Melons est fermo latet imo corde venenum Os neitar promit ,mens aconita Vomit. DioNv. Deniq; quamobrem cordi fint inſculptæ voces, Propè& Longeè, ſcire pervelim. AMIc. Amicitiam enim, ſi vera ac ho- neſta ſit, nec temporis longinquitas, nee locorum intervalla diſſolvere queunt aut perimere. Nec enim fas eftamicorum obg vifci, ob intermiffam aliquandiu vitæ conſuetudinem: ſed eorum vel abſenti- um memoriam perpetuò nobiſcum cir- eumferre æquum eſt. Dioxrv. Satisfeciſti mulier interroga- tis meis, dum rationes veſtitus tui, rari ſa- ns ac inuſitati, attuliſti. Cæterùm, dic age mihi, an in toto terrarum orbe quiſpiam reperiatur, qui omnes boni amici nume- ros,itaut tujam commemorâfti, expleat? Ego quidem in tota hac rerum univerſi- tate vel unum exiſtere haud puto, qui a- mico in adverſis ſecundisq; rebus æquè fidelis fit: qui abſentem æquè ac præſen- tem diligat: qui in mortuum eodem ſit a- uimo, quo in viventem olim fuit. AMIG,