ut Pythiam eum, qui vas pro Damone fa- &us cft, ex cuftodia in publicum produ- &um, capite plectas. LreTOR. Hic nuncius mihi gratifi- mus,& auro contrà charus eft. Atq; uti- nam& tu fimilem lueres penam, meisq̃; manibus hodiè arbori infelici fufpende- i reris! Adesdum fervule: ut captivum il- iscredy | L' e cuſtodiæ tenebris extrahamus,&bre- mmο⁰ ||"i vitemporead plures dimittamus. Sice- rientur H wW nim confectis laboribus, dulce erit ad ves- maim peram quieſcere,& largiori hauftu nos temon invicem recreare. TuPythia, exire te hinc Rex jubet: ſa- tis enim diu hic ceſlatum eſt. Quod ſi ſpo- ßpðpondiſti: noxam quoq; præſtò eſſe me- mineris. Nam ego caput tuum ita dextrè amputabo, quaſi nunquam collo impoſi- tum fuiſſet. Efficiamq;, ne pro quoquam poſthac amico fidem tuam interponasꝰ. Nönne credis, me tam ſcitum eſſe arti- ficem? PTYTEHIAS. Quamvis tu nugaror abſis, tamen ego mortem æquo animo opps- tam: nee quicquã de amici fide cõquerar. Nullus enim dubito, quin rediturus r et,