“EPISTOLAtumptione Deiparæ erplanat; Matiam enim ſacratiſſimam com-mune totius vniuerſi propitiatorium appellat: Quiain ea miferi-cordia Dei& remiſſio peccatorum, ſicut in antiquo illo propitia-torio, tanquam in arca quadam depoſita ſunt. Si ergo in conſidera-tione huius virginis ſubſiſtunt ac herent Cherubim, quis egoſum, vt auguſtiſſimorum elogiorum Deiparæ dignas aureolascontexere, aut amænos tam admirandæ fertilitatis campos irri-are audeam Ê Verum, licet tanta ſit huius virginis excellentia&præſtantia, vt pro dignitate ab humana lingua nequeat explicari⸗ne tamen tam ſublimi argumento iam impoſitam manum retra-herem,&orationis noſtræ telam abrumperem, affectus& volun-tas impulit erga Deiparam, quæ nihil abiectum& vulgare, fed ma-gnumquoddam& eximium, quod in poſteritatis fructũ redunda:iet, iam pridem certè parturiebat. Quod tandem eadem virgi-ne fanctifsima aſſiſtente& opitulante ad finem foeliciter per-ductum, cùm iam iam in lucem emittere cogitarem; rurfus a-na, de Mecœnate ſcilicet& Patrono, cuius clypeo munitum, ne li⸗nidus obtrectatoris dens hæreticà rabie, ad conuicia tantùm arma-tus& calumnias, temerario auſu,& forſitan blaſphemo illud con-ſcinderet, ſecuriſſimè ad manus omnium poſſit deuenire, moueba-tur quæſtio; que quidem diutids animum ſoſpendiſſet, niſi tuPrinceps Illuſtriſsime, eius nodum iam pridem diſſoluiſſes. Vide-bam enim magnahuic mei primo ingenij partui ſubeunda pericu-la, magnis eum objiciendum hoſtibusʒ cui, nè tot tantiſque inſidijs circumſeptus, ſuecumberet, te magnum patronum, defenfo-remque magnum, Princeps Illuſtriſsime, conſtitui ac elegi, vttuà potentiã, præſtantia, fauore, clementiãq; protectum, in tutiſſi-mo quodam portu collocarem,& immortalitate quadam muni-tũ, firmiter conſignarem. Quem eni mrectiùs aut iuſtiùs, quãm tePrinceps Ill. me in protectorem eligerem magnum? Magnus es, infi-ciaris? Carolus es, Alexander es, qui magnus eſſe nequis? Iti terra-rum olim Domini propter geſtorum magnitudinem cognomen-toma-aT
