145 Sermo Quintusadmirantes, vt triú horarũ ſpatio præſtupore quaſi mortui ſine vitalium o-erationum exercitio hæferint, Ita-quebeneficia ab Angelo accepta cõ->Gderantes,de compenfatione tracta-bant, poftquam verò Angelumcognouerunt, humi ptoſtrati corda& animos, ſacrificii laudum loco ob-tulerunt: O filii chariffimi rogo vos,acper vifcera le su CHRISTI intan-ter peto, vt mecum attente vnũ be-neficium cum altero,& vnam perſo-nam cum alia conferatis. Nonnemaius eſt à draconis infernalis denti-bus, quàm ex pifcis faucibus libera-ri? Nonnè multò excellentius eft,qudd mentis noſtræ oculi aperiantur,yt Deum. agnofcere poſſimus, quàmquòd Thobiæ ſenioricorporeus viſusreſtituatur? Longe illuſtrius matri-moniumeft, quod inter nos Deumcontrahitur, vtpotèin hac vita exor-dium ſumens, in alia perpetuò dura-curũ, quã illud inter Thobiam& Sa-ram olim celebratum, quod tandemalterius motte diſſolutum fuit. Mul-rò anè maiora& præftantiora{untgratię&glorię bona, què nobis Chri-tus Dominus:meruit,ac adeptus eft,uam caduca& momentanea, quæabAngelo Thobiæ conceſſa fuerunt.Si ergð illi ſanctiſſimi viri vixaliquidcondignum inveniebant, quotanto-rum beneficiorum benefactori ſatis-facerent,& mediam ſuorum bono-rum partem offerebant; quomodo,filii dilectiſſimi, interiora noſtrade AnnunciattoneDeo non offerimus? Et ſi iunior Tho⸗bias ſuo comiti, quem tanquam fa-mulum cõduxerat, omnia obſequiadeberi exiſtimavit, quia ſuæ fortu-næ auctorem eſſe iudicavit; Quarenos omhium rerum auctorem ac fu-premum molitorem fpernimus? vo-luptatesac alia huius mundi delećta-menta ſectamur? Si vterque Tho-bias dignitatem Angeli cognoſcen-tes, à quo tot beneficia acceperant,præ admirationis magnitudine diuproſtrati, quaſi emortua corpora ia-cuerunt, quomodo, chariſſimi filii,ſpiritus aut vites noſtræ non defici-unt; præſtantiam ac magnitudinemperſonæ conſiderantes, per quã àdu-ra dæmonis captiuitate, tot perpeſ-ſis laboribus liberati ſumus? Ille fu-it Angelus: iſte Angelorum Domi-nus& conditor; Ille vt Thobiæ be-nefaceret, areum corpus aſſumſit,quod confecto iam itinere confe-ftim euanuit; iſte non corpus atre-um, fed veram naturam humanamex corpore Canima conſtantẽ, quàamneque in vita, neque in morte dimi-fit: Hle fine labore breui temporisdecurſu Thobiæ relata beneficia cõ-tülit; iſte triginta trium annorumſpatio ſummos labores, ignominias,crucem,& acerbiſsimam mortemerpeſſus, noſtram falutem operatuseſt. Ille, piſcis fel vſurpans ſenioriThobiæ viſum reſtituit: iſte aute felbibens, atque proprium fanguinemeflundens ìà peccatis emundauit,&noſttæe
