noſtrum jam adultum corrigere,& me- liora docere conabatur. Sed quid ego a- liena curiosè diſputo? Meum potiùs ne- gotium agendum,& Regi ea nuncianda funt, quorum caufla hoc iter ſuſceps. ram. > Atm IV. Scena 4. PurLoryranNnus, Dionysius, Dros jmi Mo MISOPHILOSOPHUS. Iferucior animi, non rem deye- niſſe, ut ſtatim in vincula conjicere- tur Dion. Qui quidem jam fugã elapſus P eſt: ac nobis metuendum videtur, ne ille aliquando occaſionem nactus, par pari nobis referat, nosq; viciſſim in exſulium ire cogat. Sed operæ precium eſt, iſlich Regi ſignificare hanc fugam: ne eãdem ratione Damon quoq; elabatur. Non e- nim minùs Dione verfipellis eft, Dion iſte, Rex Sereniſſime, quem ca- pitis ſupplicio jam damnaveras, evaſit atq); erupit, quippe ſibi malè conſcius. Nuno Damonem ejus exemplo in fugam fe, quàm ptimùm poteſt, conjecturums atq; we