a Centuria 2, Cafi wO g ten Legitima verkůrtt ſeyn zu vermeint/ in luß⸗ plementum wider Beklagten zu ⸗giren vnbe⸗ nommen. tir 1989 Vel ſie. cog Ñ Myk riha ꝛc. Daß es bey der von der Partheyen Vatern ſel. auffgerichteten diſf poſition nicht vnbillig ver⸗ bleibt/ Es koͤnte dann Klãger beweiſen/ daß er an ſeiner Legitima verkuͤrtzt worden/ Auff ſolchen Fall ſeyn Beklagte jhme dieſelbe zu luppliren ſchuldig. ö iai ALS Titius macht ein Teſtament/ vnd ioftituirt ſeinen Sohn Jacobum zum Erben/ vnd auffn Fall er ohne Erben ſterben wuͤrde/ ſobſtituirter jhm Seium/ verleſt auch darneben andern Lega⸗ ta adjectà Clauſula Codicillari. Der inſtituirte Erbe verſtirbt bey Lebzeiten des Leſtatoris, verleſt aber nach ſich etzliche Kin⸗ Dopa u 2i Dahero eniſtehet die Frage: Ob die/ Krafſt der Codieillariſchen Clauſuli verlaſſene Legata, pin R den jenigen qui ab inteſtato veniunt, gebuͤh⸗ ppi rens i Ar Die Legatarii flagen. Fundirn jhre Klage g epi Yhd Intentionin Claufüla Codicillati,(.) qua " confitmantur ea, quæ in teſtamento nullo vel ~ injufto relicta dunt. per 4 ex ca 29..ſin..gui Ce a uf,