Drox. Quis iſte inſperatus nuncius, mivir? Adeóne Regem meum immúta- tum, adeonẽ exulcerato in me eſſe ani- mo, ut vitam inſonti mihi conetur eripe- re? Dii melius duint. Euxucu, Iterum iterumqʒ monco, Dion: ſi vitæ periculum cupis effugere, maturè hinc migrato opus eſt. Nam capi- te ſuppliciũ lues, ubi craſtinꝰattollet diem Phobus, niſi hac excedis urbe. Sitit enim Rex ſanguinem tuũ. Quare age, propera, propera, inquam, neq; committe, ut 8y- racuſis deprehendaris à quoquam iſto- rum, qui tibi manus injicere fuerunt juſ- f, Maturato fugam: nam præter fugam nihiltibi præſidium afferet. Diox. Quandoquidem ita rem habe- re,tantå contentione affirmas:age cedo, & Deum innocentiæ meæ teſtem voco, qui talionis lege quondam jacturus eft, cum adverfariis meis,& caput ſalutemꝗ; meam interim defenſurus. Doleo