![]()
Beatifima Virginis 159 eutũ nouo magiſterio hodiernum vi- ſitationis opus emanauit.Nam cùm primòùm ætetni pattis filium in pro- prium acceperit,& coſequenter ma- giſterii gratias, vt redemptioni gene- ris humani prodeſſet, ſuę domus ſe- creta ſilentia deſerens,& in mõtana conſcendens, animarum iuſtificatio- nem curat& ſollicitat, nec ſolũùm pro- perat, vt glorioſi Baptiſtæ ſanctifi- cationem acceleret, ſed etiam vt ce- leri illo& properato curſu normam & modum oſtendat, quo ad ſancti- tatem& perfectionẽ perueniendum ſit. Si enim per montes, vt 8. Ambro- ſius, Baſilius, Bernardus,& Grego- rius exiſtimant, perfectio chriſtiana teptæſentatur, hodierna luceBeatiſs. Maria montana Iudææ celeri paſſu conſcendit, vt viam perfectionis o- mnibus manifeftet: incipientibus, quomodo aggredienda:ptoficienti- bus, qualiter ſtandum& in illa cur- rendum, perfectis, quà ratione con- ſeruanda lit. Imprimis virtus& per- fectio inchoanda eſt eoplanè modo, quo ĩpſa ſuam viſitationem inchoa- uit. Eæurgens Maria abiit in montana. Perpendenda ſunt illa yerba, Extr- gens Maria abiit Nam Gabitura erat, recefridillilurgendumerat, quod ergd myſterium indicat ſanctus E- uangeliſta his verbis Exurgeus Maria abijt? Conatum ſanè& maximam re- foiutionem explicat, quo Beatiſsi- ma Virgo hoc iter confecit, nota€- nim& perlpeĝa Dei voluntates f- ne mora shiit, Quo facta. docet fpi- ritualis vitæ perfectienem fitmà vo- luntate, fine vlla dilatione, omnie bus difficultatibus ſuperatis& poft- poſitis, ſectandamè amplectendam eſſeʒ quia ſi his locus pateat, impedi- menta quædã occurrent, quę animæ noſttæ ſalutem,& vitæ chtiſtianæ perfectionem retardant. Tunc fanè maiorem& difficiliorem perfectio. nis viam conficimus, cùm noſtram voluntatem egreſsi, in via virtutis pergimus, voluntas enim© pro-. priusamor, pet fectionis viam difi- cilem valdè, fpinis& vepribus ae dumetis intercluſam effitiunt, i- ded tota difficultas chriſtianæ per- fectionis in deuincendo propriam voluntatem ſita eſt, quod ita diffici- le eſt, vt multi ſponſum quærant,& ad perfectionẽ aſpirent, domũ tamẽ cũ non ſint egteſſi, nec ſpõſum, nec perfectionem reperiunt. Ita accidit ſponſæ proprià voluntate& amo- re cęcutienti, cùm enim ex deſiderio ſponſi, ipſum diligẽter quæſiuiſlet, nec potuiſſet inuenire, ſic ſuſpiriisæ quærimoniis ſuam fortunã infelicẽ deplorabat. Quæſiut ilũ,& non inueni. Cant. 3. Super quæ verbað. Bernardus miratut ſpõſam, quꝭd quærat ſuum & eum non reperiat, cdm e mper à quærentibus inveniatur. Omnisenim gui querit inuenit Mat.7. Sinedubio(inquit Bernardus) nee benẽ, nec diligentià debità, aut lọ- co competenti ſponſum quæ ſiuit. In lectulo 